Deel 11 voorjaar 2023
Maandag 3 april - El Higueron (Cordoba)
Ecija - El Higueron (Cordoba) 70 km ☀️ 28°C
Ik heb al weer spijt na een paar kilometer op de Autovia del Sur, dat ik deze A4 zonder na te denken ben opgereden. Om de luttele afstand van 60 kilometer naar de CP nabij Cordoba te overbruggen is deze weinig glamoureuse route niet de juiste om wat van de omgeving te zien en van het echte Spanje te genieten. Althans wat wij daar onder verstaan. We nemen dan ook onverbiddelijk de afslag bij La Carlota en slaan, ondanks nog niet bijgestelde navi's, die hard gillen "draai om, keer terug" af ergens de bush in. Kijk nu zien we het echte landelijke Spanje. We nemen de omweg voor lief 😄. Langs het smalle weggetje spatten dotten flonkerend rode klaprozen het gezichtsveld in en vogeltjes fladderen over het uitbundig groene landschap. In het lome warme weer tekent zich in de verte het mooie silhouet af van een klein wit stadje. De cultuurhistorische details zoals kerktorens en een paleisachtig bouwsel springen eruit en laten ons in de waan dat hier eeuwenlang niets is veranderd. Dichterbij gekomen moeten we onze nostalgische dagdromerij laten varen, als allerlei gedrochtelijke industriële bouwsels zich pontificaal voor dit lieflijke stadsbeeld parkeren.
We laten ons er niet door ontmoedigen, we blijven pleiten voor de leukere binnenwegen. Zeker als we het in de verte gelegen hoog op een heuvel gesitueerde Almodovar-kasteel in het vizier krijgen. Vanuit de groene omgeving houden we lang zicht op het 11e eeuwse imposante kasteel, onder andere gebruikt in "the Game of Thrones". Het wordt beschouwd als een van de mooist gelegen van Spanje.
Op de CP van El Higueron zetten we de camper neer op een basisplaats zonder elektra. De standplaats ligt slechts 1 kilometer van de ruïnes van de 10e eeuwse Moorse kaliefstad Al Madinah-al-Zahr en 10 kilometer van het oude centrum van Cordoba. In 2014 hebben we dit alles al een bezoek gebracht, maar we zijn in voor een nieuw weerzien. Eerst maar met de scooter naar het oude Cordoba, wat is dat toch een handig ding in de stad. Via een van de vele poorten wandelen we de Juderia in, de oude joodse buurt.
Past precies....
Talloze met name buitenlandse toeristen onderstrepen de magneetwerking die van deze zeer oude stad uitgaat. Het is veel drukker dan wij van ons vorig bezoek kunnen herinneren, maar ja toen was het januari en koud. De oude joodse wijk met zijn vele shopjes en terrasjes in de middeleeuwse straatjes heeft een enorme aantrekkingskracht.
In de Calle de Juderia pikken we het laatste buitentafeltje in van bar La Uva. En gezeten tussen de langs flanerende mensenmassa genieten we van wat heerlijke raciones en wijn. Onder andere eten (!) we de zalige Salmoreja, de beroemde Cordovaanse, bijna vaste koude soep, waarvan we het recept eerder op een oude plaquette lazen in een onooglijk steegje.
Direct om de hoek van de bar ligt de Mezquita en we herkennen ook het Eurohotel Maimonides (🏨 2014) direct er tegenover. Maimonides overigens, een in de 13e eeuw geboren Cordovaanse Joodse filosoof, heeft tot op de dag van vandaag grote invloed op het Joods denken door zijn opstelling van de dertien geloofsartikelen. Het bezoek aan de Mezquita is nog steeds overweldigend, het is zo'n fantastisch mooie plek. Stilletjes en vol verwondering kuieren we door de van origine Moorse moskee met zijn fantastische zuilengalerijen. Zelfs de eigenlijk best mooie grote kathedraal die vanuit het midden, als een schandelijk litteken oprijst (eigen woorden 16e eeuwse keizer Karel de V) doet niets af aan de immense grootheid en schoonheid van de moskee.
Moskee en kathedraal naast elkaar
Eenmaal buiten onder de geurig bloeiende sinaasappelbomen in de voortuin van het complex overleggen we wat we gaan doen. Na wat verder ronddwalen en een koffie scooteren we ondermeer langs de Quadalquivir, de rivier. Overal worden voorbereidingen getroffen voor de (5) processies die vanavond plaatsvinden. Alleen hebben we nog niet duidelijk zicht op tijdschema en route. Afin we zien wel. Bij La Uva gaan we opnieuw aan de tapas en wijn en blijven daar wat rondhangen op de dingen die komen gaan. Na een koffie en carajillo lopen we naar de afzetting rond de Mezquita en zien daar de eerste processie arriveren.
Na een half uur lopen we terug naar de geparkeerde scooter en komen tot de conclusie dat we zijn ingesloten door de lange processiestoet. Het gelukt ons met hulp van omstanders door de stilstaande stoet heen te lopen en rijden terug naar de CP, waar we net voor het donker arriveren. Niet veel later gaat ons lampje uit.
CP Camperpark Medina Azahara in El Higueron N37.870912 W4.856021 €8,- zonder €16,- met voorz.
Dinsdag 4 april - El Higueron (Cordoba)
El Higueron (Cordoba) ☀️ 28°C
We doen het deze ochtend kalmpjes aan. Bij de Panaderia Peter Pan, een broodfabriek 50 meter van de camping drinken we in de bijbehorende winkel annex cafetaria een heerlijke kop koffie en delen een reausachtig stuk gebak, njammie. En de meegenomen broodjes voor de lunch smaken kakelvers. Al in de middag scooteren we naar Cordoba. Marjos wil naar de kapper om haar wilde dos wat in model te kappen.
De paar zaken waar we langs rijden houden nu siësta en zijn dicht. Dan maar op naar Plaza de la Corredera, het prachtige 17e eeuwse stadsplein. De toegang er naartoe loopt door oude wijken met nauwe straatjes en waar éénrichtingsverkeer ons steeds weer een andere kant opduwt. Maakt niet uit want daardoor komen we in gedeelten die niet in toeristenboekjes worden beschreven, die wel reuze interessant zijn. Kleine bochtige straatjes met oude huisjes en gemetselde keienstraten, met dan weer een oude barokke kerk of een oude muurfontein. De oude stad ie echt groot. Nou had ik al gelezen dat Cordoba in de Romeinse tijd al een principale vestiging was en naderhand in de Moorse periode in de 10e eeuw met zijn 500.000 inwoners één van de grootste ter wereld was. En dat zij daarna in de Middeleeuwen en de Renaissance mondiaal belangrijk was, en onder meer voor het Baroktijdperk als toonaangevend gold. Na een aantal eeuwen waar de stad wat wegzakt in belang en inwoneraantal, mag zij zich nu met haar 350.000 inwoners verheugen in een hernieuwde belangstelling door de hordes toeristen die haar geschiedenis komen bewonderen. De scooter is natuurlijk reuzehandig om door de smalle straatjes te manoeuvreren.
We bereiken na wat omzwervingen het prachtige plein en drinken op een van de vele terrasjes een wijntje. Via een oversteek over de Guadalquivir rivier, vlakbij de oude Romeinse brug, tuffen we weer naar de westkant van de stad.
We maken een afspraak bij een peluqueria (kapper) voor Marjos en bezoeken vervolgens bij de stadsmuur de oude Moorse baden van het verdwenen Alcazar. De oudste, 10e eeuwse baden stammen uit de periode van het Umayyad-kalifaat en de latere 11e eeuwse zijn uit het Almoravidische en Almohadische tijdperk. Leeftijd heeft zijn voordelen, 65 plussers hebben gratis toegang 😄 tot het complex wat onder straatniveau is gelegen.
Dan op weg naar de kapper, waar de coiffure van Marjos tot haar groot genoegen wordt bijgewerkt. En als we vervolgens bij de Puerte de la Lune op een terrasje onder geurende sinaasappelbomen, een drankje drinken, marcheren de avondprocessies al weer voor onze neus voorbij. Gelukkig hadden we dat al voorzien en de scooter aan de andere, goede kant geparkeerd. We sjezen half in het donker terug naar de camping.
Woensdag 5 april - Valdepenas
El Higueron (Cordoba) - Valdepenas 212 km ☀️ 27°C
Na een lekkere kop koffie bij bakker Peter Pan rijden we met de camper naar de parkeerplaats van de nabij gelegen 10e eeuwse Moorse ruinestad Madinat-al-Zahra. Ook hier is toegang gratis ( voor alle EU-burgers) en brengt na een inleidend filmpje, een bus ons naar de feitelijke opgravingen. Omdat we in 2014 hier ook al zijn geweest blijft Marjos op een van de bovenplateau's, vanwaar je een prachtig zicht hebt op de site; ik klauter naar beneden om ertussen te geraken. In 936 AD werd gestart met de bouw van deze zeer grote hoofdzetel-stad van de toenmalige Kalief Abn al-Rahman III van Cordoba en in slechts 10 jaar voltooid (!). De grootte, maar met name de pracht en praal waren ongekend voor die tijd. Schitterende Moorse bogen gaven toegang tot het marmer van fraaie paleizen, ontvangsthallen, prachtige woningen en badhuizen en alles werd omgeven door schitterend aangelegde tuinen en waterpartijen.
In de hoge stadsmuren gaven versterkte stadspoorten met hun labyrinthische karakter toegang tot de stad. De 'Schijnende stad' zoals haar naam luidt moet een overweldigende indruk hebben gemaakt op bezoekers, ambassadeurs en hoogwaardigheidsbekleders van andere (ook christelijke) vorstendommen. Na 80 jaar werd de stad volkomen vernietigd door een interne strijd onder Moorse vorstenhuizen.
De Madinat raakte, ook na plundering van veel van haar kostbaar bouwmateriaal in de vergetelheid. En na een eerste halfslachtige poging begin 20e eeuw is er pas de afgelopen 50 jaar serieus werk gemaakt om alles wat er nog resteert zichtbaar te maken. De Unesco-site geeft een goed beeld van de oorspronkelijke verfijning en elegantie die de stad kenmerkte, blijft echt een plek met een Wow-effect!
Dan on-the-road-again, op naar Valdepenas. Na een honderdtal kilometers zoeken we een lunchplek. Volkomen onverwacht belanden we in restaurant Aureum, onderdeel van de zeer moderne en fraaie olijfolie-bottelerij Picualia in Bailen. Daar worden we omver geblazen door de fantastische kwaliteit van het eten en begeleidende wijn, de voorgerechten, hoofdmenu en dessert zijn van hoog sterrenniveau!
Dank voor deze heerlijke culinaire ervaring 😋 🤗. Uiteraard is in de maaltijd ook hun topkwaliteit reserva olijfolie verwerkt, dus schaffen na afloop in de tienda meteen hier wat van aan.
De laatste 100 kilometer door het omringende olijfbomen landschap rijden we vlot weg. Op de CP die we ook al in het najaar bezochten vinden we (nu nog) gemakkelijk een mooie plek. In de loop van de avond en begin van de nacht vindt er een stormloop plaats door arriverende campers en wordt de CP volkomen dichtgetimmerd 😱. Gelukkig hebben we daar geen weet of last van, we zijn allang in dromenland.
CP Valdepenas, gratis met voorzieningen N38.777775 W3.39216
Donderdag 6 april - Cuenca
Valdepenas - Cuenca 239 kilometer ☀️ 24°C
Op een CP waar 20 plaatsen zijn er meer dan 40 opproppen is iets wat je rustig aan vakantievierende Spanjaarden kan overlaten. Althans die conclusie trek ik als ik vanmorgen vroeg even naar buiten kijk, alles is volgezet. Ik kruip nog maar weer onder de wol en als we heerlijk uitgeslapen bij negenen opstaan is een wonder geschiedt. En staan nog maar 6 campers inclusief de onze 😄. We gaan deze morgen de was doen bij de Alcampo hier vlakbij, wat boodschappen halen en een kop koffie drinken. Zo rond het middaguur gaan we onderweg naar Cuenca, 240 kilometer naar het noorden. De eerste 180 kilometer gaan over een saaie en overwegend vlakke snelweg, met wel een heel goed wegdek dus schieten we op. Toch tekenen we voor de laatste 60 kilometer over een kleinere weg door meer bergachtig terrein, leuk!
De gekozen CP net buiten Cuenca ligt bij een tankstation en we parkeren onze camper naast twee anderen, het is rustig hier. Op de scooter gaan we de stad verkennen. We willen morgenvroeg niet voor verrassingen komen te staan als we de grote processie Las Turbas bezoeken. En als we naar het centrum rijden zien we mensen in grote getale die kant uitgaan. Vele dragen de bekende processiekledij, de gekleurde pij met caripote onder de arm. In de stad is het een drukte van belang en straten zijn en worden afgezet, want er staat een grote avondprocessie op program.
CP N40.05191 W2.143131 gratis met voorzieningen
Het is een immens lange stoet van allerlei afdelingen van 8 Hermandades die voorbijkomen, het houdt niet op. De grote pasostukken worden door tromgeroffel begeleid en de dragers gebruiken de staccato-stamp van de steunstokken als tempo-bepalers. Een prachtig solerende trompettist van een harmoniekorps wordt opgevolgd door de volle jubelende bijval die uitbarst van al zijn collega's, kippenvel, schitterend!
Na een uur er komt geen einde aan de stoet, vinden we het genoeg en gaan camperwaarts. Morgenvroeg het vervolg.
Vrijdag 7 april - Almazan
Cuenca - Almazan 239 kilometer ☀️ 4 - 24°C
Sodeju, wat is het koud op het scootertje, tis even na achten en 4°C, brrrrrr 🥶. Vanmorgen bij het opstaan was het al freezing binnen met 13°C, dus voor het eerst weer eens de kachel aangezet. Het heeft natuurlijk ook te maken met de hoogte waarop we zitten van bijna 1000 meter. We zijn op weg naar de stad. Vandaag wordt tussen 5.30 en 13.00 uur het grote processie-festijn Las Turbas gehouden. Meer dan 25.000 Nazarenos begeleiden met trommels de paso's in het oude Middeleeuwse centrum. We parkeren de scooter en beginnen aan de klim, want het centro historico ligt boven op een berg. Steile straatjes en heel veel dito trappen, het houdt niet op. En petje af voor Marjos, want het is zwaar, maar met het nodige gepuf komt ze ook boven. Talloze mensen, de meeste met pij en trommel, ondernemen dezelfde klim omhoog. Nabij de kathedraal wordt het geluid van trommels steeds luider en neemt de mensdichtheid kwadratisch toe. Een eerste poging om het Plaza Mayor te bereiken waar alles zich momenteel afspeelt mislukt, domweg teveel mensen. Via een ommetje bereiken we de trappen van de kathedraal.
Met enig duw- en trekwerk persen we ons tussen de massa die daar al staat. Nu kunnen we behalve lawaai ook zien wat erop het plein beneden ons gebeurt. En als een paso met zijn dragers op het plein arriveert neemt het tromgeroffel enorm toe. Opgestuwd door galmende cadans zwaait de paso heen en weer, een fascinerend schouwspel. Voor de locals is dit een echte happening. Jong en oud, mannen, vrouwen en kinderen storten zich vol overgave trommelend in het gewoel. De opgeschoten jeugd is al sinds vanochtend vroeg aan de zuup en hun status varieert van niet meer fris uit de ogen kijkend tot lam en tutti lazarus. Na een koffietje in een kroeg gaan we terug naar het plein en storten ons onder de mensen. Nu gaan de paso's weer vertrekken, voorgegaan door grote groepen trommelaars. TV-cameraploegen zoemen maar weer eens in op het opzwepend lawaai. We hebben genoeg gezien, onze oren tuteren.
We verlaten de oude stad en lopen de berg af via de Puente de San Pablo, de hoge ijzeren brug die de kloof over de Huecar overspant. Van daaruit hebben we een spectaculaire view op de hoog boven de steile kloofwanden gelegen bovenstad van Cuenca, Wow! In het nieuwe centrum beneden komen we wat bij in een pasteleria. Koffie, sinaasappelsap en een tostado con tomato brengen het energielevel weer enigszins op peil.
Na de lunch in de camper besluiten we verder te rijden richting Soria. Een prachtige rit grotendeels over binnenwegen door het berglandschap brengt ons uiteindelijk in Almazan. Daar op een goede CP zetten we de camper in de schaduw, het is waarachtig warm in het zonnetje. We zakken onderuit.
Stuwmeer onderweg
Een compleet lege snelweg - kilometers lang
CP N41.489679 W2.538755 gratis met voorzieningen
Zaterdag 8 april - Ancin
Almazan - Ancin 204 kilometer ☀️ 24°C
We slapen heerlijk uit en blijven heerlijk onder het warme dekbed liggen, het is koud in de camper. Dat komt ervan als je inmiddels gewoontegetrouw vanwege de warmte alle dakluiken en slaapkamerraam wijd openzet. En tja wederom op zo'n 1000 meter hoogte en verder noordwaarts. Buiten is het 4°C en binnen 9°C, oeps. Gelukkig maakt de verwarming korte metten met de kou en is het in notime aangenaam warm. Overigens lagen we gisterenavond op tijd in bed en vielen we ondanks een processie met fanfare die voorbij kwam snel in slaap.
We rijden later op de ochtend eerst via Soria naar een CP in Garray, waar we de camper afservicen, want waar we hebben overnacht stond een wachtrij. Omdat we toch nog ietsepietsje diesel ruiken aan het verswater, gooien we de schoonwatertank, na eerst legen, 3/4 vol en voegen 1-1/2 fles afwasmiddel toe en gaan weer onderweg.
In plaats van rechtstreeks naar Pamplona te rijden (onze logische route om Spanje overmorgen te verlaten) kiezen we voor de N111 omhoog naar Logrono. Simpelweg omdat we dit een mooie route en een omweg waard vinden 😄. De kleinere weg slingert zich door de Sierra de Cebollera, waar voorzichtig de lente zijn intrede doet. Bloeiende struiken en nieuw blad verschijnt aan bomen.
Vooral de laatste 30 kilometers zijn prachtig, de mooie views op het omringende berglandschap verrassen ons steeds weer. Op de toppen in de verte is zelfs nog wat sneeuw te zien. Bij Logrono pakken we de A12 naar Estella-Lizarra en doen daar boodschappen bij een grote Mercadona. Misschien wel voor de laatste keer in Spanje want morgen zullen de winkels met Pasen gesloten zijn en overmorgen zitten we in Frankrijk, denken we.
Twaalf kilometer verderop komen we op een nieuwe mooie CP bij het gehuchtje Ancin. En pakken het laatste plekje. Hier service ik de schoonwatertank opnieuw, die ruikt nu heerlijk fris 🤗. We zetten stoelen en tafeltje op het gras voor de camper in de schaduw van grote bomen, heerlijk. Want wederom is de temperatuur vandaag opgelopen naar 24°C (schaduw). Morgen waarschijnlijk laatste dag in Spanje.
CP N42.662535 W2.192371 gratis met voorzieningen
Zondag 9 april - St. Lon-les-Mines (Fr)
Ancin - - Pamplona - St. Lon-les-Mines (Fr) 234 kilometer ☀️ 24°C
We hebben de nachtelijke temperaturen beter in de smiezen. De dakluiken stonden op een bescheiden kier en vanochtend was het buiten 4°C en binnen 15°C, met de isolatie van onze camper zit het wel goed. We zijn vlot onderweg naar.....Pamplona. Na een stief uurtje bereiken we de betaalde CP nabij het oude centrum (N42.8209-W1.6564 €10/24H incl.elektra). Als we naar het hogergelegen Centro Historico zijn gewandeld, zien we veel mensen richting kathedraal lopen. Internet biedt uitkomst en vertelt ons dat er rond dit tijdstip (12.30 uur) een processie start.
Eigenlijk zijn we redelijk Semana-Santa-moe, maar beider nieuwsgierigheid naar hoe dat het er hier aan toegaat, overwint. Dus op naar de kathedraal. Op het voorplein daarvan zit een cohort Romeinen met een rond ijsberende centurion in de wachtstand. We lopen de kerk in, waar de aartsbisschop zojuist de zegen uitspreekt over de verzamelde geloofsgemeenschap, onder het jubelend gezang van een koor. De hoge clerus stelt zich op bij de eenvoudige paso voor het journaille en ook een tv-camera maakt beelden.
Graf van Koning Karel III in de kathedraal
Een bescheiden stoet wordt geformeerd en buiten gaat de paso gedragen door lekenpriesters onder begeleiding van de Romeinen met plastic helmpjes onderweg.
Wij lopen terug naar het centraal gelegen Plaza del Castillo, waar het een drukte van belang is.
Bij Bar Gaucho net buiten het plein gelegen (muchas gracias Thole voor de tip 😄) doen we ons te goed aan een aantal zalige pintxos begeleid met een koele vino blanco. En het moet worden gezegd, de één is nog lekkerder dan de ander ! Dat vindt de aanstormende clientèle ook, want het kost de nodige moeite om in het strijdgewoel aan de tapkast een bestelling te plaatsen en een tafeltje te vinden. Afin, Luctor et Emergo met resultaat een tongstrelende beloning !
We kuieren door de stad met zijn uitbundige taferelen van rondflanerende mensen terug naar de CP. Daar is het warm en buiten zitten kan niet. Na ampel overleg besluiten we op te breken en wat verder te rijden vandaag richting Frankrijk. Om enigszins nog wat kilometers te maken in dit bergachtig terrein van de Pyreneeën is het nemen van de tolweg onvermijdelijk. En ondanks dat deze bochtig is en klimt en daalt kan de saaiheid van de snelweg mij nooit bekoren. Het brengt Marjos in een half-slapende toestand en ik word altijd wat melig. Het kan zelfs bij mij leiden tot semi-autistisch gedrag. Goed voorbeeld daarvan is als we een tunnel inrijden. Een paar seconden later spreekt de vrouwenstem van de Navi dan altijd aan "GPS-signaal verloren" , die ik vervolgens luid beantwoord met "hèhè, een tunnel, gek toch hè, wat denk je nou?" Uiteraard gevolgd door een meewarige blik van mijn eega, tenminste als ze nog wakker is.
Enfin, spannend vinden we het niet op de snelweg. Het bord Frantzia kondigt aan dat we Spanje verlaten en dat verruilen voor Frans Baskenland, want de onleesbare taal op verkeersborden wordt onverminderd gehandhaafd.
We hebben een CP uitgekozen niet ver onder Dax. Het terrein ligt wat op de schop, maar we kunnen een plaatsje vinden. In het naastgelegen dorpshuis is vanavond iets gaande want rondom ons wordt alles dichtgeparkeerd, maakt niet uit. Wel jammer is het belabberde internetsignaal, maar een kaartspelletje is ook leuk.
CP N43.6152 W1.12582 gratis met voorzieningen
Maandag 10 april - Bazaiges
St. Lon-les-Mines - Bazaiges 478 kilometer ☀️/⛅ 20°C
Ondanks dat de jeugd tot in de vroege ochtend buiten aan het feesten was, toch prima geslapen. Vanmorgen bijtijds eruit en bij de bakker 50 meter verderop een verse baguette traditionel gescoord. Het is frisjes en ook licht bewolkt vandaag. Rond half negen draaien we het terrein af en rijden het dorp uit, een heerlijk rustig buitenweggetje op. De navi's voeren ons terug naar de A63 en ook hier is nauwelijks verkeer. Dat heeft natuurlijk te maken met 2e Paasdag, want dat is in Frankrijk net als bij ons een officiële feestdag.
Op de uitgestrekte velden naast de weg spotten we een paar herten, die doodgemoedereerd de verse aanplant van de boer wegknabbelen. Wij maken een koffiestop en de koffie is lekker, van de prijs schrikken we; 2 normale kartonnen bekertjes € 7,80 😱. Zullen weer moeten wennen aan het West-Europese prijsniveau. Na Bordeaux verlaten we de tolweg A10 en duiken we de N10 op. De nieuwe route, ook snelweg heeft geen enkel gevolg voor ons reistempo.
Na Angouleme slaan we af richting Limoges en op een Aire mag een grote frites-bus zich verheugen in een enorme klandizie. En dat begrijpen we, lekkere frites voor een heel schappelijke prijs 🍟 😋.
Friterie en route in La Rochefoucauld-en-Angoumois
Via Bellac en een klein stukje over de A20 arriveren we om 15.30 uur op een mooie CP net buiten het gehucht Bazaiges. Nu stoelleuning naar achteren, beentjes omhoog en een wijntje, Santé 🍷.
CP N46.497799 E1.54239 gratis met voorzieningen
Dinsdag 11 april - Rocroi
Bazaiges - Rocroi 576 kilometer ☁️ 14°C
Het gras is nat en op straat droogt het laatste vocht weg, als bewijs van de enkele regenbuitjes van vannacht. Op weg naar de bakker in het dorp stap ik goed door om warm te blijven in de kilte van de ochtend. De zware bewolking is de voorbode van het weer vandaag, het biedt geen enkel perspectief op betere temperaturen. Ofschoon het voor vandaag niets uitmaakt, het is toch een rijdag, is dit weer en bijbehorende temperatuur precies wat ik niet hebt gemist tijdens onze vakantietrip. De heerlijke geur van versgebakken brood bij de boulangerie vormt wel een goed begin van de dag. En met wat croissants en warm stokbrood onder de arm ben ik snel weer op het mooie CP-tje. De krakend verse traditionel smaakt zalig en gaat tot de laatste kruimel op. De croissantjes moeten maar wachten, die verorberen we later op de dag. We servicen af en zijn om 9 uur onderweg. In de buiten-agglomeratie van Chateauroux, 40 km verderop, doen we wat laatste boodschappen en gooien we de tank vol (€1,77/lit). Na Vierzon buigen we af de bush in om tolwegen te vermijden.
De kleine weggetjes door bosrijk gebied en piepkleine gehuchtjes brengen een soort melancholie naar boven van hoe Frankrijk ooit was. Maar na zo'n 60 kilometer klunen over steeds slechter en smaller wordend wegdek ben ik het zat, als ik een tolweg nader. Op het gladde asfalt verdwijnt het gerammel en geknars in de camper als bij toverslag en de kilometers worden nu gestaag verslonden. Zo ongeveer op de hoogte van Epernay passeren we de 10.000 kmstand van deze trip 😮.
Na Reims slaan we de tolvrije A34 op richting Belgische grens en rond 18 uur bereiken we het vestingstadje Rocroi. Op de modderige CP nabij de vestingwallen zetten we de camper op de blokken om de veel te schuine plek op te vangen. Morgen het laatste ritje huiswaarts.
Aire de camping-cars Rocroi
N49.923801 E4.5169 parkeerkosten gratis, voorzieningen betaald
Woensdag 12 april - Rheden
Rocroi - Rheden 366 kilometer 🌧🌧 13°C
Tjongejonge, wat een mistroostig weer, de ene na de andere regenbui valt omlaag en spoelt over het modderige terrein. Tussen twee buien door laad ik snel de wielblokken in de zijkast en zeggen we houdoe tegen Rocroi. De temperatuur zal vandaag in het regenachtige weer overigens niet boven de 13°C uitkomen. Al snel komt België in zicht en daar ligt zowaar een mooie weg met nieuw asfalt. Maar ik ben te vroeg opgelucht.
Als we rondom Charleroi heenrijden is het uit met de pret. Hoe is het toch mogelijk vraag ik mij voor de zoveelste keer af, dat de kasseienwegen geïntroduceerd door de Romeinen nog steeds model schijnen te staan voor de wijze van wegenbouw in België. Althans voor wat betreft het compleet niet egale karakter. En feitelijk druk ik mij nog voorzichtig uit. Want nog erger is het totale gebrek aan onderhoud. De geulen en complete gaten in het wegdek maken het rijden tot een hopeloos deprimerende slalom.
Bestaat er wel een gedegen wegenbouwopleiding hier, ik heb ernstige twijfels, schiet door mijn hoofd. Mijn gedachten worden onderstreept als door al dat wegdekgerammel spontaan met een klap een spotje vanuit een daklijst omlaag klettert, merde. Amechtig roeien we ons door alle ongemakken heen en zijn blij als we de boven Luik de grens passeren. En het rommelige gladde Belgische asfalt met waarschuwingsborden voor aquaplaning verruilen voor het strak egale waterloze ZOAB van Nederland.
We komen weer tot rust na een korte lunchstop en rijden de laatste kilometers gestaag en probleemloos weg. Na een laatste bocht door het groen van de Veluwezoom rijden we ons pad op. En daar ligt ze, onze mooie woonark. We zijn terug op het nest.
Al met al was het een fantastische reis en hebben we veel leuke mensen ontmoet en vriendschappen gesloten. De gehele trip nam precies 80 dagen in beslag en de afgelegde afstand bedroeg 10.526 kilometer. Volgend jaar gaan we op herhaling 😎.