Deel 7 voorjaar 2024
Woensdag 14 februari - Sidi Ouarzeg
Sidi Ifni -Sidi Ouarzeg 23 kilometer ☀️ 34°C
Quatre-vingts Dirham mompelt de gardien als ik ga afrekenen voor een afgelopen nacht. Ik breng nog even naar voren dat de elektriciteit allesbehalve goed heeft gefunctioneerd maar daarover haalt hij ongeïnteresseerd zijn schouders op, c'est ça, zegt hij. Ik geef hem een briefje van honderd en hij kijkt in de geldzaken waar twee munten van10 Dirham liggen. Als ik daarnaar wijs zegt hij die nog nodig te hebben en gaat ergens geld wisselen. Pas na een kwartier ! duikt hij weer op en geeft mij een hand vol losse munten en kijkt mij verwachtingsvol aan. Mijn blik zegt voldoende om iedere hoop op tip in de grond te boren, wat een idioot denk ik. Trui had eerder deze morgen dezelfde gedachte over haar te dichtbij parkerende Fransman, die ondanks haar verzoek niet meer ruimte wilde bieden. Ze schold hem onder andere uit voor Napoleon begreep ik later van Kees. Dan steek je een Fransman wel een veer in zijn reet zei ik, iedere Fransoos complimenteer je met die kreet 😄.
Ik zei al eerder op de ochtend tegen Trui dat ik de hitte hier niet ging afwachten en naar een camping iets zuidelijker wilde in Sidi Ouarzeg die een heus zwembad heeft. Dat was een goed idee. Kalmpjes aan zijn we het kronkelige kustweggetje afgezakt. In een omgeving waar niets groeit en waar de harde wind veel stof in de lucht blies. Toch heeft dat desolate landschap wel iets, mensen hebben hier nauwelijks sporen achtergelaten. Heel af en toe zie je een eenvoudige geblokte woning staan en op een tweetal ezels in the middle of nowhere geen dieren gezien. Oja toch, wat vogeltjes.
Camping Sidi Ouarzeg N29.254014 W10.280588 75MAD
Sidi Ouarzeg is een kleine verzameling gebouwen, waarvan het campingcomplex de hoofdmoot vormt. Het grote terrein voor zeker 100 campers is nauwelijks bezet, slechts een tiental staan her en der opgesteld. We zetten onze campers dwars op de wind zodat we erachter nog enigszins beschutting hebben. De vandaag ongenaakbare zon verhit intusen het weinig beschutte terrein. Een jump in het ijs- en ijskoude water doet wonderen, het eerdere hitteprobleem wordt accuut omgezet in aanmaak van lichaamseigen antivries, de botten bevriezen. Na enige gewenning concludeer ik dat het abrupt omlaagbrengen van de lichaamstemperatuur toch wel een prettige ervaring is. Zwaluwen profiteren ook van het zwembad. Ze scheren over het water en vangen insecten of dippen kort tijdens hun vlucht met hun bek in het water. Een korte lunchpauze bij de camper duurt lang genoeg om wederom de verkoeling van het zwembad op te zoeken.
Rond vijven gaan we met zijn vieren eten in het restaurant. Tajine met kip en separaat frietjes, het smaakt heerlijk. Rond half zeven zijn we terug bij de camper en buiten is het goed toeven. In de lucht boven ons zwermen grote wolken rode wouwen, fantastisch. Wel meer dan honderd stuks cirkelen in de thermiek naar steeds grotere hoogte, totdat zij in de stoffige atmosfeer uit zicht verdwijnen. We horen later van Thole dat de trek naar het noorden een aanvang heeft genomen en deze vogelsoort in grote getale op weg gaat naar Europa. De weerberichten voor morgen wisselen continue, dus of we hier blijven is nog maar de vraag. Afin, eerst de zwoele nacht maar in.
Donderdag 15 februari - Tighmert
Sidi Ouarzeg - Tighmert 94 kilometer ☀️28°C
De warmte van gisteren is langzaam in de nacht opgelost in een aangename koelte. Vanmorgen is het 20°C buiten, heerlijk. Maar het blijft vandaag koel, het wordt niet warmer dan 22°C. Reden om te verkassen en wel naar een camping in Tighmert net voorbij Guelmim. De route loopt via Sidi Ifni, dus het eerste stuk langs de kust is bekend terrein. Het stof zingt nog steeds hoog door de lucht en trekt een sluier over het gebergte in de verte. Na Sidi Ifni is het klimmen geblazen, een prachtige route door de bergen en langs kale steenvlakten. We zitten dan ook aan de randen van de Sahara. Soms liggen er cactussen in keurige rijen op geharkte velden. Wij vermoeden dat deze voor de vruchten worden gekweekt en of gebruikt worden door imkers voor de delicate Miel d'Euphorbe oftewel cactushoning. Deze planten gedijen in weerbarstige condities, ook al hebben ze nog altijd water nodig. Ook zien we kleine palmeraien liggen, palmoases, die het zwaar hebben in het gortdroge landschap.
Bij een benzinestation maken we een stop, ik wil bij de lavage de camper laten wassen. Maar haak af als ze aangeven het dak niet te doen en daar liggen nu juist de (verstofte) zonnepanelen.
Een Belgisch echtpaar spreekt Marjos aan en vraagt of wij Marjos en André zijn. Zij volgen onze website al meer dan twee jaar vol enthousiasme, leuk te horen. Het is hun eerste reis in Marokko en willen graag een foto van ons, natuurlijk 😄. En wij maken er ook een van hun. We wensen Willy en Mariëtte (althans zo denken wij dat zij heten) een hele goede voortzetting van hun reis 🙏.
Na een nos-nosje rijden we over de inmiddels weidse vlakte naar Guelmim, gaan er doorheen en parkeren bij de Marjane. Daar vullen we de voorraden aan, niet echt goedkoop, maar wel zaken die je alleen daar kan aanschaffen.
De laatste 14 kilometer naar Tighmert gaan over een kleine secundaire weg.
Daar in een grote palmeraie ligt aan de rand camping Touareg, waar Kees en Trui het laatste plaatsje voor ons hebben vastgehouden, gracias amigos. Eigenaar Mohammed begroet ons hartelijk en wijst het plekje aan. We installeren ons, zetten de luifel op, tis toch wel weer warm in de zon en ploffen in een stoel. Hèhè effe bijkomen. Mohammed 'verhoogt' de feestvreugde door koude thee en keiharde koekjes te brengen, haha.
Camping Touareg N28.942701 W9.949603 70MAD
In de middag lopen we met Kees en Trui door de indrukwekkende palmeraie met zijn irrigatiekanaaltjes. Door het hoofdkanaaltje stroomt koud water die door de hele oase heenloopt. Overigens zijn de velden gortdroog, alhoewel we wel kunnen zien hoe de laatste regenbui alles blank heeft gezet. Het regenwater verdween daarna snel en liet de gronden in craquelé achter.
Aan de rand ligt een begraafplaats met een aantal graven met Arabisch opschrift. Kees maakt wat foto's en whatts-appt ons later in de avond de vertaling door met intrigerende diepreligieuze teksten.
Terug onder de luifel drinken we een wijntje waarbij vliegen hun uiterste best doen de boel te versjteren. De vliegenmepper decimeert met gerichte slagen de insecten-hausse, of wellicht denk ik dat; ze blijven komen 🙁. Afin dan maar naar binnen, waar we een pizza de oven inschuiven. Die smaakt heerlijk en met een lekkere vanilleyogurth sluiten we af. De zonsondergang gaat razendsnel en de rust valt over de camping.
Vrijdag 16 februari - Tafraout
Tigmert - Tafraout 165 kilometer ☀️25°C
Na een klamme nacht ( vocht) start de reuring niet lang na het krieken van de dag op de kleine camping. In de verte hullen bergtoppen zich in mistlagen. Vroege vogels klappen dakluiken dicht, haspels stroomkabels naar binnen en wringen zich door het volgepakte terrein naar buiten.
Wij ruimen de boel ook aan kant en vertellen Kees en Trui dat we gezien de conditie van Marjos, Amtoudi aan ons voorbij laten gaan en bewaren voor een volgende trip. Wij richten het kompas op Tafraout vandaag, waar we elkaar over een paar dagen weer zien. Tussentijds Bon Voyage, amigos! Ook nemen we afscheid van een vriendelijk Frans stel, waarmee we gisteren even spraken. We passeren de campingpoort, waar men op het weggetje met bergen steenslag het wegdek aan het verbeteren is. Een super-flexibele 🤭 bulldozer schoffelt één van die bergen vlak zodat we langs de palmeraie onze weg door Tighmert kunnen vervolgen.
Tien kilometer verderop rijden we het mooie asfalt van de N12 op, een route omgeven door de steenwoestijn en links geflankeerd door de bergruggen van de Anti Atlas. Even voorbij Fask splitst de weg zich. Rechts loopt het mooie asfalt van nu RN12 naar Assa en links verdwijnt de N12 het gebergte in en moet het met een wat minder wegdek doen. Deze afslag moeten wij hebben, een route door een prachtig gebied, genieten.
Tomaten plukkers onderweg
De mist is inmiddels verdwenen en berghellingen met hun gevlekte kleurpatronen geven accent aan het overwegend droge landschap.
Her en der passeren we kleine gehuchtjes in palmoases die in wisselende condities verkeren. Soms doen de palmbomen het goed, maar ook zien we dat op drogere plekken de bomen reddeloos verloren zijn. Dat geldt overigens voor alle oases die we vandaag passeren. Het jammere is dat gehuchtjes door deze aanhoudende droogte dreigen te ontvolken ook al omdat de groenteteelt door watergebied stokt. Stuwmeertjes staan leeg, zelfs één die verleden jaar nog tot de boorden was gevuld.
Na een stukje R102 rijden we de P1909 op die ons via Ifrane de Anti-Atlas naar de flanken van de Col de Kerdous brengt. Het rafelrandweggetje heeft dit jaar grotendeels een update gekregen, een nieuw en breder wegdek.
Onderweg in Krama kopen we een oranje Total gasfles, met een aansluiting die ook goed is. Kosten incl. gas ruim 9 euro. De laatste 40 kilometer gaan over de R104 door een steeds mooier wordend landschap.
We vinden de hoek waar Thole staat en ook Henk en Marita. Niet lang nadat we ons hebben geïnstalleerd komen de Marokkanen al weer langs om hun diensten aan te bieden. Soep, tajine, was, koekjes, msemen, de kapper, de bakker, de garagist, enfin te veel om op te noemen. Maar wel weer leuk. Bij de borrel bij Henk en Marita maken we ook kennis met Pieter en Leny. Gezellig ervaringen uitgewisseld, Thole kwam er ook nog even bij, Everdien niet die is ziek (hoest,longen). Na het eten de skew van de schotel nog even bijgesteld. Om 20 uur de start van het nieuwe seizoen van de Verraders gekeken. En het nieuws, waar uitgebreid op de dood van Navalny werd ingegaan. De moord beschuldigingen aan het Putin regime wereldwijd krijgen uitgebreid aandacht. Daarna lonkt de nacht.
P N29.721731 W8.985178 15MAD bep. voorzieningen
Zaterdag 17 februari - Tafraout
Tafraout ☀️ 26°C
We hebben een rustige nacht gehad met nagenoeg geen hoestbuien, we gaan vooruit. Omdat het beter gaat worden mijn nachten weer korter, dus ik was al vroeg uit de veren. Marjos rekte het op tot na negenen, lekker toch. Vers broodje van de bakker en scrambled eggs doen het goed in de morgen. Het zijn ook voldoende calorieën om deze ochtend de camper binnen een grote schoonmaakbeurt te geven. Hard nodig na al dat stofgehap van de laatste weken. Rond lunchtijd kijken we tevreden naar het resultaat, het is weer schoon.
Ons uitzicht vanuit de camper
Tijd om de stad onveilig te maken. We halen de muis van stal en tuffen bezonnebrild door Tafraout. Het is alsof we er nooit zijn weg geweest. In de souk op zoek, hé dat klinkt grappig, naar een schoenmaker. Schoenen van Marjos waarvan de zijritsjes kapot zijn dienen te worden hersteld. Dat is zowaar geen sinecure wordt ons uitgelegd, maar we vinden een persoon die met handwerk de boel gangbaar gaat maken. Morgen klaar belooft hij, we'll see.
Op het terras van het ons bekende hotel St.Antoine genieten we van een koud biertje. Recht tegenover is de opbouw voor het Amandel festival van volgende week in volle gang. Ik laat Marjos nog even met een zak aangeschafte eieren achterop de scooter balanceren en ontwijk op de terugweg de meest schadelijke hobbels, 🤭, we arriveren zonder breuk.
Onze camper staat eigenlijk net verkeerd gepositioneerd in de zon, die vol op de voorkant schijnt. Een luifel haalt niets uit, de zonnestralen schieten er vol onder door en dat is afzien in de hitte. Dan maar achter de camper gaan zitten in de koele schaduw.
Kapper Mustafa, vanmorgen al door ons ingeseind, komt even over vieren aan en gaat aan de slag met de verwilderde coupe van Marjos. Met een uitstekend eindresultaat, Marjos erg happy. De inflatie heeft wel toegeslagen want wat verleden jaar nog 100MAD kostte, wordt nu gefactureerd voor 120MAD, enfin voor ons nog steeds een koopje. Een uur eerder knuffelen we Kees en Trui die ook hier zijn gearriveerd. Na de knipbeurt schuiven we wederom aan de borrel bij Henk en Marita en niet veel later heeft iedereen zich aangesloten zelfs Everdien. Supergezellig over van alles en nog wat gekletst en heel wat afgelachen. Als het gaat schemeren breken we op, met het motto dat we dit er maar in moeten houden.
Vandaag zelf kokkerellen, zalm in een cremefraiche saus en spaghettini, heerlijk. De invallende duisternis is ook het teken voor een langzame, prettige temperatuurdaling, echt wel nodig na zo'n warme dag.
Zondag 18 februari - Tafraout
Tafraout ☀️ 23°C
Wij vinden Tafraout één van leukste plekken om te staan. Niet alleen is de omgeving prachtig, ook het staan in het grote keteldal is bijzonder, er is zoveel ruimte op het licht geaccidenteerd terrein. Bovendien staan we met een gezellig groepje Nederlanders op het 'eiland' opzij van het grote veld. De schaduwplekken waren al vergeven, dus bivakkeren wij meer in de schaduw achter de camper. Maakt überhaupt niet uit, het land is sowieso fantastisch vinden wij, Marokko blijft mooi en fascinerend. Toch is het imago van Marokko in Nederland nogal verdeeld en niet altijd gunstig. Onder invloed van onder andere straatcriminaliteit van Marokkanen onstaan vragen van mensen wanneer ze horen dat wij daar gaan camperen, als 'Is het niet gevaarlijk daar?' 'Zijn de mensen daar niet erg vijandig of agressief?' 'Ze zijn toch uit op je geld, daar?' Onder kenners of mensen die het land beter willen kennen zoals wij overheerst een heel ander beeld. Het land en haar cultuur appelleert aan dat wat een nieuwsgierig reiziger zoekt en kan verwonderen. Dat van een prachtig land en een interessante cultuur met overwegend zeer vriendelijke en gastvrije mensen. Maar het is wel een land zoals een goede campervriend het ooit verwoordde 'Marokko, you love or hate it, er is géén tussenweg'. Het doet dus appèl op wat je als toerist belangrijk vindt. Het type reiziger die luxe, hygiëne en gespreide bedjes ambieert komt wellicht slechter aan zijn of haar trekken. Zo rond elf uur bestijgen wij de muis om een ritje te maken.
Maar voor dat we het terrein verlaten zoeken nog even waar Jan en Pieta staan, die we in Asilah hebben ontmoet. We vinden ze snel en worden meteen op de koffie uitgenodigd. Wat een hartelijke mensen zijn dit. We bekijken het schattige campertje waarmee ze rondreizen, waar alles op maat is gemaakt om comfortabel rond te reizen. Over en weer vertellen we wat onze achtergronden zijn en wat we zoal hebben beleefd, heel gezellig. Pieta heeft vanavond mensen uitgenodigd voor een etentje. Ze laat ons wat hapjes proeven die ze al heeft gemaakt, zo lekker. Petje af voor hun vitaliteit en hun ontwapende vriendelijkheid 🙏.
We nemen afscheid en tuffen naar Tafraout om de schoenen van Marjos op te halen. Die zijn prachtig gerepareerd en voorzien van nieuwe zijritsjes.
We tanken de muis af en informeren her en der wat het kost om de camper te laten wassen en best heel verrassend de prijsverschillen zijn groot. We rijden nog even naar de Hoed van Napoleon en het mooie dorpje Agrd Odad. Het is eigenlijk te fris om zonder trui of jasje te scooteren dus maken we rechtsomkeert.
Bij restaurant Harbaz lunchen we. Marjos een avocat crevettes die wat flauwtjes is. Mijn keuze een avocat farcie is smakelijker. De vulling van peer, paprika, tonijn, ui, avocado en mayonaise is heerlijk. Een groot glas versgeperste jus begeleidt het eten, ook lekker. Terug op de camping kletsen we wat bij met Kees en Trui en drinken een kopje thee.
Aan het eind van de middag komen we weer tesamen voor de borrel. En de oprichting van de App-groep Avondrood Plus als digitaal uitwisselplatform, mooi toch 😄. Vooral de Koekoek-tune van Pieter voor apps die binnenkomen valt meteen op 🤣. Vooralsnog wordt het gezamelijk etentje in hotel St.Antoine bepaald op aanstaande woensdag om 18.30 uur. De zon verdwijnt en de temperatuur zakt gestaag, tijd om de bijeenkomst te beëindigen. We call it a day.
Maandag 19 februari - Tafraout
Tafraout ☀️ 22°C
Vanmorgen hangt er veel stof in de lucht, voldoende omhet zicht op de verderop gelegen bergruggen te vervagen. Thole en Everdien gaan vandaag in reparatie bij Mohammed Farih, een garagiste in het dorp. Als ze wegrijden in de ochtend wensen wij ze veel succes vandaag, toi, toi, toi.
Ik breng op de scooter een bezoekje aan de sanizuil vlakbij het dorp om de cassette af te storten. Moet ook gebeuren zo'n karweitje. En als ik over het terrein rijd, valt het op dat redelijk wat campers zijn vertrokken of in vertrekmodus staan, met name het grote veld oogt een stuk leger. Trui en Kees gaan samen met nog wat leden van Avondrood Plus op de fiets de blauwe rotsen bezoeken. Wij gaan op de muis door de bergen naar oase van Ait Mansour, die in een Gorge ligt, ruim 30 kilometer van Tafraout.
Als eerste in het dorp een kopje koffie !
Half februari en er staat al zoveel in bloei hier
Op het merendeel van de route moet fors worden geklommen door onze muis en met een minimale vaart en amechtig gepruttel passeren we verscheidene gehuchtjes. De laatste 10 kilometer gaat bergafwaarts en schuin beneden ons loopt een kloof die we via hairpins steeds dichter naderen. De plukjes begroeiing in de kloof markeren al de natuurlijke loop om regenwater af te voeren, als het valt natuurlijk.
Het gaat verder naar beneden totdat uiteindelijk de bergwanden naast ons oprijzen en wij de palmoase van Ait Mansour inrijden, prachtig!
We passeren wat campers die op een parkeerplaats onder palmbomen staan die blijkbaar ook via dezelfde smalle route hier zijn beland. Waar we onderweg nauwelijks verkeer of mensen aantroffen, lopen hier toch wel wat toeristen rond. Iets verderop stroomt koel water langs het weggetje door de palmerie heen. We schieten de nodige plaatjes van de mooie bijzondere setting voordat we teruggaan.
Op sommige steile stukjes omhoog heeft de muis het echt wel lastig, maar petje af voor het scootertje, hij brengt ons weer (met het nodige gepuf) naar boven. En daarna gaat alles bergafwaarts en dus rapido. Zonder gas te geven, ik moet alleen maar bijremmen.
In notime zijn we weer in Tafraoute en daar ronken we door naar restaurant l'Etoile du Sud voor een late lunch. De kipspiezen met garnituur zijn oké en we spoelen die weg met een glas rosé. Nauwelijks terug bij de camper komen Willy en Mariëtte bij ons langs, zij hadden op de website gelezen dat wij hier stonden. We voorzien ze van een biertje en kletsen gezellig even bij, leuk!
Ze hebben nog aardig wat op het program staan laat Willy mij zien, dus hier blijven ze niet echt lang. We wensen hen een fijne voortzetting van de reis toe. Thole en Everdien zien we, zijn inmiddels teruggekeerd op het honk. Met een niet volledige setting van Avondrood Plus, starten we de middagborrel Keek op de Dag op, zoals altijd weer gezellig. Ondermeer wordt door Thole en Everdien uiteengezet dat hun reparatiedag goed is verlopen. Henk en Marita schuiven wat later ook aan, alleen Kees en Trui ontbreken, die zijn een hapje eten in het dorp. De zon zakt ten onder, de wind neemt toe, de temperatuur af en de glazen zijn op, ergo we breken op. Tijd om de warmte en het comfort van de campers op te gaan zoeken. Met invallen van de duisternis daalt ook een kalme rust neer over het terrein.
Dinsdag 20 februari - Tafraout
Tafraout ☀️ 23°C
Nee, die ochtend baguette smaakt ons steeds minder. Morgen maar wat anders uitproberen, nu krijgen de geitjes de restanten van het brood. Ook vervelend, de Marokkaanse gasfles wil maar niet functioneren, de Hollandse nog wel. Dus gaan we in het dorp de oranje Totalfles omruilen voor een rode Afriqia. Die oranje gasfles kennen ze hier niet, dus geef ik die gratis weg en schaf een nieuwe volle Afriqia aan. Aangesloten, maar ik vraag me af of daar het probleem mee is opgelost. Pieter denkt dat het toch ligt aan het reduceerventiel en dat ik die moet vervangen. Dat wordt een aktie voor morgen. Op de pré-souk kopen we alvast wat groente om een soepje te maken, altijd lekker.
En 's middags gaan we in een cafeetje met goede WiFi wat Netflix-series downloaden onder het genot van een nos-nos. Op de Avondrood-plus borrel aan het eind van de middag worden de laatste nieuwtjes en roddels weer met een kwinkslag uitgewisseld, vrolijke boel. En als de zon ondergaat en het afkoelt gaat ieder weer de warmte van de camper opzoeken.
