Deel 2   -  juni 2024

Zondag 2 juni - Porto Corallo

Arbatax - Porto Corallo   77 kilometer    ☀️ 25°C

Djoempe, djoempe, djoemp, zware basgeluiden van het lijkt wel een disco, daveren tegen de camperwand rond middernacht. Ja, tis weekend op Sardinië.  Plots stokt het basgeluid en wordt het geluid hoorbaar van een sprintende auto die met brullende motor over de zanderige grintlaag van het parkeerterrein komt aanscheuren in onze richting. Steeds dichterbij....Ik kijk naar buiten en zie dat het gepimpte vehikel op luttele meters van onze camper driftend  in een bocht wordt gegooid en stopt, een ultieme uitwijkmanoeuvre...... Prompt is het harde basgeluid terug. Ik open de deur kijkt de bestuurder aan en doe de deur weer dicht. In volle vaart stuift de auto vervolgens weer van het terrein af. De rust keert weder. Onze nachtrust is voorts uitstekend, nu kleurt een nachtelijk regenbuitje samen met het zachte geruis van een zee geruststellende achtergrondgeluiden in. Onze plek is populair ook bij dagtoeristen, die al weer vroeg op de zondagochtend aan komen waaien. Wij doen het kalmpjes aan en pas om 11 uur lichten wij het anker. Eerste stop is Eurospin, een supermarkt waar we wat proviand inslaan. Heerlijke verse pastasoorten, maar ook vis- en schelpenmixen lonken ons  tegemoet en verdwijnen in onze boodschappenkar. Tja, Italië en eten blijft een onweerstaanbare combi. Vandaag geen spannende dingen op het program. Ondanks het zonnetje, waait het flink en is het dus niet echt strandweer. We rijden zestig kilometer zuidwaarts naar een camper-camping, die mooie staanplekken onder bomen aan zee biedt.

De rit er naartoe is weer prachtig. De weg wordt gemarkeerd door bloeiende oleanders en bremstruiken en soms ter afwisseling enorme in bloei staande grootbladige cactusstruiken.  Daarachter rijst het vaak scherp getande, maar wel groene, berglandschap met steile wanden op.

De gemoedelijke beheerder van de camperplaats maakt met een armzwaai duidelijk dat we zelf een plek mogen uitkiezen. Onder hoge eucalyptusbomen vinden we een prima stek, vlak bij het strand waar de golven flink tekeer gaan. We gaan in de rustmodus. Het is tenslotte weekend op Sardinië 😄. 

Torre di Porto Corallo

CP Bella Vista N39.437868 O9.632445  € 23,- incl.

Maandag 3 juni - Sant'Antioco

Porto Corallo - Sant'Antioco    210  kilometer    ☀️ 28°C

Vogelenzang en gekwetter deed Marjos al vroeg opstaan, ik pas, draai me nog even om en soezel verder. Niet lang daarna, als ik half ontkleed boven op het dekbed bivakkeer vanwege de warmte, voel ik mij bekeken en begluurd. Ik hoor getrippel boven mijn hoofd. Als ik één oog opendoe ontwaar ik op het heldere glas van het dakraam recht boven mij een vinkje 🐦, die mij  met een scheef koppie schalks en zonder gene observeert. Zelfs als ik overeind kom en op een twintigtal centimeters terugstaar, blijft de Sardijnse koekeloerie brutaal terugkijken.

We maken ons vertrekgereed en zetten vroeg koers naar de ruïnestad Nora aan de zuidkust nabij Pula. Een brugreparatie bij Villaputzu forceert ons door een droge rivierbedding met forse obstakels te rijden eigenlijk meer een 4x4 route, maar zowaar het lukt om zonder kleerscheuren de weg weer te bereiken.

We passeren Cagliari, de hoofdstad van het eiland, die we voor nu vanwege tijdgebrek overslaan, keuzes, keuzes. We rijden langs vele Salinas  (zoutbekkens) waarin, meestal op afstand, honderden flamingo's fourageren.

Strand bij Nora

De archeologische site van de oude stad Nora is gelegen op een schiereiland. Gesticht door de Feniciërs rond 800 BC wordt het beschouwd als de eerste stad van Sardinië. Na vervolgens Puniërs en Grieken werd Nora uiteindelijk door de Romeinen tot de 5e eeuw bewoond. Met het instorten van het Romeinse Rijk, trad ook het verval van Nora in. De huidige ruïnes, met name Romeinse restanten van bebouwing geven een indruk van de grootte en toenmalige voorspoed van deze stad.

Ondanks het windje brandt de zon er lustig op los, dus besluiten we niet op de betaalde parkeerplaats te overnachten. We vervolgen onze weg eerst richting Chia, waar onderweg talloze resorts alle uitzicht op de mooie kustlijn absorberen, jammer. De beloning volgt als we na Chia de werkelijk prachtige kustroute SS71opdraaien. Via deze slingerende route krijgen we zicht op werkelijk schitterende witte bountystrandjes (oa Spiaggia Tuerredda) die aan de met vele turquoise-schakeringen gekleurde zee en in kleine beschutte baaitjes van het kustgebergte zijn gesitueerd, adembenemend mooi. Het blijft helaas bij kijken, onze camper is totaal ongeschikt om naderbij te komen, laat staan deze ergens te kunnen parkeren.

Een tiental kilometers verderop lukt dat wel en kunnen we het witte zandstrand oplopen. Badderen gaat hier niet lukken want de harde wind staat pal op het kleine strandje gericht.

Het uittesten van de verrukkelijke spaghetti vongole krijgt hier een vervolg. De wijze van opdienen is prachtig op het dunne craquelébrood (typisch voor Sardinië)  en het smaakt uitstekend, ook al ben ik geen voorstander van het toevoegen van tomatensaus. Marjos daarintegen vindt het schelpenmaal op deze wijze bereid fantastisch. Het testen, zo nemen we ons voor, wordt vervolgd 😄. Als dessert nemen we de Sardijnse Seadas, het met kaas gevulde filodeeghapje met honing, heerlijk 😋. Terug in de camper, we call it a day. 

Dinsdag 4 juni - Tuili

Sant'Antioco - Tuili      103 kilometer    ☀️ 24°C

Ciao tutti, ciao tutti........Misschien hallucineer ik, maar waarschijnlijk droom en praat ik hardop in mijn slaap. In ieder geval zei ik iedereen tot tweemaal toe gedag in het Italiaans en dat midden in de nacht 🤭😄. Althans dat bezweert mijn eega hedenochtend. Ik voel me desondanks monter, fris en uitgeslapen. We halen onze muis (scooter) uit de garage en tuffen eerst naar een koffieterras. Voor mevrouw een cappuccino en voor mij een doppio espresso, fine-tune ik de bestelling. Heerlijk zo'n koffietje doen in het zonnetje. Dan nemen we de kustroute richting Calasetta, een klein kuststad in het noorden van het eiland Sant'Antioco, hier 12 kilometer vandaan. Het kleine stadje werd een honderdtal jaren geleden gesticht door Tabarken, remigranten uit de gelijknamige stad in Tunesië en die van origine afkomstig waren uit Genua. Vanuit de haven vertrekt een veerboot naar San Pietro het eiland hier 5 kilometer buitengaats. Op onze muis is het stadje in flits bekeken, het stelt niet veel voor.

Calasetta

We rijden naar een strand 3 kilometer zuidwaarts, Spiaggi La Salina met goede reviews. Vanaf dit fijne zandstrand nemen we een plons in zee. Het water is best nog wel fris, maar eenmaal door best lekker.

Terug in de camper frissen we ons op en gaan andermaal op pad met de muis naar het centrum van Sant'Antioco, op zoek naar een speciaal museum.  Bisso is een techniek die laat zien hoe draad van schelpen wordt verwerkt tot goudkleurige stof. Deze eeuwenoude traditie die de basis vormde voor kostbare kleding van koningen en koninginnen is vrijwel uitgestorven.  Chiara Vigo is de enig overgebleven maestra del bisso en zij is in die hoedanigheid als persoon in 2005 op de werelederfgoedlijst van de Unesco gezet, volstrekt uniek. Haar museum annex atelier is helaas pas morgenochtend open, echt jammer. Maar ook zijn vervolgens het archeologisch museum en de site met het Akropolis en de necrologie gesloten, wonderbaarlijk. Dan maar een ijsje eten bij de gelateria.

Bar Centrale -  Gelateria Artigianale

Terug bij de camper besluiten we vanavond al te verkassen naar het binnenland, zodat we morgen Nuraghe su Nuraxi, een prominent Bronstijd-complex, snel kunnen bezoeken. 

Woensdag 5 juni - Is Arutas

Tuili - Is Arutas  123 kilometer  ☀️ 31°C

Nuraghi, de kenmerkende torens en complexen uit de Bronstijd komen overal op Sardinië voor. Naar schatting zijn er nog een kleine 8000 te vinden. Van het volk en haar cultuur is veel minder bekend, er zijn geen geschriften uit de periode gevonden. Wat we wel weten, komt voort uit Myceense, Fenicische en Punische bronnen, volken die economische contacten onderhielden met het Nuraghe-volk. En uit archeologische vondsten van bijvoorbeeld vele bronzen voorwerpen of soms ook een heel groot bouwwerk.

Nuraghe su Nuraxi is zo'n complex wat pas sedert de vijftiger jaren is blootgelegd door architecten. De robuuste stenen structuren, die zonder cement werden opgetrokken, dateren van 1500 voor Christus en hebben de tand des tijds fantastisch doorstaan.

Roberto onze persoonlijke gids begeleid ons door de restanten van het dorp en het grote vestingcomplex. Hij praat honderduit en laat onder andere via plaatjes zien hoe het er van origine moet hebben uitgezien. Door studie van de bouwwijze en de evoluerende aanpassingen door de eeuwen heen is veel af te lezen hoe de woongemeenschap (ca. 300-400 personen) functioneerde.

Gangenstelsels zijn nog steeds intact, maar door de nauwe doorgangen en hoge optreden is het bouwwerk niet voor iedereen gemakkelijk toegankelijk. Marjos blijft op een plateau achter en Roberto en ik dringen dieper via smalle en steile passages het torencomplex in. We eindigen bij een nog steeds functionerende bronput, de toen essentiële basis van waaruit bewoning mogelijk werd. Mijn bewondering hoe men dit destijds dit bouwsel heeft kunnen bewerkstelligen neemt alleen maar toe, het is buitengewoon!

In het café net buiten het terrein komen we met een heerlijke koffie even op adem. Dan zetten we onze reis voort en tuffen over kleine binnenwegen en door kleine gehuchtjes verder.

Via Oristano bereiken we het Penisola de Sinis en rijden naar het zuidelijkste puntje van dit schiereiland, San Giovanni di Sinis.  Tharros, een bekende daar gelegen opgraving slaan we voor nu maar even over,  zeker met ons bezoek aan de site van Nora eergisteren nog vers in gedachten. De focus voor nu ligt op het oudste kerkje van Sardinië, San Giovanni, waarvan een groot gedeelte dateert uit de zesde eeuw n.C, wow 😲.

Aan de buitenkant staat het oeroude gebouw deeltelijk in de steigers, maar de echte schoonheid ervaar je pas binnen en ongelooflijk we kunnen er zo inlopen. Het eenvoudige interieur van het kleine gebedshuis is zonder poespas en met zijn eerlijke zichtbare stenen structuur, simpele koepel en altaar is het recht voor de raap, het maakt indruk.

Dan gaan we op weg naar onze overnachtingsplek, een P aan één van de meest fameuse stranden van Sardinië. 

Terug bij de camper constateren we dat de rechterachterband er slapjes uitziet, zo te zien zelfs lek. We rijden derhalve een 15 kilometer terug naar Cabras, alwaar we opzij van de weg een bandenservice bedrijf ontwaren. Uitleg van het probleem behoeft geen talenknobbel, de monteur ziet en begrijpt prima wat er aan de hand is. In no time haalt hij een spijker uit de gedemonteerde band, die vervolgens wordt gerepareerd. Het akkefietje kost ons incluis controle van de andere banden € 20,- , kijk dat is nou nog eens een vriendelijk prijsje 😀.

Rond vijf uur zijn we terug op de P van Is Arutas. Natuurlijk gaan we nog een plons nemen, het blijkt zelfs nog druk te zijn op het strand. De minikiezeltjes of zijn het nu zandkorrels zijn een vreemde gewaarwording aan de voeten, helemaal als je het water instapt. De hele voet zakt namelijk diep weg in de met het zeewater doordrenkte kiezeltjesbrij, Marjos kan nauwelijks overeind blijven staan 😄. Samen met de steile afdaling zee in wordt het een gezamelijk wankel avontuurtje, ook al omdat het koudere zeewater niet echt meewerkt. Enfin uiteindelijk liggen Jut en Jul tot beider genoegen te dobberen in zee en houden dit wel even vol, zodat we het moment om de wal op te klimmen nog even kunnen uitstellen. Geholpen door een duw in de rug van een grote golf staan we toch onverwachts weer vlot op het droge.

Als we camperwaarts gaan koopt Marjos bij een Senegalese strand-entrepreneur nog voor een habbekrats een aquamarijnblauw katoenen strandjurkje, leuk.

P  N39.951523 O8.403095 gratis (tot 8/6) geen voorz.

Later op de avond zien we vanuit de camper de zon vlammend ten ondergaan in zee. 

Donderdag 6 juni - Semestene

Is Rutas - Semestene   197 kilometer  ☀️ 32°C

Het idee heeft zich in mijn hoofd genesteld, vast een hersengril, maar nothing else matters, ik doe het,  kan mij het verrekken 😄. Ik voel me eerst the king of the beach en vervolgens reusachtig verfrist, wanneer ik om 06.15 uur in mijn uppie vanaf het kwartsstrand het heldere zeewater induik. Het heeft altijd iets magisch, vanaf zo'n volstrekt leeg strand en door het ontbreken van wind, in het volkomen vlakke water te plonzen. Heerlijk, een goed begin van de dag vind ik zelf, als ik neuriënd terugloop naar de camper.

We verlaten Is Arutas en provianderen eerst bij een supermercato, alvorens ons te melden bij het Museo Di Giganti in Cabras.

Meer specifieke aandacht krijgen de baby-urnen van het Punisch heiligdom van Tharros en de uit een Romeins scheepswrak gevonden loodlading.

Maar het absolute blikvanger is de tentoonstelling  over de mytische reuzen van Monte Prama, die bij een recente opgraving in de zeventiger jaren het daglicht zagen. In hetzelfde jaar als de ontdekking van het Terracotta-leger in het Chinese Xian. De vondst van een 200-tal tombes met daarin de beenderen van alleen jonge gezonde mannen uit de hogere klasse tesamen met 30 beelden van grote krijgerfiguren zetten de geleerden voor hoofdbrekens. Het mysterie van wat hieruit moet worden afgelezen is nog lang niet opgelost. Wel weet men dat de vondsten te dateren zijn rond 800 voor Christus en dat er verbanden zijn met het Nuraghevolk, door de nevenvondsten, die in miniatuur de bouwkundige technieken van nuraghe-torens specificeren.

Maar vooral de grote krijgerbeelden maken indruk. Vooralsnog is de leidende theorie, dat het Nuraghevolk middels een heiligdom indruk wilde maken op vreemde kolonisten. Door opstelling van grootse mythische krijgerbeelden en voorbeelden van hun intelligente  bouwkunst naast tombes van mannen in de bloei van hun leven, wilden zij de grootsheid van hun cultuur benadrukken. De reuzen zijn uniek en gewild als tentoonstellingsobject. Eén van de beelden, een boxerfiguur, wordt al aangeduid als 'de reiziger', hij heeft al over de hele wereld gereisd en is net terug uit New York. De uitleg van één van de archeologen van het museum is uitermate onderhoudend en leerzaam. Hij wijst ons op vele details ( bv tatoeages), die aandacht hebben in het lopende onderzoek.

Kunst en wilde paarden op de route

Ik wandel het terrein op en lees dat ook deze Nuraghe-ruines in de zeventiger jaren werden blootgelegd en nader onderzocht. Wel stonden er al een paar kleine vervallen 12e eeuwse huisjes en minikerk, die nu zijn gerestaureerd, dat stelt niet veel voor. Allereerst bekijk ik een eenvoudige Nuraghe dorp met restanten van huizen en een redelijk complete toren en voorraadschuur. 

Dan onderweg naar de brontempel. Omheind door een lage stenen muur is er een gerestaureerde entree met trap, die toegang geeft tot een ondergrondse toren met bron. Toegang tot water, de essentie voor leven werd hier vereerd. Ook nu weer een eenvoudig maar volstrekt uniek bouwwerk.

Dan ontvlucht ook ik de toenemende hitte en voeg me bij Marjos in de schaduw van het terras. Een heerlijk koud Vermentino-wijntje doet een leeggelopen mens goed 🥂 🤗. Rijdend met geopende ramen is de hitte beter te doorstaan, dus gaat het verder, nu richting Bosa aan de kust.  Afdalend vanuit de bergen krijgen we zicht op het pittoreske kustplaatsje met zijn pastelkleurige huisjes en de daarboven gelegen burcht.  Eerst maar naar een P aan het strand waar een verfrissende duik in zee bijdraagt aan een betere interne temperatuur huishouding.

Bosa

Vanaf een andere P lopen we het aan een rivier gelegen Bosa in en dwalen daar wat rond, nog steeds zoveel mogelijk in de schaduw. Met wat ijs en espresso sluiten we ons bezoek af. 

Een beetje normale en veilige overnachtingsplek ligt op 40 kilometer in Semestene, een bergdorp. Daar op de lege CP vinden we een prima plek en gaan in ruste. 

CP  N40.396702 O8.72981  gratis met voorz.

Vrijdag 7 juni - Alghero

Semestene - Alghero         90  kilometer  ☀️ 34°C

Er zijn van die dagen, dat het onvermijdelijk is een camping aan te doen. Wie Alghero wil bezoeken komt al snel tot de conclusie dat het één van de weinige opties is, omdat alternatieven ontbreken. Maar het wordt nog meer bittere noodzaak, als bij het openen van de weer-app duidelijk wordt dat het vandaag 34°C wordt 🥵. Een camping zoals Laguna Blu met schaduwplekken en een zwembad is dan een onweerstaanbare combi en met ASCI-korting ook nog eens betaalbaar. Nadat we de camper volledig hebben afgeserviced, richten wij de voorsteven op Alghero. Dit keer via de snelweg.

Camping Laguna Blu N40.594695 O8.292073     met ASCI-korting € 27,- incl.

Op de grote camping, niet helemaal ons ding, vinden we inderdaad een plek met veel schaduw, heerlijk. In de middag zoeken we verkoeling in het mooi aangelegde zwembaden-complex . Wel weer als Jut en Jul, immers het dragen van een badmuts is hier verplicht. Het kan ons niet bommen, sissend koelen we af, heerlijk. Aan het eind van de  middag komen we verder bij met een lekkere aperitivo onder onze luifel.

Het is nu goed toeven. Aan het begin van de avond gaan we met de Muis naar het oude centrum van Alghero, zo'n 5 kilometer verderop. Daar is het een drukte van belang, vele toeristen dwalen door de winkelstraatjes en bezetten de terrassen van de restaurants. Ook is er nog een politieke manifestatie aan de gang, waar een opzwepende monoloog van een spreker met zwaaiende vlaggen door de menigte wordt bijgestaan. Alghero ooit onderdeel van Catalonië wordt ook wel klein Barcelona genoemd. Het hier gesproken dialect heeft dan ook veel weg van het Catalaans. Ook zijn straataanduidingen meestal 2-talig en menu's met onder andere pintxos en crema catalana verloochenen hun culinaire roots niet. 

Impressie van winkeltjes en steegjes in Algehero

Het is ook de stad van bloedkoraal. Het beschermde koraal mag slechts beperkt worden 'geoogst' en vindt zijn weg naar de talloze sieraden winkeltjes en juweliers. Na een koffietje op een terras houden wij het voor gezien en kachelen in de schemering terug. Bij ons gaat ook langzaam het lampje uit. 

Zaterdag 8 juni - Santa Teresa di Gallura

Alghero - Santa Teresa di Gallura  180 kilometer    ⛅31°C

Heroïsch, als een moderne gladiator, zwoegt hij zwabberend voort. Het gelaat getekend, zelfs vertrokken en bedekt met het zweet des aanschijns. Zijn uitrusting is helemaal conform de laatste eisen. Een licht carbon frame, het tenue met de juiste sponsoring, de fraaie handschoentjes en de schoenen met klikverbinding. Hij waant zich wellicht een Fausto Coppi of een Marco Pantani, al moesten die het wel met primitiever materieel doen. Toch klopt er iets niet in het plaatje.  Met zijn (over)gewichtige postuur bezwijkt het fietsje net niet, maar het verklaart misschien wel waarom het allemaal zo moeilijk en langzaam gaat en dat bovendien ook nog op de licht dalende weg. Ik wacht een geschikt moment af om de zwalkende cyclist op leeftijd zonder ongelukken te passeren en zie hem in mijn spiegels verdwijnen. Na een lichte irritatie over de prijs die we moesten afrekenen, nl € 34,- ipv de gepubliceerde € 27,- (een ecologische opslag 🤨) zijn we vanmorgen van de camping vertrokken en rijden een route langs de noordkust.

Het is bewolkt, benauwd weer en er staat wat wind. Niet echt strandweer dus voor een plons in zee. Via Porto Torres gaat het naar Castelsardo, een mooi stadje wat zich om een heuvel aan zee heenslingert. Stoppen gaat niet, het is te druk, te smal en er is geen plek. Pas na twee kilometer kunnen we op een parkeerplaats een blik terugwerpen. 

Castelsardo

Via de fameuze Olifantenrots rijden we het mooie binnenland in naar Tempio en buigen van daaruit weer terug naar de kust.

Daar willen we toch een strand bekijken Spiaggia Di Portobello Nord , wat volgens de Womo tot één van de mooiste van Sardinië moet worden gerekend. De laatste 4 kilometer klunen we met de camper over een smal paadje naar een parkeerplaats. Te voet lopen we vervolgens 10 minuten over een kruipsluip-pad in de duinen voordat we het idyllische strandje aan het minibaaitje bereiken, prachtig. 

Het kruip-sluip pad om bij het strand te komen

Camping La Liccia ligt twintig kilometer verderop en daar vinden we een prima plek niet ver van het zwembad.  Vanwege het benauwde weer nemen een verfrissende duik en gaan daarna terug bij de camper in 'sur place' met een drankje. 

Camping La Liccia N41.181801 O9.17862  € 25,- incl. ASCI-korting