Deel 11 voorjaar 2024

Woensdag  13  maart  - Marrakech

Marrakech 🌦 24°C

Vandaag zijn we precies 10 weken onderweg en wordt het zo'n tussendag. Een dag waarop je nergens naartoe gaat. Ideaal voor karweitjes op en om de camper, die steeds maar worden uitgesteld en blijven liggen. 

Allereerst cleanen we de vloer maar weer eens. Immers, Marokko stof en zand, gaan hand in hand, blijft een dichterlijke waarheid als een koe. Dan buigen we ons als penningmeester over de facturering van liggelden aan de leden van onze wooncoöperatie thuis, een taak die ook op reis blijft doorlopen. Niet vervelend hoor, lurkend aan een nos-nosje aan de rand van het zwembad van de camping onder palmbomen 🌴 ☕ 😄. Maar wel weer even kijken van, hoe gaat dat ook al weer 🤔. We gebruiken ook maar de lunch daar, spaghetti bolognese en een pizza, beiden zeer smaakvol.

Prijzen op deze camping zijn bijna Europees, wellicht niet vreemd met een Franse eigenaar. Vanmorgen moesten we al voor de overigens lekkere warme baguette 10MAD (€ 0,95) aftikken bij het campingwinkeltje, in plaats van de gebruikelijke 1 tot 2 MAD.

Natuurlijk houden we met Pieter en Leny nog onze gebruikelijke Keek-op-de-dag-borrel, waarbij het zowaar een beetje gaat regenen. De uitgerolde luifel houdt ons droog. Na 's avonds een nieuwe Netflix-serie te zijn opgestart en het doorlezen van de niet zo glad verlopen overtocht-avonturen van Kees en Trui lonkt ons bed. Morgen naar de kust.

Donderdag  14  maart  - Mohammedia

Marrakech  - Mohammedia      276  km    ☀️ 25°C

De Tomtom heeft een shortcut gevonden als we de camping verlaten naar de A7, de tolweg richting Casablanca. Een beroerd hobbelweggetje de eerste bijna 2 kilometer positioneert ons op de goede toegangsweg. En als ik een aantal kilometers verderop terloops aan Marjos vraag hoeveel ze moest afrekenen voor de camping, komen we erachter dat we dat niet hebben gedaan 😯😱. We ondergaan wederom viceversa de hobbelkwelling van het weggetje naar de camping en poetsen de omissie weg. Het rijden op de A7 is technisch gezien genieten. Het gladde wegdek zonder enig rimpeltje voorziet ons in een trilvrije rij-ervaring, een weldadige rust voor de oren. Die we overigens wel weer teniet doen door een Spotifylist galmend over de speakers weer te geven 😂. Wel blijft het rijden op zo'n tolweg oersaai. Het doorsnijdt niet alleen een weinig spraakmakend landschap, het sluit je ook af van het dagelijkse leven op straat. Er valt niets te beleven, we zoeven op de cruisecontrol in ons uppie voort. Ook herders vinden de in het landschap opgeworpen barrière maar niks. Via gaten in hekken laten ze toch nog hun schapen- en geitenkuddes foerageren vlak langs de weg.

De saaie en zo goed als lege snelweg.... één voordeel we kunnen wel doorrijden!

Met af en toe nog een andere view in de verte

In ruim twee uur bereiken we de rondweg van Casablanca. Van rust is hier geen sprake meer. Mede vanwege diverse wegopbrekingen halen automobilisten ongegeneerd idiote capriolen uit om zich door het verkeer heen te worstelen. Niet gehinderd door enige verkeersregels 😬. Na Casa neemt de drukte iets af en vlak na Mohammedia slaan we af bij El Mansouria. Bij een Carrefour supermarktje slaan we nog wat voorraad in. 

Groenteboertje komt langs op de camping

Op camping L'Ocean Bleu (N33.7324433 W7.324433 100MAD) waar we ook al op de heenreis stonden staat het best redelijk vol. We vinden een goed plekje en gaan eerst maar een wasmachine vullen met kleding, hoog nodig. Petri en Ger, die we eerder tegenkwamen in Aourir staan hier ook op weg terug. Met Pieter en Leny nemen we aan het eind van de middag nog door welke routes door Spanje, afhankelijk van het weer, leuk zijn om te doen. De zelfgemaakte lasagne uit de oven smaakt heerlijk. En ondanks dat de Netflix-serie die we volgen spannend is, bewaren we de laatste afleveringen voor morgen. Nu bedtijd.

Vrijdag  15  maart  -  Mohammedia

Mohammedia    ☀️ 🌬18°C

Drup, drup, drup..... Nee het regent niet. De ochtenddauw heeft de onderkant van de uitstaande luifel drijfnat gemaakt. En ook de was aan de droogtijd opnieuw met vocht verzadigd. Het duurt nog wel even deze ochtend voordat de zon iets kan betekenen om het droogproces weer in goede banen te geleiden. We starten zeer kalmpjes op deze morgen. Als we later op de ochtend onze neus uit de camper steken, merkt Marjos op "hé libelles op de campingtafel". Geen fladderende beest te bekennen, was ook al verrast dat libelles hier voorkwamen. Doch mijn eega doelt op een stapeltje Libelle-magazines, die daar zijn gedeponeerd. Wellicht door Petri opper ik, hetgeen later op de dag wordt bevestigd. De overgebleven lasagne van gister vormt een perfect lunchmaaltijdje, genieten. Aan het begin van de middag als de zon al een paar uur zijn best heeft gedaan is de was droog en ook de onderkant van de luifel. Die pendel ik omhoog in de kap, om de zon meer als warmtebron te kunnen benutten. De temperatuur is namelijk niet hoog en de wind verkoelt nog meer. 

Terwijl ik wat administratieve klusjes doe, wandelt Marjos op de boulevard langs zee. Opvallend zo vertelt ze is dat alles is gesloten en ondanks uitstaande parasols er geen mens is te bekennen. Oja, eentje, een uitbater die onder een boom op zijn stoel ligt te slapen.

Veel verschillende soorten bloemen op en rond de camping

Zaterdag  16  maart  -  Assilah

Mohammedia - Assilah   279   kilometer  ☀️ 24°C

Nope, zegt de gardien op zijn Marokkaans, als wij door de openstaande deuren de Carrefour willen inlopen. Hij wijst op een bordje waar openingstijden worden vermeld tijdens Ramadan, waar 11 uur op staat. Het is 9.30 uur, dus dat gaat 'm niet worden. Die paar benodigdheden pikken dan onderweg nog wel op, bedenken we. Muziekje aan en de tolweg A5 op noordwaarts.

We passeren Rabat, rijden over de Mohammed VI brug en zien als we langs Kenitra suizen veel ooievaars en wouwen in de lucht boven ons zweven. Opvallend is dat het landschap groener en groener wordt, mede dankzij de hoeveelheid neerslag die hier de afgelopen weken is gevallen. De sporen van die regenval zijn overal waarneembaar. Plassen op weggetjes en het land, gevulde slootjes en overvolle rivierstromen. Moet meteen denken aan het NOS-artikel van gisteren, die ook al in de AR+app circuleerde, over de aanhoudende droogte in het zuiden van Marokko en de desastreuze uitwerking die dat heeft op de oases 😔.

Zo rijden we dwars door Larache en zien dat de camping daar boordevol staat. Wel is in de stad duidelijk dat de Ramadan hier fors ingrijpt. Mensen hangen en zitten lamlendig tegen muurtjes in de schaduw, in plaats van de (nu gesloten) terrasjes te bevolken. Van enige reuring is géén sprake. We rijden vanuit Larache omlaag langs de salinas van de lagune en de opgraving van het Romeinse Lixus en slingeren verder door het groen naar Assilah.

Op camping Echrigui vinden we een mooi plekje in de zon. Om de snel modderige plekken te bestrijden is overal een ruime laag steenslag aangebracht, fijn. We lopen langs zee naar de oude Medina en doen daar wat laatste souvenir inkoopjes. Op de terassen van de restaurants bij de Medina is het druk. Mensen (lees toeristen) zitten uitgebreid te lunchen en er wordt zelfs wijn en bier geserveerd! 

Camping Echrigui N35.472198 W6.028 100MAD

Zondag  17  maart  - Ksar Sghir

Assilah  -  Ksar Sghir  129 kilometer ⛅ 20°C

No picture, no picture, gebaart de vrouw driftig sticulerend naar Marjos, die met een onschuldig gezicht rondloopt met haar mobiel. 'Ze zijn niet gek hier' lispelt mijn eega, 'ik heb inderdaad stiekem wat foto's genomen' gniffelt ze. We lopen op een groentesouk, één van de vele, op de kustweg niet ver Tanger Med. Het is druk, veel volk wat van alles en nog wat inslaat. Wij kopen wat munt, doperwten, aardappels, sinaasappels en overheerlijke aardbeien.

Vanmorgen vroeg, zeer vroeg, het is 4.00 uur Marokkaanse tijd gaat de muezzin af. Het lijkt net alsof de minaret naast onze camper staat. Zijn valse aanhef van de Fajr, het 1e gebed golft via het openstaande dakraam zo tuterend onze oren in. Mijn comfortabele droom spat uiteen. Nauwelijks twee uur later volgt de volgende klaagzang (Shurooq), die de dageraad aankondigt en met evenveel gebrek aan zangkunst definitief onze bedpoten doorzaagt.

Later op de ochtend nemen we afscheid van onze vriendelijke Engelse buurman uit York, vullen nog de watertank en rijden richting Tanger Med over de tolweg A1. We willen vandaag overnachten dichtbij de haven, zodat we morgenochtend bijtijds de boot kunnen nemen naar de overkant, Europa. We hebben een plek op het oog in Ksar Sghir, bij een strandje. De rit over de snelweg gaat natuurlijk crescendo, smooth asfalt slingert zich door het noordelijke groene berggebied. Wederom gevulde riviertjes en stuwmeren, wat een waterweelde. 

Vlakbij de haven nemen we eerst poolshoogte bij de beoogde overnachtingsplek in Ksar en dat ziet er goed uit. We rijden nog wat verder door om te kijken of voorbij de haven nog betere opties zijn, maar treffen die niet. We hebben zo aan het begin van de middag nog wat tijd over en we rijden pal langs de kust een stukje richting Tanger. Het landschap bestaat uit verschillende heuvels, waarop zeker aan de kust mooie huizen zijn gebouwd. Het geheel doet on-Marokkaans aan, meer Europees.

Overal zijn kleine souks langs de weg waar vrouwen in Rif-kledij groente, fruit, dadels, noten en pannekoekjes (msemen)te koop aanbieden. Bij een wat grotere stoppen we en slaan wat zaken in. Het wordt ons laatste soukje in Marokko dit jaar.

Maandag  18 maart  - Palmones

Ksar Sghir (Mar) - boot - Palmones (Es) 23 kilometer    ⛅ 18°C

"Est-ce qu'on vous a bien reçu?" vraagt de vriendelijke politieman bij de paspoortcontrole, als hij naar ons verblijf in Marokko informeert. Tja, dat verwacht je niet,  zoveel vriendelijkheid van een officieel ambtenaar. Als hij dan ook aangeeft dat vele camperaars vandaag terugkeren naar Europa en ik aangeef volgend jaar graag terug te keren, besluit hij met "à l'année prochaine", wat een vrolijkerd 😄. We hebben vannacht prima gebivakkeerd in Ksar Sghir op een ideale steenworp afstand van de vertrekhavenTanger Med. Het kalme ruisen van de zee werd gisterenavond ietwat ontluisterd door een muezzin die een hele dienst volzong gedurende anderhalf uur en een hond die daarop dacht te moeten afgaan, maar beiden verstoorden onze nachtrust niet, we hebben goed geslapen.

Gezien de minimale afstand kostte het ons geen enkele moeite tijdig in de haven te zijn om in te checken voor de afvaart van 10 uur met Trasmeditteranea. Na de controles en scan staan we keurig in de rij van Quai 9 en zien om half tien het schip arriveren. Puntje bij paaltje kost het ontschepen en inschepen zo godsgruwelijk veel tijd dat we pas om 11.15 uur daadwerkelijk afvaren. Niet voordat we van bovenaf getuige zijn van de eindeloze capriolen van vrachtwagens die achterwaarts de boot op worden gedirigeerd. En veelal met toch wel wat stumperige chauffeurs. Onverbiddelijk gaat het een keer fout en ramt een scharende vrachtwagen de railing van de oprij-ramp en beschadigt fors de voorcabine, au. De boot wordt volgepropt en een verlate camper die eerst aan boord mocht wordt er weer van afgehaald, dat past niet meer, balen voor die Fransoos.

Dinsdag  19 maart  - Jerez de la Frontera

Palmones - Jerez de la Frontera    132  kilometer    ☀️ 26°C

Sinaasappel plantages in wording langs de weg

Met schone was en dito camper rijden we naar de CP nabij Centro Commercial Área Sur, waar we al eens eerder hebben gestaan twee jaar geleden. Een fijne goed afgesloten CP met alle faciliteiten en een uitstekende WiFi. Onder het genot van een wijntje boeken we via internet de voorstelling "Hoe de Andalusische paarden dansen" in de Fundación Real Escuela Andaluza del Arte Ecuestre. Tijdstip overmorgen 12 uur in Jerez. Lijkt ons prachtig we gaan het beleven.