Deel 7 - najaar 2023
Dinsdag 3 oktober - Pella
Arnissa - Pella 85 km ⛅ 28°C
Zo we zijn niet opgepeuzeld door wilde beren 😁. Integendeel de zalige rust van deze omgeving heeft optimaal bijgedragen aan onze goede nachtrust. Vanochtend doen we het kalm aan, luieren we wat en werken onze site bij. Pas rond het middaguur vertrekken we richting Edessa, de groene stad 24 km verderop.
Daar bezoeken we de kunstmatige watervallen, die in een mooi aangelegd park liggen. Vanaf 25 meter hoogte stort één daarvan de diepte in. De waas van fijne druppeltjes die daarbij ontstaat, breekt het daglicht in regenboogkleuren.
Vermeldenswaard is het wandelpad achterlangs het neerstortende water.
We rijden door naar Pella, ooit de hoofdstad van het oude Macedonië en de geboorteplaats van Alexander de Grote. Na een eeuwenlange bloeiperiode werd de voor die tijd grote stad rond 100 BC volledig door een aardbeving vernietigd en raakte in de vergetelheid. Romeinen, Byzantijnen, Ottomaanse bouwden gewoon een nieuwe woonplek wat verderop, het huidige Pella met zo'n 2500 inwoners. Opgravingen zijn pas in 1960 gestart en nog steeds gaande. Grote delen van het grondplan zijn al blootgelegd, evenals tussen de vele brokstukken een behoorlijk aantal fraaie mozaïekvloeren. Er zijn talloze artefacten gevonden. Beelden, amfora's, huishoudelijk keramiek en voorwerpen, stukken van bronzen beelden, borstbeelden. Maar ook veel kostbare zaken als gouden sierraden, gouden grafgiften, ondermeer gezichtsmaskers werden aangetroffen. Ettelijke duizenden kostbare munten en persoonlijke zegels, eigenlijk teveel om zo te benoemen.
Na eerst wat op de site zelf te hebben rondgezworven, bekijken we vol bewondering naar de uitgestalde voorwerpen in het nieuwe museumgebouw. Het vormt één van de belangrijkste collecties uit de periode van 900-100 BC van Griekenland.
Pas aan het begin van de avond verlaten we het museum en slaan ons kamp op pal naast de entree van het museumterrein. Tijd voor een borrel en een hapje.
P N40.762093 O22.52077 gratis met watertap
Woensdag 4 oktober - Sarakina
Pella - Sarakina 362 km ☀️ 28°C
Om 5.30 uur gaat het hek van het museum piepend en krakend open, de eerste medewerker arriveert. Wat een uitslover, denk ik en draai me om. Maar als vlak daarna de volgende arriveert en het gepiep weer door de camper knerpt, kan ik de slaap niet meer vatten. Dan maar bijtijds op.
Na het ontbijt gaan we in de schoonmaakmodus. Het hele camperinterieur wordt grondig aangepakt, zodat al het verzamelde stof en vuil, zelfs uit alle hoekjes, wordt weggepoetst.
Reden daarvoor is de aankomst van onze dochter Michelle, die vanavond per vliegtuig arriveert in Thessaloniki. Zij gaat een aantal dagen met ons meereizen. We verheugen er enorm op. Na een drietal uren ziet alles er weer picobello uit, Ajax heeft goed zijn best gedaan 😄.We vertrekken richting Thessaloniki. We rijden door de katoenvelden en daar wordt volop geoogst. We passeren met katoen volgeladen trailers achter traktoren en vrachtwagens en overal langs de weg liggen weggewaaide katoenplukjes.
In de buurt van de stad doen we eerst maar weer boodschappen bij een grote Lidl. Vervolgens rijden we door naar een groot camperbedrijf, waar we gratis kunnen afservicen. Daarna rijden we naar het strand pal naast het vliegveld en gaan in de wachtstand.
Geen verkeerde plek om in de wachtstand te staan - P N40.513636 E22.937646
Op Flightradar kunnen we keurig volgen hoe de vlucht van onze dochter verloopt. Grappig detail is dat haar vliegroute precies over gebieden en plaatsen loopt, waar we tot voor kort zelf bivakkeerden.
Na enige minuten wachten bij Arrivals op het vliegveld komt ze stralend aanlopen, zo leuk om elkaar weer te zien en knuffelen. We gaan ondanks het late tijdstip (20.45) en route naar het Meteora-gebied om de weinige tijd met haar zo goed mogelijk te benutten. Onderweg maken we nog een stop om wat te eten. Na Larissa versmalt de weg en zien we de (modder) sporen die storm Dania heeft achtergelaten en komt via de openstaande ramen een duidelijke stank naar binnen.
Even na middernacht arriveren bij een restaurantje vlakbij Kalampaka waar we kunnen overnachten. Eigenaar Lavros en vrouw Angelica verwelkomen ons en we bestellen een slaapmutsje, dames aan de Disarono en ik een whisky-tje. Terwijl wij nog volop de laatste nieuwtjes uitwisselen onderling, vertelt Lavros ons nog dat de overstromingen die Griekenland 4 weken geleden troffen, ook hier hebben huisgehouden. De omgeving en tuinen stonden blank, zijn huis en uitspanning net niet. Zelfs een 500 jaar oude brug hier vlakbij overleefde het natuurgeweld niet en bezweek. Wij zakken ook door onze hoeven en zoeken ons bedje op.
P N39.66127 E21.641564 gratis, geen voorzieningen
Donderdag 5 oktober - Sagiada
Sarakina - Sagiada 225 km ⛅ 28°C
We verlaten de rustige locatie waar we onze eerste gezamenlijke nacht hebben doorgebracht. Michelle ziet haar kans schoon en posteert zich op de voorstoel wat we met een glimlach aanzien! De klim naar Meteora is weer prachtig met steeds beter uitzicht op de hooggelegen kloosters. De aanloop door het
levendige Kalampaka vond dochterlief al leuk en het moet ook gezegd worden, het is een stad die vibreert en floreert door de grote toeristenaanloop.
Bij een eerste uitzichtpunt na de stad stoppen we, zodat we buiten op het gemak de omgeving kunnen bewonderen. De kloosters op de rotspilaren staan nog steeds ver boven ons, maar voor ons zien we al gigantische rotspuisten voor de stad liggen, een machtig gezicht. Op één daarvan zijn klimmers aan het oefenen op de loodrechte flanken, spectaculair 😱.
We gaan verder omhoog, passeren eerst het nonnenklooster Roussano en vervolgens klooster Varlaam. Wij hebben ons oog laten vallen op Metamorfosi, het grootste Meteora klooster. De camper moeten we een kilometer bergafwaarts parkeren, een goede extra oefening voor de beenspieren.
Michelle en ik gaan het klooster bezoeken, Marjos blijft op de parkeerplaats, we zijn hier in 2016 ook al geweest. De trappen omlaag en omhoog om het complex wat op de grote rotskolom is gebouwd in te kunnen komen, kunnen we ook nog wel aan.
Van mijn laatste bezoek borrelen herinneringen op dat met name het uitzicht hiervandaan prachtig is, de kloostergebouwen zelf zijn minder interessant. Als we weer teruggereden zijn, de berg af naar Kalampaka, gaan we op zoek naar een restaurant voor de lunch en worden we aangesproken door wat oude vrolijke mannetjes op een bankje. Eén van hen blijkt lange tijd in Duitsland te hebben gewerkt en gewoond en wil dat graag aan Hollanders kwijt 🙂. De maaltijd op een leuk terras is smaakt prima en is overvloedig. Bij een patisserie kan onze dochter de uitgestalde verleidingen niet weerstaan, dus worden wat fraaie zoete creaties in doos voor later meegenomen. Tijd om echt verder te reizen en de definitieve bestemming wordt bepaald, het wordt de kust boven Igoumenitsa, via de tolweg anders wordt het te laat.
Over de grotendeels nieuwe weg zoeven we door het berglandschap naar de Adriatische kust. Naast de mooie views hebben we ook nog lol. In een merkwaardige lay-out van een verkeersbord bij tunnels, waarop wordt aangegeven je lichten aan te doen (en uit te doen bij het verlaten) ziet onze dochter het dringend advies een mondkapje op en af te doen, 😂😂😂.
Na een stevige rit bereiken we Sagiada achter in de middag en stellen onze camper op pal aan zee. Na een aperitief in het zonnetje voor de camper gaan we wat eten bij het visrestaurant 100 meter verderop aan de haven. Zalige mossels in tomatenkaassaus met overheerlijke gefrituurde courgetteschijfjes.
Terug in de camper maken we plannen voor morgen. Een stukje door Albanië is het plan. Het geruststellende ruisen van de zee is een goede aanloop en zachte omlijsting van onze nachtrust.
P N39.626019 O20.180414 gratis met watertap
Vrijdag 6 oktober - Kastoria
Sagiada - Kastoria 240 km 26°C
Altijd fijn een uur tijdwinst als kadootje. Als we bij de grenspost Mavromati Albanië inrijden, gaat de klok weer een uurtje terug. Veel veranderd bij deze overgang is er ogenschijnlijk niet sinds onze laatste passage in 2017. Gebouwen en zelfs taxfree-shop passen naadloos in onze herinneringen. Of ja, toch wel, een niet onbelangrijk detail. Destijds namen de controles serieus tijd in beslag, wel ruim een half uur, nu slechts enkele minuten 😄. Teleurstelling daarover is er alleen bij dochterlief, zelfs een stempel in het paspoort kan er niet meer vanaf, haha.
Voor ons is hoe alles eruit ziet in Albanië bekend terrein en ook Michelle vindt het hier mooi, al ziet ze ook dat alles minder welvarend is.
Ongewijzigd is hoe de oude kabelpont tegenover Butrint eruit ziet en werkt, de prijs is dat wel. Nu is de € 14,- voor de oversteek van 100 meter water voor campers een stevig verdienmodel geworden.
Ksamil is onherkenbaar, door de explosieve nieuwbouw hebben de nu bijna verborgen strandjes veel van hun idyllische glans verloren. Hotels, bars, appartementen en restaurants zijn de eerste opmaat naar een komend massa-toerisme hier, niet ons ding. Toch maken we een stop bij Poda-beach. De dames nemen een plons en ik hou vanaf een terrasje de wacht 😉.
We rijden verder naar Sarandë en slaan daar het binnenland in. Bij een restaurant aan de kant van de weg stellen we eerst de inwendige mens tevreden met een goede lunch (heerlijke mosselen) en glaasje wijn. De weg langs Syri i Kaltër over de SH99 is voor ons bekend terrein, ruim anderhalve week geleden hebben we deze ook bereden. Tijd om nu het Blauwe Oog te bezoeken is er niet, maar landscape-viewing onder het rijden door de grote voorruit naar het schitterende berggebied als alternatief, valt zeer in de smaak bij onze logée.
Bij Jorgucat slaan we zuidwaarts af op de vlakke brede SH4 en bereiken bij Kakavijë de grens die ons weer net zo snel in Griekenland brengt. En leveren dus ons gewonnen uurtje weer in. We willen vandaag Kastoria bereiken, ondanks dat het krap gaat worden met het daglicht.
De route zal ons namelijk brengen door het ruige maar wonderschone gebied van het Pindosgebergte over de slingerende route 20. Het laatste stuk zelfs over een wit binnenweggetje via Nestoria. Bij Kalpaki rijden we die 20 op. Fantastische scenery's schuiven voor onze neus voorbij, wat is het gebergte en de natuur hier toch indrukwekkend.
In Konitsa ontwaren we de vroeg 19e eeuwse stenen boogbrug en vereren die uiteraard met een bezoekje. Deze imposante verschijning met een overspanning van 40 meter over de Aoosa en 20 meter hoog, is één van de grootste oude boogbruggen van de Balkan. In het wild stromende water zijn zelfs zalmforellen te zien die stroomopwaarts zwemmen, prachtig! Terwijl de dames zich op de brug vermaken, maak ik kennis met Kafetsis Fotis, die met een drone fantastische video's en foto's aan het maken is rond de brug, Wow! Het is een Griekse professionele fotograaf en videomaker met alleen al op zijn Instagramaccount 48.000 volgers. Zijn werk is in één woord, geweldig, stunning.
Het gaat al schemeren als we de kleine bergroute opdraaien voor de laatste 60 kilometer, die overigens wel, zo zegt de Navi, 2 uur in beslag gaat nemen. Natuurlijk is het wat lastiger rijden als het echt donker is geworden, maar we genieten optimaal van hoe het laatst verdwijnende licht het ons omringende berglandschap een sprookjesachtig decorum geeft. De laatste lichtstralen zetten een fijne dunne en kleurige lichtkrans rond de contourlijnen van de bergruggen, terwijl alles daaronder al langzaam wegebt in diverse antraciet- en zwartschakeringen met steeds minder contrast. Een mooie en dramatische zonsondergang, wel muzikaal begeleidt door mooie songs uit de 60er jaren, die uit de speakers van de geluidsinstallatie klinken.
Na Nestoria is het echt donker en zetten we de weg volop in de schijnwerpers. Over de laatste berg krijgen we zicht op het beneden liggende Kastoria, waarvan de talloze lichtjes als een flonkerend diamanten halssnoer zich rond het Kastoria-meer vlijen. In de stad cruisen we over de boulevard, waar mensenmassa's flaneren en plezier maken in overvolle barretjes en restaurants.
Voor onze (te) grote camper is hier geen enkel parkeergaatje te vinden, dus rijden we nog maar wat kilometers door naar onze P4N-keuze voor de nacht. De plek ligt op een parkeerplaats achter het hospitaal direkt aan het meer. Na een pizza in de oven, een wijntje en een spelletje Skipbo loopt de dag ten einde. Veel gezien en gedaan vandaag, het bed lonkt.
P N40.504002 O21.280701 gratis watertap
Zaterdag 7 oktober - Peraia Beach
Kastoria - Peraia Beach 245 km ☀️ 28°C
Net als wij, ontwaakt de omgeving als het licht van de zonsopgang door de bomen over het meer komt binnengolven.
Michelle maakt ons deelgenoot van het verhaal wat zij tot dusver op haar Instagram heeft gecreëerd, prachtig! Dan bepalen we wat we gaan doen. Kastoria is een buitengewoon interessante en mooie stad met een grote historie. Bonthandelaren hebben families grote rijkdom gebracht en de bonthandel floreert hier nog steeds. Wij hebben geen tijd om alle hoogtepunten van de stad af te gaan dus beperken we ons vandaag tot slechts een paar.
Na het ontbijt wandelen we langs het meer naar een verderop gelegen 11e eeuwse Byzantijns klooster, Ira Moni Panagias Mavriotissis. Op het meer zien we talloze vogels met elkaar wedijveren in hun gymnastische ochtend routines. Ondanks dat er al wat wandelaars, joggers en vissers zijn die in alle vroegte deze oevers aan het meer weten te waarderen, is de serene rust opvallend.
Het kleine klooster biedt zowel aan de buiten- als aan de binnenzijde prachtige oeroude fresco's. Buiten staat een deel daarvan in de steigers vanwege restauraties (met EU-potje). Een rondlopende mannetje maakt zich kenbaar als direkteur van deze plek en geeft ons wat uitleg.
Met name interessant zijn details als de weggekraste ogen op alle afbeeldingen van heiligen op de muurschilderingen. Deze blijken tijdens de Ottomaanse overheersing (1460-1830) te zijn aangebracht door Turkse soldaten, omdat die ogen hen rechtstreeks aanstaarden. Zelfs de ogen van fresco's op het plafond ontkwamen niet aan deze oogmutaties.
We starten de camper op en rijden kilometers met samengeknepen billen over het eigenlijk te smalle pad tussen scheefstaande bomen langs het meer. Dat gaat maar net goed. Dochterlief schiet intussen prachtige plaatjes met fraai spiegeleffect van imponerende vluchten vogels die in lijnen over het stille water scheren.
We rijden de stad in en al snel wordt zonneklaar, dat we ons kampeerhuis nooit in de oude stad kunnen parkeren. Dat lukt wel een aantal kilometers verderop bij een park aan de boulevard. Met een taxi laten we ons vervoeren naar het Ntoltso, een klein pleintje midden in de wijk waar de eeuwenoude markante herenhuizen staan.
Te voet dwalen we over de oude keienstraatjes waar de bijzondere huizen staan en waartussen we ook vele kleine kerkjes aantreffen, erg leuk.
Een taxi brengt ons weer terug naar de levendige boulevard, waar we voor de lunch neerstrijken in het hippe Zaza, een mooi ingericht horecazaakje. Een lekkere clubsandwich met voor de dames een koel wit wijntje en voor de chauffeur een koude tonic zijn voldoende inbreng om het energieniveau weer op het juiste peil te krijgen.
Na nog aan de overzijde van het meer een laatste blik op Kastoria te hebben geworpen draaien we opnieuw het Pindosgebergte in bij vertrek.
Ook hier treffen we langs de kant van de weg weer de nodige waarschuwingsborden voor overstekend wild, variërend van beren en zwijnen tot wolven en herten. Helaas worden de verwachtingen dit ook daadwerkelijk tegen te komen wederom niet waargemaakt, teleurstellend vindt Michele 😅. Bij Arnissa, waar we zelf afgelopen maandag nog hebben overnacht aan het meer, slaan we af de E86 op richting Edessa. Michelle wil graag de waterval zien, die wij al eerder bezochten, dus maken we daar een snelle stop.
De laatste 100 kilometer worden vlot weggereden naar Thessaloniki, alwaar we vlak na de Witte toren een korte fotostop bij het Umbrella monument maken aan het strand net voor zonsondergang. Overigens is het een drukte van belang op de lange boulevard. Veel mensen wandelen rond en terrasjes zitten stampvol.
Tien kilometer voorbij het vliegveld gaan we voor onze laatste gezamelijke avond uit eten in een goed aangeschreven restaurant aan het strand van Nei Epivates. Daar hebben we een fantastische avond aan een eettafeltje op het buitenterras. Niet alleen doet de familie die het restaurant runt er alles aan om het iedereen naar de zin te maken, ook de zelfbereide gerechten zijn van uitstekend niveau en zeer betaalbaar. Bovenal is het er reuzegezellig. De live muzikale inbreng van een trio verzorgt de ene component, de ander verhogende sfeerbepaler is een groot dansgezelschap uit Istanbul wat hier voor een diner is aangeschoven. Tesamen met de mater familias van het restaurant gaan de voetjes vol enthousiasme dansend los tussen alle bezette eettafeltjes. Wat weer aanzet vormt tot een ritmisch begeleidend handengeklap van de andere gasten, die het hele gebeuren breed lachend aanzien.
Als er dan ook nog vanaf het voor ons liggende strand met vuurpijlen mooi vuurwerk in de lucht uiteenspat kan de avond niet meer stuk. Dat kan so wie so niet, eerder heb ik tussen de gerechten door Max Verstappen al wereldkampioen zien worden, wat een seizoen! Na het dessert borrelen we nog wat na en maken we kennis met de hele eigenaarfamilie. Zo is de laatste avond echt top geworden. De familie zwaait ons hartelijk uit en op een P in de buurt vinden we met de camper een slaapplek voor de nacht. Wel een korte nacht, de wekker gaat al om 5.00 uur af 🥴, she has a plane to catch 🛫.
P N40.508394 O22.922453 gratis beperkte voorzieningen
Zondag 8 oktober - Peraia Beach
Peraia beach (18 km) ☀️ 30°C
T ⏰ ringg....T⏰ ringg.... !! Gelukzalige dromen worden ruw verstoord en spatten uiteen door het schelle irritante geluid van een wekker. Vingers zoeken verwoed en naarstig naar de veroorzaker van deze ongewenste herrie. Maar voordat het alarm is uitgezet is het leed al geschied, we zijn wakker 😱. Het duurt slechts kort om te beseffen dat we in de realiteit van het moment zijn gebracht. Tijd om op te staan, over een klein uurtje moet dochterlief inchecken op het vliegveld Makedonia. Tandenpoetsen, een douche met een ministraaltje (daarover straks meer), een hapje eten en een slok thee, meer tijd is ons niet gegeven. Verkeer is er niet en in twintig minuten arriveren we bij de entree van Departures. Daar nemen we afscheid van ons kind, wat waren dit een paar leuke gezellige dagen met elkaar, we hebben genoten!
Vanaf het strand
Vanuit het vliegtuig, in de rode circel staat de camper
We rijden naar het strand direkt naast het vliegveld. Marjos is te moe en duikt weer in bed. Ik ben inmiddels te wakker en werk mijn reisdagboekje bij. Na een dik uur zie ik vlak voor mijn neus het vliegtuig met Michelle aan boord opstijgen en schiet wat plaatjes daarvan. Later blijkt dat dochterlief op hetzelfde moment foto's maakt, waarop onze camper te zien is aan het strand 😄.
Tussen mijn schrijfwerk door zijn op Flightradar de vorderingen van haar vlucht goed te volgen. Tegen de tijd dat de landing bij Eindhoven wordt ingezet, hebben wij al ontbeten en werken we kalmpjes aan onze website. De combi van achterstand inlopen en wat relaxen bevalt ons goed, vandaag blijven we in deze omgeving hangen.
Zo kan het stof van onze rush van de afgelopen dagen door Griekenland en zelfs Albanië (bijna 1000 km 😬) wat neerdwarrelen en kan ons adrenaline-niveau afzakken en stabiliseren. Bovendien spelen er wat issues met voorzieningen in de camper. Momenteel is de waterdruk ondermaats en daar kunnen de vele kalkvlokken die ik in de kraanfilters aantref niet alleen de oorzaak van zijn, realiseer ik mij. Omdat ook de gastoevoer vanuit de (nog volle) LPG-tank stagneert door een kapotte LPG-drukregelaar en nu de (reserve) gasflessen worden aangesproken, wil ik morgen bij een camperbedrijf hier in de buurt de problemen laten nakijken en verhelpen.
Aan het eind van de middag verplaatsen we de camper naar de P in Peraia van afgelopen nacht. Niet alleen mogen we daar zeker staan, de plek ligt ook bij enkele visrestaurantjes. Zelfs voor de zondagavond is het nog ongekend druk op de boulevard en terrasjes van Peraia Beach.
We weten een plek te vinden aan een tafeltje op het strandterras van een hengelvis-taverne en bestellen mosselen Saganaki met brood, tzaziki en wijn. Het is allemaal dit keer geen superkwaliteit constateren we, maar in ieder geval is onze honger gestild.
Weer in de camper zien we hoe Verstappen de F1 van Qatar wint onder buitengewoon zware (hitte) omstandigheden, Perez stelt wederom teleur met een 10e plaats, na 3 maal (!) een tijdstraf van 5 seconden wegens overschrijding van tracklimits te hebben geïncasseerd. De McLarens met Piastri en Norris raken steeds meer op dreef, eindigen op 2 resp. 3 en gaan serieuze concurrenten voor Redbull worden. De effecten van het korte nachtje hiervoor laten zich nu steeds nadrukkelijker gelden, een deken van vermoeidheid valt over ons heen. Gelukzalige dromen verjagen dat snel, heerlijk we welkomen de nachtrust.
Maandag 9 oktober - Orfano
Peraia beach - Orfano 128 km ☀️ 30°C
Door secuur vragen te stellen kan één van de broers Zampetas, eigenaren van de mooie campingwinkel en het onderhoudsbedrijf, zijn monteurs nauwkeurig instrueren hoe de manco's van onze camper moeten worden aangepakt. Allereerst wordt de aanvoer vanuit de vaste LPG-tank hersteld door de kapotte regelaar te vervangen. Dan duiken de monteurs op de haperende watervoorziening. Het probleem wordt deels veroorzaakt door inname van (te) kalkrijk water, maar er is ook het vermoeden dat de aanvoerleidingen enigszins zijn verstopt. We krijgen een spoelmiddel mee, die allerhande verontreinigingen kan tackelen, maar wel 10-12 uur dient in te werken en daarna moet worden nagespoeld. Daarvoor moeten we in één van de komende dagen een gelegenheid voor zien te vinden op onze reisroute. Anderzijds heeft de waterpomp, meer specifiek het ingebouwde terugslagventiel, al teveel op zijn donder gehad. Een nieuwe waterpomp wordt geïnstalleerd en inderdaad het water stroomt weer naar behoren. Yeah, problemen opgelost, fijn.
De rekening wordt bij de kassa automatisch gesplitst in twee delen 🤔. Het ene uitgeprinte deel betreft de onderdelen ( met tax) € 130,- , het andere is een handgeschreven notitie voor de arbeid (zonder tax) ad. € 60 🤫. Dat is sowieso voor anderhalf uur arbeid van twee man een koopje. Uiteraard sputteren we niet tegen om op deze wijze de rekening te vereffenen 🤗. Net als een aantal dagen geleden servicen wij hier alles gratis af, zodat we clean en met een volle watertank vertrekken.
Provianderen doen we 10 km verderop bij een Lidl voordat we verder oostwaarts rijden. We willen over een paar dagen overvaren naar het eiland Thasos om dat te bekijken. Via een steile afdaling op de binnenwegen, bereiken we eerst het stuwmeer van Koroneia, vervolgens het stuwmeer van Volvi en niet lang daarna de zee, hier de Golf van Strymonian genaamd.
stuwmeer van Koroneia
De route voert ons door dorpjes en vele archeologische sites naar de historisch belangrijke rivier, de Strymon, zelfs al bekend bij het Persisiche leger ten tijde van Xerxes (480 v Chr). Niet ver van de oever staat de leeuw van Amphipolos, ter nagedachtenis aan Loamedon, een van de beroemdste generaals van Alexander de Grote. Het begin vorige eeuw door archeologen ontdekte marmeren monument is in ere hersteld.
Ons kamp slaan we dit keer op na 100 kilometer op een prachtplek van het strand bij Orfano. Op een groot terrein van wel 300 meter lengte aan zee staan nog 4 andere campers, heerlijk zoveel ruimte. Met de kop van de camper naar het weidse uitzicht 10 meter van de vloedlijn is het goed toeven hier, vinden we. Stoeltjes eruit in de beschutting van de camper om de stevige wind schuin uit zee te pareren, maar wel heerlijk in het zonnetje, wat wil een mens nog meer. Oja, een lekker drankje, maar dat hebben we zo geregeld 😄🍹🍸. Hier kunnen we het goed uithouden. Tijd om te relaxen.
P N40.727994 O24.017891
