Deel 4 voorjaar 2024
Woensdag 24 januari - Ounagha
Ounagha-vliegveld-Ounagha 62 kilometer ☀️27°C
Allahu Akbar........ dreunt het om 7 uur door de camper heen. Nee, een wekker heb je hier echt niet nodig. Na het ontbijt en ochtendopmaak rijden we even over achten de poort van de camping uit. Er is weinig verkeer en de stralende zon zet alles al in vol ochtendlicht. We parkeren weer pal voor de deur en betreden de luchthaven. Na een laatste nos-nos nemen we afscheid en gaan de kinders op weg naar de wachtruimte voor de gate, hun vlucht vertrekt over een klein uurtje om 10.15 uur.
Wij rijden naar de Carrefour in Essaouira om de voorraad wat bij te vullen. Als we daar rondlopen app-en de kids dat hun vlucht vertraagd is, 'the plane has some issues'. Ojee, niet fijn. Helemaal niet als ze wat later aangeven dat het vliegtuig pas laat in de middag vertrekt en ze thuis dingen moeten gaan regelen voor hun (onze klein-) kinderen. Inmiddels al weer terug op de camping stuurt Jeroen om kwart voor één een foto door van een gereedstaand vliegtuig met de boodschap dat ze gaan boarden. Inderdaad zie ik op Flightradar hun vlucht om 13.05 uur vertrekken, toch nog enigszins op tijd. Met een ongebruikelijke en hoge route wordt veel tijd goedgemaakt (voorkomen van claims?) en landt het vliegtuig na een vlucht van slechts drie uur in Weeze, iets meer dan 2 uur later dan hun oorspronkelijke tijdschema. Fijn.
Wij zitten intussen met ons voetjes omhoog en lezen lekker wat, geen animo om iets anders uit te voeren. Marjos slaapt zelfs wat bij. Voor wat betreft het eten, we koken vanavond zelf een potje, spaghettini met gerookte zalm in een cremefraiche-saus, njam-njam. 's Avonds een paar afleveringen van een Netflixserie en dan op tijd in het mandje.
Er lopen een paar pauwen op het terrein
Donderdag 25 januari - Ounagha
Ounagha ☀️26°C
Deze dag gaan we in volstrekte ledigheid doorbrengen is het voornemen. Na een uitgebreid ontbijt van vers brood, vers geperste jus en gekookt eitje stel ik dat wat bij. Ik heb nog wat inhaalwerk te verrichten in de administratie, de website moeten worden aangevuld.
Dochterlief informeert nog even hoe het hier gaat en bij hen is gelopen. Marjos gaat heerlijk nog wat slapen, die had sowieso een rommelige nacht en moet zeker verder recupereren. Na de lunch gaan we gezamelijk aan de slag en maken vorderingen. Zo glijdt de dag voorbij zonder noemenswaardigheden. We hebben wat App-contact met campervrienden die ook in Marokko zijn, maar dat is het wel zo'n beetje. Na een Netflix-je gaat het lampje uit.
Vrijdag 26 januari - Ounagha
Ounagha ☀️25°C
Ik heb best goed geslapen, Marjos had weer een rommelnachtje, heeft best nog wel last van hoestbuien. Ik haal vers brood en maak scrambled eggs voor het ontbijt, tis weer eens wat anders. De sinaasappels zijn niet meer goed, dus helaas geen vers geperst sapje. We servicen op de camping de camper volledig af, zodat we morgen een optimale start hebben als onze zoon komt. En we vullen tot twee keer toe de wasmachine met kleding en beddengoed. Ik spreek een mannetje van de camping aan over de aangeschafte gasfles afgelopen zaterdag. We bemerken nadat de kachel al niet wilde aanslaan dat nu ook de boiler het niet meer doet. Als ik terugschakel op LPG dan doet alles het prima. Het blijkt dat de gasfles weinig druk heeft. Ook een nieuwe die hij brengt doet het niet goed. Voorlopig maar op LPG dus. Rond 12 uur start de muezzin een ellenlang snerpend en jammerlijk gezang, wat maar blijft voortduren. Oja, het is vandaag vrijdag, gebedsdag bedenk ik mij.
Na de lunch hangen we de was op en wandelen wat rond in Ounagha. We bewonderen bij een kleine timmerwerkplaats een kunstzinnig gemaakt rond tafelblad. Het is geheel met marqueterie ingelegd en geschuurd. Als we onze bewondering uitspreken vertelt de trotse vakman dat er nu een maand werk in zit, pfoeiii !
De zijstraat van het stadje stelt niet echt veel voor, het is best een rommeltje, dus keren we om. Aan de overkant van de weg kopen we bij een marktkraam wat sinaasappelen en tomaten. En in een shopje schaffen we wat eieren en water aan. Terug op de camping ruimen we de was op en zakken vervolgens onderuit. Morgen weer een vol program met onze zoon.
Zaterdag 27 januari - Ounagha
Ounagha - vliegveld - Ounagha 62 km ☀️28°C
Vandaag D-day 2, ons oudste kind arriveert ! Schoondochter zit in het onderwijs dus hij komt alleen. Wederom is Flightradar een effectief hulpmiddel om de vlucht te volgen en zitten we bijtijds aan de nos-nos in de hal van het luchthaventje van Essaouira. En nu volgen kronieken van deze dag zoals onze zoon Stephan ze beschrijft (in cursief)
Onderweg naar het vliegveld
Zaterdag 27 januari: Weeze - Essaouira
De dag begint vroeg. Om 5:00 uur gaat de wekker, nadat ik het zelf nog 3:00 uur heb zien worden. 'Best deal hotel Weeze' - wat ik een nachtje vooraf heb geboekt zodat ik mijn vroege vlucht van 7:15 uur kan halen, blijkt niet zo'n beste deal te zijn. Veel wakker van nachtbrakende buren en een niet al te best matras. Ach ja, beetje bijslapen tijdens de vier uur durende reis naar Essaouira vormt in gedachten een prima modus operandi. Na een kort opfrismoment trotseer ik rond half zes de nachtelijke kou om ri airport Weeze te lopen. Met de minuut krijg ik steeds meer zin in het Marokkaanse weer. Voorspellingen zijn 25-30° 😎.
De Ryanair vlucht vertrekt op tijd en mijn stoelupgrade t.w.v. + € 7,- pakt goed uit. Geen buren links en rechts i.c.m. extra beenruimte. Een vooraf gedownloade Netflix-serie en een cryptofilippine uit mijn meegenomen puzzelboekje maken dat de tijd snel verstrijkt. Nog wel even proberen te slapen, echter de vliegtuigstoelen zijn helaas vergelijkbaar met mijn Best Deal hotel matras. Zelfde leverancier?
Ik land om 10:55 uur, tien minuten eerder dan gepland. De 13° buiten voelt al heerlijk. De paspoortcontrole verloopt soepel en op de vraag van de douanier in welk hotel ik verblijf antwoord ik keurig 'Ryad de Jongh, de rondtrekkende camper'. Vind-ie goed genoeg 😅. Het weerzien met pap en mam is erg leuk. Ze zien er goed en gelukkig uit.
Voordeel van zo'n klein vliegveld is de dat camper direct voor de aankomsthal is geparkeerd, dus al met al vertrekken we in nog geen 20 minuten na de landing van het vliegtuig ri de camping in Ouanagha, waar we de eerste nacht verblijven. Maar voor vertrek eerst snel mijn hoodie ingewisseld voor een zomers polootje, heerlijk die zonnevitaminen! De lunch op de camping - bestaande uit een vers stokbroodje met Nederlandse kaas, tomaat en een druppie mayo (da's lang geleden mam 😉) - gaat er prima in. Na de lunch staat Essaouira op het programma. Vishaven en souk. Tijdens een korte wandeling richting haven word ik bijgekletst door pap over de historie van Essaouira. Daarna merk je vanzelf dat je in het havengebied terecht komt. De visstalletjes met allerlei kakelverse vangst i.c.m. de indringende vislucht zorgen voor een intense beleving van deze bruisende plek.
En bruisend is het zeker: meer dan 20 marktkraampjes verkopen een grote variatie van vis en schelpdieren. Samen met pap proef ik een oester en een gemixed vers rauw visprutje: lekker! Dat smaakt naar meer. Even verderop laat ik me verleiden om een zee-egel te proeven. Deze zojuist opengehakte ongewervelde zeebewoner bestaat uit een oranje moesje met een vrij zilte smaak. Grappig om eens te proberen, maar niet mijn favoriet.
De bedrijvigheid van de verkopende visstalletjes, in combinatie met de geuren van verse - en gegrillde (locale bbq verderop) - vis en het aanhoudende geluid van meer dan 100 zeemeeuwen maakt het plaatje compleet. De mooie combinatie van kleuren van de visboten, visnetten en strakblauwe lucht levert tevens mooie kiekjes op. Richting de pier ontvouwt zich een prachtig voorbeeld van coexistentie tussen mens en dier: de pas gebruikte mega visnetten worden aan wal uitgespreid en onder veel lawaai keurig schoongepikt door een goed doorvoedde meeuwenkolonie. Win-win!
Op de terugweg richting centrum eten we nog een oester en kopen we enkele schelpen als souvenir; ook voor de boys neem ik er voor allebei eentje mee. Na een verse jus lopen we richting de medina.
Na nog een wandeling is het inmiddels tegen zessen als ik een restaurantje in de buurt uitzoek met goede Google reviews. Naast de gebruikelijke touristenproducten wordt er handgemaakt houtsnijwerk verkocht. We staan kort stil in een zaakje waar een oudere man laat zien hoe hij tafeltjes maakt met een mozaiek van diverse soorten en kleuren ingelegd hout. Erg mooi. Halverwege stoppen we voor een koffie en een pastilla met kip. Deze Marokkaanse lekkernij is nieuw voor me, en smaakt heerlijk! Ik heb trek in een tajine en we komen uit bij Barie Tajine: 4,9 / 5 op Google. Eenmaal aangekomen bestaat de mini-eetgelegenheid uit een 3-tal tafels en een Ikea achtig keukentje. Niet helemaal zoals ik me had voorgesteld, maar dat maakt ook helemaal niet uit 😅. Ik pak een tajine met pruimen. Die smaakt heerlijk. De kofte tajines van pap en mam zijn op zich lekker, maar mega zout, das jammer.
Na het eten gaan we richting camping en na een kopje koffie nog even gezellig nagekletst. We sluiten af met een spelletje Skip-bo (niet mijn ding) en een boompje klaverjas met boekje (da's lang geleden!) Supergezellig! In de loop van de avond merk ik dat mijn korte en slechte Best Deal nachtrust mij parten gaat spelen om wakker te blijven. Ook mama is nog niet helemaal fit, dus goed slapen is het beste medicijn.
Zondag 28 januari - Taroudant
Ounagha - Taroudant kilometer ☀️ 30°C
De dag volgens chroniqueur Stephan (cursief)
Zondag 30 januari: Had Draa & Taroudant
Had niet verwacht dat ik zo lekker zou slapen. Het jammerende gezang uit de plaatselijke minaret, op 50m vd camping is een prima natuurlijke wekker. Na een lekker ontbijtje - vers brood met scrambled eggs gaan we op tijd ri Had Draa - één van Marokko's grootste zondagsmarkten. Voor pap en mam is dit overigens de tweede keer in korte tijd dat ze deze plek bezoeken. Ook vorige week met Miep (door Stephan gebruikte bijnaam voor zus Michelle 😄) en Jeroen werd deze 'mannenmarkt' aangedaan. We lopen een rechte straat in waar links en rechts van alles wordt verkocht: van planten en fruit tot deuren en oude elektrische apperatuur. Wat verder opvalt is dat het alleen maar Marokkaanse mannen zijn die hier komen. Soms van vrij ver, waarbij hun vervoersmiddel ook direct dient als tot de nok toe gevuld marktstalletje. Aan het eind vd straat start de dierenhandel. Handel in koeien, schapen, geiten, ezels en zelfs paarden en dromedarissen. Het wordt me duidelijk dat de Partij van de Dieren hier een bomvol partijprogramma kan uitschrijven, maar op weinig stemmen zal kunnen rekenen. Goed om met je neus op de feiten te worden gedrukt dat het er hier nog zo aan toe gaat. Een kijkje in het rauwe - echte - Marokaanse (boeren)leven.
Eind van de ochtend vertrekken we richting Taroudannt, een trip die de hele middag in beslag neemt. Net 40 km buiten Ounagha werden we zowaar tot stilstand gebracht. Mr. agent gaf aan dat Pap te hard gereden had. Enorme snelheidsduivel is het ook, ik vond het al helemaal niets, zo hard als-ie reed 😜. Dus op de bon geslingerd voor 150 Dh, omgerekend 14 euro, voor 8 km te hard, 88 waar je 80 mocht. Dat getal gaan we de komende dagen nog vaak horen verwacht ik........
Onderweg eten we een heerlijke tajine en kip-bruchetta. Als we meer ri het Atlasgebergte rijden wordt het vlakke, droge en steenachtige landschap verrijkt met de heuvels en bergen op de achtergrond. Wat opvalt is dat de amandelbomen al in bloei staan, wat bizar en veel te vroeg is voor deze tijd van het jaar. Wel een erg mooi gezicht, die roze bloesem. Eind vd middag komen we aan op de camping in Taroudannt. Na een drankje eten we zelfgemaakte pasta met zalm en vullen we het avondprogramma met wederom een boompje klaverjassen. Mam is erg trots op haar speelwijze en het feit dat ze twee fanatieke tegenspelers compleet inmaakt 🤣.
Camping du Jardin 90MAD incl elektra (3p)
Maandag 29 januari - Taroudant
Camping du Jardin ☀️31°C
Het verslag van Stephan is nog in de maak, nog niet voorhanden.
Non, schudt de man bij de receptie met droeve ogen. We hebben geen brood besteld dus kan hij niets voor ons betekenen. Marjos gaat aan de crackers en Steef en ik aan de cornflakes met rood gedroogd fruit, ook goed. Een taxi brengt ons later op de ochtend naar het centraal gelegen Place Assarag. Natuurlijk strijken we eerst neer op een terrasje en nemen naast koffie ook een omelet om de ontbijtschade in te lopen.
Wachten op taxi
De ingang naar de souk Arabe zit nog precies waar die zich volgens mijn opgeslagen brain-data moet bevinden. We slenteren langs kraampjes en bekijken de nodige zaken. Druk is het er niet dus de verkopers doen hun uiterste best zaken aan ons te slijten. Behalve dat Marjos een mooie smal gevlochten riempje aanschaft, kopen we niets. Waarbij moet worden vermeld dat onze zoon de prijs uitonderhandelt en de verkoper in het onderhandelingsspel bijna zijn haren uittrekt. Zo leuk! Met een choukran nemen we afscheid allebei blij 😄.
We wandelen nog langs tassenman Milood waar ik verleden jaar mijn tas heb aangekocht. Hartelijke begroeting over en weer en natuurlijk komt hij met nieuwe modellen tassen aansjouwen. Vooralsnog bedank ik hem en zeg dat ik nog in de ontkenningsfase verkeer voor een nieuwe 🤭. De doorsteek naar de souk Bèrber is snel gemaakt en we botsen direkt op een andere oude bekende. De kruiden-apotheekman, 1e standje links. Daar schaffen we een tiental geparfumeerde blokjes aan, kadootjes voor het thuisfront. Het verdere aanbod in deze Blokker-souk kan ons niet echt bekoren. Eenmaal weer op straat wordt de vochtvoorraad op peil gebracht bij een saptentje. Grote glazen vers geperste jus en banaan worden aangevuld met een hapje gebak.
Op Plc Assarag onderhandel ik met een koetsier over een ritje door de stad, de leerlooierij, de Mellah begraafplaats en synagoge en de honing-cooperatie. En als de man niet snel genoeg omlaag gaat met zijn prijs stap ik op een tweede koets af. Een derde springt tenslotte in het onderhandelings- vacuüm en alsnog pingel ik vaardig de prijs verder naar beneden. We bestijgen de caleche.
Ssir, ssir...... Chez la Maison... klinkt het. Uh nee, hij gaat niet naar huis, het paard heet zo 🙄. Koetsier Ismaïl zet het paardje met deze merkwaardige naam in de 1e versnelling en het hobbelfestijn vangt aan. Er is géén sprake van enig veercomfort. Elk gaatje, rimpeltje van het beroerde wegdek wordt genadeloos door het zelfgefabriceerde chassis genadeloos doorgegeven aan ons zitvlak. Het heeft enige gewenning nodig, zeg maar. Maar het is wel weer een fijne ervaring om met dit langzame tempo in onmiddellijk contact met de directe omgeving te verkeren.
Mensen en hun bezigheden zijn in deze stad sowieso vermakelijke observatieprojecten en we vallen in dit vervoermiddel in het geheel niet op. Koetsjes fungeren in de stad grotendeels als betaalbare taxi's voor de eigen mensen. Via de Bab Targhount rijden we naar de leerlooierij. Voor onze zoon een nieuwe ervaring. Eén van de looiers cq verkopers geeft wat uitleg over de werkwijze hier en torent ons dan mee naar shop 1, de huidenzaak, waarvoor we geen interesse hebben. Winkeltje 2 heeft meer te bieden voor zoon- en vrouwlief. Steef verkrijgt voor een goed uitonderhandeld prijsje een tas voor zijn thuisgebleven eega en een broekriem voor hemzelf. Marjos schaft een drietal kleine tasjes aan, waarvan de prijs van een verleden jaar aangeschaft exemplaar uitstekend als leidraad fungeert 😄.
Het koetsje zet weer aan en we slaan nu binnen de stadsmuren af naar de Mellah. Ismaïl wijst ons op de brokstukken en puin die overal bij de stadsmuur liggen en op een nu leeg terrein. De schade van de laatste aardbeving bericht hij, er zijn 20 doden in de stad gevallen. Niet veel later zien we een tentenkampement, wat momenteel onderdak biedt aan mensen waarvan hun huis of verdwenen is of totaal onbewoonbaar.
We arriveren bij een groot ommuurd terrein, de cimetière des juifs mompelt onze paardenman. Hij pakt zijn mobiel, lispelt wat en binnen een minuut staat er een knaap bij ons die zich voorstelt als de sleutelbewaarder. Op het zeer grote terrein liggen de tombes van de overledenen. Sommige hebben de bekende steentjes op de dekplaten, waaruit kan worden geconcludeerd dat er toch nog nazaten zijn die de graven met een bezoek vereren. De grootste tombes voorzien van hebreeuws schrift en Davidster zijn die van Joodse voormannen en rabbijnen. De oudste graven dateren uit de 16e eeuw.
We rijden verder dwars door de smalle straatjes van de Mellah. Mannen zijn druk bezig in de vele werkplaatsjes en kijken ons nieuwsgierig na. We zien zelfs een man met keppeltje voorbij lopen. Op mijn vraag of er toch nog Joden hier wonen vertelt de koetsier, dat de meeste zijn geëmigreerd in de 50-er jaren, maar er nog een handvol zijn gebleven. De grote synagoge is indrukwekkend, maar nu in gebruik als coöperatieve winkel voor prachtige decoratieve spullen. Een toegeschoten verkoper legt uit dat de laatste rabbijn vertrokken is naar Agadir en het gebouw voor een lage prijs heeft verkocht. Wel met beding dat het als coöperatie tot doel had de plaatselijke handwerkslieden te ondersteunen.
Een paar straten verderop doen we een argan-handeltje aan waar ook 2 potjes honing worden verkocht. Zeker niet de honing-cooperatie die ik bedoel, dus zijn we weer snel buiten. Maar we zijn al uren onderweg en vinden het genoeg, we laten ons weer afzetten op het centrale plein. Na een nos-nosje te hebben getankt en met genoegen plaatselijke couleur locale die voorbijschuift te hebben geobserveerd gaan we op pad naar een restaurant.
De keus van onze zoon ligt slechts 1,2 km verderop. Het is voldoende om het laatste restje reserve bij Marjos te onttrekken. We zakken neer op terras van Complexe El Kasbah en bestellen ons eten. Marjos frietjes, ik een kip-menuutje en Steef gaat voor banque. Hij heeft honger en bestelt een halve kilo brochettes met friet. Als zijn plateau arriveert met daarop het respectabele aantal van 10 grote spiezen 😂 bedenkt hij dat wellicht de ogen toch groter zijn dan de maag. Tegen ieders verwachting ook die van hemzelf gaan toch alle spiezen op. Sterker nog ook een homemade caramelvla-toetje past er nog bij. Ik geef aan graag terug te willen gaan naar de camping. Ben wat snotterig en voel me niet echt jofel. Een taxi brengt ons snel retour. Ik duik snel onder de wol, Marjos en Steef kletsen en borrelen nog wat na.
Het na-geijlde verslag van Stephan 29 januari
Heerlijk geslapen. De meegebrachte oordopjes blijken nuttig: ik merk helemaal niets van de nachtelijke hoestbuien aan de andere kant van de camper. Omdat we vergeten zijn om brood te bestellen (we kwamen er vanochtend pas achter dat dit zo werkt) en de dichtsbijzijnde bakker zich waarschijnlijk op 5 km afstand vd camping bevindt, bestaat het ontbijt uit cornflakes met rode vruchtjes. Eind van de ochtend vertrekken we richting Taroudannt. Deze ommuurde stad is alleen al van de buitenkant erg mooi. De strakblauwe lucht - het is vandaag 31°C - i.c.m. de massale leem-gele stadsmuur en groene palmbomen levert prachtige plaatjes op.
Voordat we de souk ingaan stranden we eerst op een terrasje. Onder het genot van een kop koffie en een omeletje genieten we van het uitzicht: de voorbijgangers en het straatleven op het centrale plein. De souk in Taroudannt bestaat uit de souk Arabe (hier worden de meer touristische spulltjes verkocht) en de souk Bèrber (de huis-tuin-en keuken markt), wat - behalve fruit, noten en kruidenstalletje een combinatie is tussen de Zeeman, C&A, Blokker en de HEMA. Ik ben op zoek naar een paar babouches - Marokkaanse instappers - voor mezelf en Ing, maar kan (en wil) niet direct slagen. Af en toe een praatje maken met de locale vekopers levert vaak een lach op ieders gezicht. Aan pro-acticiteit geen gebrek; alhoewel je als tourist continue wordt aangespoord om een kijkje te nemen in winkeltjes zijn de korte gesprekjes met de marktlui vriendelijk.
Na de souk regelen we een koetsritje door de stad. Een prachtige tocht langs de binnenkant van de muur leidt ons langs mooie en soms indrukwekkende plekken. De Joodse wijk is erg mooi en de enorme Joodse begraafplaats wordt speciaal voor ons geopend. Wel zien we ook hier de gevolgen van de aardbeving van vorig jaar terug. Delen van de stadsmuur zijn afgebrokkeld en we horen dat er naast 20 doden ook behoorlijk wat mensen dakloos zijn geworden door ingestortte huizen. Van dat laatste is weinig te zien, behalve een tentenkamp waar we langs rijden en de slachtoffers van de aardbeving in verblijven. Triest.
We stoppen onderweg bij een leerlooierij. Pap vertelt me dat iedere grote Marokkaanse stad een eigen leerlooierij heeft. Huiden worden o.a. bewerkt met duivenpoep (tbv ontvetting) en de vacht wordt zacht geborsteld. Bij de locale shop koopt mama een drietal kleine handtasjes en ik een leren tas voor Inge en een broekriem voor mezelf. Het onderhandelen over de prijs blijf ik ook een erg leuke bezigheid vinden in dit land. De sport is natuurlijk om te achterhalen wat een "fair-price" is. Een goede balans is belangrijk: ze verkopen het echt niet als het ze niets oplevert, maar ze volledig uitknijpen wil je ook niet. Doel is wel om na de deal altijd goed af te sluiten. Gelukkig wordt de hand mij uitgereikt nadat ik de leren handtas en riem koop voor 16 euro. Met een blik en een lach waaruit respect voor de onderhandel skills blijkt, leuk.
Na de koetsrit stoppen we voor een kopje koffie en zoeken we een restaurantje uit. Uit de wandelrit van 1,2 km daarheen merk ik dat mam nog niet volledig fit is: ze hoest wel een stuk minder maar heeft nog niet de energie om dit goed vol te houden. Mijn ogen zijn groter dan m'n maag: ik heb behoorlijke trek en bestel een halve kilo (!) vlees (brochettes). Ietwat ongemakkelijk kijk ik naar de 10 vleesspiesjes die worden geserveerd: dat blijkt een flinke kluif. Tijdens het eten geeft nu ook papa aan dat hij zich niet lekker voelt. Koppijn en snotterig. O jee....
Na het eten regelen we direct een taxi richtin camping en pap duikt z'n bed in. Mam en ik kletsen nog wat na onder het genot van een borreltje.
Dinsdag 30 januari - Taroudant
Taroudant ☀️ 30°C
Gemaakt door Stephan.
Pap voelt zich nog steeds niet lekker. Na het ontbijt - dit maal wel besteld bij de camping beheerder - starten we langzaam op. We besluiten eind van de ochtend nogmaals Taroudant in te gaan en papa gaat mee. Mocht het toch niet gaan, dan kan hij altijd een taxi terug pakken. En zo geschiedt, want na een lunch op het centrale plein in Taroudant haakt papa inderdaad af. Hij voelt zich niet goed genoeg en regelt een taxi ri camping. Mam en ik gaan samen gezellig de souk in. Omdat deze niet heel groot is en er weinig touristen zijn, herkennen de verkopers ons en vice versa. Wel tot drie keer toe wordt vriendelijk gevraagd waar papa is gebleven! In de souk Arabe vinden we verder niet zoveel: in de souk Bèrber probeer ik voetbalshirtjes voor de kids te vinden. Helaas zonder resultaat: of de stofkwaliteit is onvoldoende, of ze hebben niet de gewenste maat. Wel komen we langs een hokje waar 4 mannen kleding aan het naaien zijn en maken we gebruik van deze expertise om een oud handtasje van mama te repareren. De beste man is ruim tien minuten bezig en wil helemaal niets hebben voor zijn werk. Als dank geef ik hem toch 10 Dh voor de moeite. Na nog wat gezigzag door de souk zoeken we een tentje op en drinken een kopje koffie.
Daarna besluiten we ri marktplein terug te keren, kopen daar wat brood voor vanavond en nemen een taxi ri camping. De rest van de middag speel ik een spelletje met mam onder het genot van een heerlijk glaasje wijn. Sequence kan me niet heel erg bekoren: de spelregels worden door mama lachend aangevuld tijdens het spelen en de geluksfactor is lastig te omzeilen. Patchwork daarentegen is wel een grappig spelletje. Heb 'm zelf ook in de kast liggen thuis, maar nog niet eerder gespeeld. 's Avonds eten we brood met zelfgemaakte tonijnsalade. Pap heeft onvoldoende puf voor een boompje klaverjas en duikt op tijd z'n bed in. Mam en ik kletsen wat na, ik help haar met wat digi-tips voor de website en download een paar afleveringen van een Netflix series die ze al samen met pap bekijkt. Daarna duiken we op tijd onze bedden in.
