VOORPROEFJE
Vietnam 2004
Ceremony
In Tay Ninh kan men elke dag de ceremonie bijwonen van de Caodaìsten in de kathedraal van de Heilge Zee. De Cao Dai religie is een samensmelting tussen Boeddhisme, Confuscianisme, Katholicisme en Taoïsme. De geloofsstromen kennen elk een eigen kledingkleur. Het uitbundig gebruik van kleuren in deze kerk is een lust voor het oog. Door de synchrone handelingen van de volgelingen en de vaste (kleuren) volgorde van plaats ontstaan er prachtige symetriebeelden.
Ha Long Bay
Ha Long Bay, letterlijk de baai van de dalende draak, is een baai in de Golf van Tonkin. Volgens de legende sloeg een reusachtige draak met zijn staart in het water en daardoor werden talloze eilandjes gevormd. Grillig gevormde rotsen rijzen op uit zee en maken dit gebied tot een natuurlijk fenomeen van 1969 kalkstenen eilandjes. De meeste zijn onbewoond. Wind, regen en golven hebben het zachte kalksteen in de loop der tijden uitgesleten, zodat de karakteristieke vormen van vandaag de dag zijn ontstaan
Onze jonk heeft pas op de plaats gemaakt, we liggen voor anker. Langzaam zakt de zon verder tot vlak boven de karsteilandjes die dit fraaie gebied zo kenmerken.Behalve de zon krijgt alles grijstinten en vervloeit en vervaagt het uitzicht.
Handen tekort
Da Lat is een hele leuke plaats. Stadje van de Easy Riders, vietnemese honeymooners, koffie, Vang Dalat (wijn), aarbeienveldjes etc. 's Avonds is het enorm gezellig op de markt. Hier zitten Vietnamese stelletjes te eten, kletsen en flaneren. Eten kan je hier erg goed, verse schelpen en ander seafood wordt vers voor je bereid en dan gezeten op de bekende mini plastic blauwe stoeltjes is het smullen. Heb je nog zin in een echte Vietnamese snack daarna, dan ga je naar deze Moc verkoopster. De vrouw hier op de foto heeft de Moc (gedroogde inktvis), die door haar man (visser) is gevangen zelf gezouten en gedroogd. Ze zal 'm op het houtskoolkomfoortje (rechts) voor je warm maken en serveren met wat chilisaus, njammie erg lekker. Haar jongste kind ligt uitgeteld van de fles in haar armen en het oudere kind kijkt toe. Is het geen plaatje zo.
Back in the old days.........
........in 2004, was Bac Ha nog een onbekende plek voor de toerist. Je kon er alleen maar komen, door de bush en over dirtroads met een oude russische jeep. De zondagmarkt was toen puur voor locals, de bergvolken. Mannen zaten in een kring te bhongen in afwachting van de boodschappen-doende moeders de vrouw. Tegenwoordig is het anders heb ik begrepen. De markt wordt door rijen touringcars aangedaan en toeristen overspoelen dit marktgebeuren. Hier, met m´n eerste digitale prutscameraatje, een Flower Hmong-moeder met kind achterop (mei 2004).
Fragiele kracht
In 2004 was het nog niet zo'n platgetreden bestemming, het dorpje SaPa had een paar simpele hotelletjes en wat toeristen. Lopen in de omgeving is prachtig en overal ontmoet je in het bergachtige landschap Black Hmong-mensen. Hier, een paar kilometer buiten het stadje, kwamen we dit oude vrouwtje tegen. Ondanks haar fragiele uiterlijk, haar ouderdom en zeer geringe lengte (ca. 1.40m) kon ze nog lopen als een kievit. Jarenlange ervaring in het heuveltje-op-heuveltje-af hebben haar conditie gesterkt.
Betelnoot en Non La
In het kleine dorpje Thanh Toan niet ver van Hué ligt één van de vier historische Japanse bruggen die Vietnam rijk is. Hier is het zelfs de enige mogelijkheid om het riviertje over te steken. De overdekte brug (14e eeuw) is dus nog volop in gebruik en geen museum attraktie zoals de brug in Hoi An. Aan de overkant van de brug loop ik tegen deze oude dame aan, met op haar hoofd een grote Non La . De Non La is de kenmerkende conisch gevormde rijsthoed van Vietnam. Uit haar mondhoek druipt het betelnootsap.