Deel 4  Spanje voorjaar 2022

Routeoverzicht deel 4


Woensdag 9 maart -  Alpandeire

Antequera - Alpandeire    138 km ☀️20°C

Wij komen traag op gang deze morgen na een goede nachtrust. In de oven grillen we wat stokbrood en besmeren dat met tomatenpulp. We creëeren onze eigen tostado con tomato door toevoeging van olijfolie, zalig, heerlijk ontbijt! Rond 10-en rijden we weg, eerst servicen verderop in Antequera. Eerste aanrijdoel vandaag wordt Laguna Fuente de Piedra. Het is het grootste natuurlijke meer van Andalusië, vermits het niet drooggevallen is. Na een natte winter arriveren hier in de eerste maanden van het jaar plusminus 20.000 flamingo's om te broeden. Het is één van de twee belangrijkste broedgebieden van Europa, de ander is de Camargue in Frankrijk. Als er water staat, wordt het ook nog bevolkt door duizenden andere vogels, zo'n 170 soorten. Als wij vandaag arriveren staat het meer vrijwel droog, ergo géén vogels of flamingo's te bekennen. Die hebben hun heil ergens anders gezocht.

Laguna Fuente de Piedra - drooggevallen

We drive on, binnendoor naar Ronda. Prachtige rit met uiteindelijk mooi uitzicht op de Sierra Grazalema. In Ronda parkeren we de camper net onder de bovenstad op een P4N-plek (N36.742001 W5.15927), een parkeerstrook langs een weg. Met de scooter puf-puf naar boven gereden en in het centrum geparkeerd. Het is heerlijk weer en op een terrasje in de zon genieten we van tapas en een wijntje. We lopen wat door de stad naar Plaza de Toros, waar een van de oudste stierenarena's van Spanje staat. De toegangsprijs van €8,- pp vinden we te gortig en we beperken ons tot zicht op de buitenkant.

Dan langs de immense afgrond gelopen, de stad ligt op een hoge bergrug. Nog verder doorgelopen zien we de spectaculaire brug, de Puente Nuevo, die de steile en diepe kloof die de stad splitst overspant, Wow!

Met de scooter rijden we terug naar de camper, het koelt enorm af. We hebben inmiddels de minder goede commentaren van overnachten op deze parkeerplek, maar ook van de andere plekken in Ronda gelezen. Met name dat veelal op een laat tijdstip in de avond, mensen onverhoeds aankloppen en geld vragen voor bescherming van de plek. Dat geeft ons geen veilig gevoel, dus besluiten we door te rijden naar Alpandeire zo'n 25 kilometer zuidwaarts. Het ligt in de bergen niet ver van het blauwe smurfendorp Juzcar wat we morgen willen aandoen. De rit die volgt door de bergen is prachtig. Op de berghellingen tegenover ons liggen witte dorpjes (Pueblos Blancos) als vlekjes weggeplakt. 

Na een afdaling komen we in Alpandeire en treffen daar een prima vlakke betonnen plek, waar al een 3-tal andere campers zijn opgesteld voor een overnachting, het is een prachtplek. Geen service of afvalbak, maar het uitzicht vergoedt alles, prachtig. 

Camperplaats Alpandeire

P4N N36.63297 W5.200368 gratis geen service

Donderdag 10 maart -  Linea de la Conception/Gibraltar

Alpandeire  -  Linea de la Conception   114 km  ⛅18°C

Lekker vroeg opgestaan en op tijd onderweg. De omliggende bergen worden prachtig beschenen door een heerlijk ochtendlicht en de Pueblos Blancos op de hellingen zijn goed te onderscheiden. De rit van hier naar Juzcar is niet voor de faint-hearted, angsthazen. Het is een snel stijgend en dalend, belachelijk smal, uiterst bochtig en dus volkomen onoverzichtelijk bergweggetje. Maar wel fantastische mooi, na iedere bocht en afdaling ligt er weer iets ander fraais te wachten. Over de afstand van 6,5 kilometer doen we meer als een half uur!  

Juzcar, in 2011 werd dit dorp verkozen tot locatie van een smurfen-film en werden dientengevolge alle huizen blauw geschilderd. Er werden overal grote smurfenpoppen neergezet. Toen de filmmakers na afloop het dorp weer wilde voorzien van de oorspronkelijke witte kleur, sloeg de dorpsraad het voorstel af. Men wilde het aantal toeristen wat dit blauwe smurfendorp inmiddels wist te vinden, behouden. Na een wandeling en een koffiestop zijn we in een uurtje weer op pad.

Zelfde weg terug door Alpandeire, een verbaasd kijkende Zweedse camperaar (buurman afgelopen nacht), die ons weer voorbij zag komen, achterlatend. Weer terug gestoken op de 'hoofd'weg Ronda - Algeciras. Magnifieke route door de Sierra Grazalema, langs en door vele Pueblos Blancos die zijn uitgestrooid over de berghellingen. Overigens is het stadje Grazalema de regen-hoofdstad van Spanje. Er valt hier jaarlijks meer als 2000mm per jaar, veel meer dan bijvoorbeeld in San Sebastian in het noorden, waar 'slechts' 1350mm per jaar regen valt. Vandaag treffen we het, het is droog 😊. Na de uiteindelijke klim bij het historische stadje Gaucin, begint na de lunch de lange afdaling richting kust, San Roque. 

Rond twee uur 's middags krijgen we zicht op The Rock - Gibraltar, de enorme steenpuist is niet te missen. Aan de havenzijde tussen Algeciras en Linea en Gibraltar liggen niet alleen grote schepen als cruise-, ferry- en vrachtschepen en tankers op de rede, maar ook exclusieve privéjachten in enorme jachthavens. De CP ligt aan één van die jachthavens en er staan langs de kade zeker 80 campers opgesteld op mooie ruime plekken.

CP N36.156694 W5.355654 € 12,50 per 24 uur met services

De camper geïnstalleerd, de scooter uit de garage getrokken en naar Gibraltar getuft. Drukte bij de grenspost, paspoortcontrole, en het vliegveld overgestoken om de stad te bereiken. De landingsbaan ligt als een extra grens tussen Spanje en Gibraltar in. Oftewel Gib' of the Rock zoals de bewoners van Gibraltar liefkozend hun stad noemen. Als er vliegtuigen arriveren sluit men de toegang over het vliegveld heen en opent men de weg pas weer als de baan vrij is. De stad is een mix tussen uiterst moderne met daartussen wat oudere panden. Het verkeer is chaotisch druk en een scooter hier is superhandig, je laveert overal tussendoor en langs. Allereerst maken we een rondje over het schiereiland met de klok mee, om en door de rots. In de Dudley Wardtunnel gaat het steil omhoog en doet het scootertje puffend zijn best. Als we uit de tunnel komen, zien we vanaf deze hoogte in de verte de kust van Noord Afrika, Marokko liggen. Het tussenliggende water is hier slechts 14 kilometer breed. Dan komen we door een wat ouder stuk van de stad, om vervolgens weer in een moderner stuk te eindigen. We stallen de scooter en lopen onder de historische Casemate's ingang het winkelgebeuren in. 

Gibraltar is tax-free en dus bestaat het aanbod met name uit drank, sigaretten, parfum, sieraden en elektronica, naast wat kroegen en eetgelegenheden. Tapas zijn bijna overal ingewisseld voor fish&chips of fastfood, een andere wereld. We nemen plaats op een terrasje op Grand Casemate's Square en bestellen fish&chips en een pint Lager en dat smaakt heerlijk. Een echte cappuccino is ook weer eens wat anders. Dan weer terug op onze handige scooter. In een flits zien we ook nog dat de dieselprijs hier laag zijn, € 1,45 per liter. Zeker in vergelijk de laagste prijs die we vandaag zagen in Spanje van € 1,71. Terug in de camper gaat bij mij rapido het lampje uit en lig ik vroeg, half negen al in bed.

Vrijdag 11 maart - Conil de la Frontera

 Linea de la Conception - Conil de la Frontera   109 km   ⛅20°C en 🌧16°C 

Bijna klokje rond geslapen, om 7.30 uur opgestaan, goed uitgerust. Om 10 uur zitten we weer op ons scootertje en scheuren als ervaren motormuizen Gib' in. Met een grote glimlach passeren we alle verkeersrompslomp van de ochtenddrukte en zoeken een weg omhoog, naar het National Park. Amechtig tuft ons 50 cc-tje richting Hercule's Point, waar de ingang is. 

Bij het ticketoffice wordt ons verteld dat zelf verder omhoog rijden niet mogelijk is. Het is, of lopen (oeps, duurt te lang), of met de kabelbaan (moeten we terug naar beneden) of met een tourguide met taxi hiervandaan. Dan maar dat laatste dus. We sluiten een deal met een van de chauffeurs en betalen € 35,- pp incl. alle entreegelden. In zijn busje zitten een Zwitsers en een Duits echtpaar en tezamen rijden we het smalle weggetje bergop naar de eerste attractie St. Michael's Cave, een mooie druipsteengrot die met een fantastische licht- en geluidshow wordt gepresenteerd. 

Rondom de uitgang lopen al diverse apen rond. We zijn gewaarschuwd, dat ze alles pikken wat los en vast zit, met name voedsel, het is dus goed opletten. Dan verder omhoog over het smalle pad en ik bewonder 's mans rijkunsten bij het behendig en toch behoedzaam manoeuvreren. We arriveren bij het glazen uitkijkpunt. Adembenemende views vanaf een volledig glazen platform wat boven een enorme diepte is gepositioneerd, geweldig. Vlak daarbij is de voederplaats van de Berberapen (makaken), de enige apenkolonie in Europa. 't Gezegde hier wil, dat als de apen de rots verlaten, het over en uit is met de Engelsen op de rots. Nog een klein stukje historie. Gibraltar werd in 1704 door een Engels-Nederlandse troepenmacht veroverd op Spanje. Het werd in 1713 onder de Vrede van Utrecht voor 'altijd' overgedragen aan Groot Brittannië. Het is steeds een twistpunt gebleven tussen Spanje en Engeland, maar o.a. bij referenda in 1967 en onlangs nog in 2002 verwierpen de Gibraltezen de soevereine aanspraak van Spanje. Het is een autonoom gebied met een eigen parlement onder de paraplu van het Verenigd Koninkrijk. 

We rijden verder en doen de laatste stop aan op deze tour, de Great Siege tunnels. In de loop van de eeuwen zijn ter verdediging ongeveer 54 kilometer aan tunnels uitgegraven. Als militair strategisch punt beheerst het de toegang tot de Middellandse Zee. In de tunnels die zo'n 16.000 mensen kunnen herbergen werden talloze kanonnen opgesteld om de marinebasis te beschermen. 

De taxi zet ons weer af bij Hercule's Point en we nemen afscheid van de Rock en scooteren terug naar de camper. We pakken in, stellen de Navi's noordwaarts in en verlaten de CP. Rond Algeciras is het een verkeerschaos en het duurt even voor we ons daarvan hebben ontworsteld. Vlak voor Tarifa gaat het hard regenen, het was al voorspeld, en we kunnen de omgeving nauwelijks ontwaren, het is een grijze massa.

Rond 18 uur vinden we het genoeg en belanden op een rommelige parkeerplaats aan zee bij Conil de la Frontera. Het is een groot veld en er staan her en der een twintigtal campers opgesteld. Wij installeren ons ertussen voor de overnachting.

                                                                      Strand beneden ons                                            CP N36.28688 W6.10307 gratis geen service

Zaterdag 12 maart - Rota

Conil de la Frontera - Cadiz - Rota   95 km   ⛅ 18°C

Onze jonge Duitse buren werken zich op de vroege ochtend driftig in het zweet met intensieve oefeningen op een gymmatje. Als ik eens goed rondkijk dan is het overgrote deel van de camperaars hier jong. Veelal twintigers, met oudere busjes en campertjes met surfboards op het dak. Het strand hier is overigens prachtig en de grote inkomende golven verklaren precies waarom er zoveel surf-dudes zijn. En even in de fluister-mode, blijft het mij overigens een raadsel waarom de prachtige zandstranden van de Costa de Luz, zo heet deze kust hier, behalve die surfers, niet overstroomd worden met hordes toeristen. Vooralsnog geen eindeloze hotel- en/of appartement bebouwingen zoals aan de Costa Blanca of Costa del Sol. Ik zeg houden zo! 

We ruimen op en gaan onderweg naar Cadiz, een 40-tal kilometers verder. In een uur staan we op een betaalde P (N36.53754 W6.29014 - en we betalen achteraf € 5,65 voor 6 uur) op loopafstand van het oude centrum. Het is prachtig weer en we lopen op ons gemak de stad in.

                                                                Parkeerplaats/CP  Cadiz N36.53754 W6.29014 

Cadiz is een oude stad en dateert van 1000 BC. Feniciërs, Carthagers, Romeinen, Visigothen, Moren, iedereen vond deze havenstad begerenswaardig en een perfecte locatie voor hun activiteiten. De grootste faam kreeg Cadiz, toen deze haven de poort naar de America's werd eind 17e eeuw. De rijkdom uit die periode is nog aan de stad af te lezen, een rijke historische bouw en een gigantische kathedraal. Het is zaterdag en de toeloop van mensen maakt de stad nog leuker en gezelliger. Via het Plaza de Flores, bloemenmarkt komen we bij de oude Mercado Central, waar vooral verse vis en groente wordt verkocht. Het hele scala aan zeevruchten is hier uitgestald, de variatie is enorm. Binnen de marktmuren zijn tientallen eettentjes met terrasjes, waar vrolijk kwetterende mensen genieten van al dit lekkers met een drankje erbij. Wij zwichten ook voor deze verleiding en aan een vrijgekomen tafeltje smikkelen een achttal seafood-tapas naar binnen, heerlijk. Inclusief wijn kost deze exercitie in een zalig zonnetje ons   € 20,-.

Na dit feestmaal lopen we kalmpjes naar de kathedraal, die we in zicht krijgen als we op de boulevard lopen. Mooi zo die oude stad aan zee! De kathedraal is weer zo'n extravagant groot majestueus gebouw, waaraan de vroegere gloriedagen van de stad is af te lezen. Op het grote plein ervoor is het een gezelligheid van belang, vele mensen genieten op een terrasje van het weer. Wat muzikanten omlijsten deze setting. In het middeleeuwse gedeelte botsen we ook nog tegen een Romeins amfitheater wat gratis kan worden bekeken. Ook in het studenten gedeelte van de stad verandert het straatbeeld niet, overal is het één gezellige boel op de vele terrasjes. 

Na een koffietje gaan we terug naar de camper met ruim 9 kilometer in de benen. We stellen de Navi's in op in Rota, een strandplaats zo'n 50 km verderop. Niet ver van het strand is een gratis CP met service. Dat hebben meer mensen gelezen, er staan zeker een honderd campers op de CP en de strandwegen er omheen. Niet helemaal ons ding, maar de locatie vergoedt veel en we parkeren ergens tussen.

CP N36.637982 W6.391133 gratis met service

Zondag 13 maart - Rota

Rota   ☀️22°C

Vandaag gaan we niet heel veel doen, we gaan wat genieten van het mooie weer. De zee blijft altijd lonken en met een heerlijke strandwandeling vullen we dat in. Opvallend is dat er in de duinen talrijke bloemen in bloei staan en ik pluk wat voor het reisboekje.

Terug bij de camper klimmen we op de scooter en rijden Rota in. We parkeren bij de boulevard, waar veel dagjesmensen genieten van het aangename zonnetje en lopen het stadje in. Dat stelt teleur behalve een kerk en een stadspaleis is er niets noemenswaardig. Een mini-mercado heeft brood op de plank en dat nemen we mee voor de lunch in de camper.

Rota

De middag brengen we door op het terrasje bij het strand. Daar schrijven en lezen we wat, glaasje clara erbij, kortom in de relax-stand.

Maandag 14 maart - Rota

Rota  ⛅16°C

Het weer is vandaag wat minder goed en waar we naartoe willen regent het. Dus besloten nog een dagje langer hier te blijven. Zo is er volop gelegenheid de website bij te werken en een begin te maken met invoegen van routekaartjes in het reisverslag.

Ook nemen we contact op met een CP in Alcalá la Real en maken een reservering voor een aantal dagen in de Semana Santa, de week voor Pasen. Als dat is gebeurd, duik ik de cursusboeken Spaans in, die ik heb meegenomen. Drie jaar geleden heb ik klassikaal cursussen gevolgd, maar door Covid is die verworven kennis te weinig in praktijk gebracht en dus zo goed als verdwenen. Leuk, kijken of we dit de komende tijd een vervolg kunnen geven. 

Marjos is verzonken in haar boek en zo kabbelt de dag kalmpjes voorbij. Tegen de avond hebben we app-contact met vrienden die in Almeria staan met hun camper. Zij vragen zich af of de lucht bij ons ook zo oranje kleurt door Sahara-stof. Hier op de Costa de Luz is daar niets van te merken. We lezen op Spanje Vandaag dat vrijwel heel Spanje kampt met dit weerfenomeen en de komende dagen zelfs Frankrijk, België en Nederland gaat bereiken. De foto's van de oranje luchten zijn bijzonder. Uiteraard de trieste stand van zaken in Oekraïne doorgenomen. De mensonterende tragedie die daar aan het ontstaan is door toedoen van die schoft Poetin, tart alle grenzen van menselijke waarden en is frontaal in strijd met de rechtsnormen die we na WO II met elkaar hebben afgesproken. De dappere vrouw die het pro-russische tv-journaal vandaag live onderbreekt met haar protestbord en verhaal, werpt wellicht een andere waarheid voor het voetlicht, dan de Russen tot dusver voorgeschoteld hebben gekregen. Hopelijk ontstaat er druk van binnenuit Rusland om een einde te maken aan deze ramp. Overigens toi-toi-toi, fingers crossed voor deze heldin, zij zal haar actie moeten bezuren vrees ik. Zo verruilt de dag zich voor de nacht.

Dinsdag 15 maart - Jerez de la Frontera

Rota - Jerez de la Frontera    62 km  🌧15°C

Het geruststellende geroffel van de regen afgelopen nacht deed ons verkwikt wakker worden vanochtend. Douchen ging bijna niet meer, het water is zo goed als op. Tis dan ook 6 dagen geleden in Antequera dat we voor het laatst de tank hebben bijgevuld. Dus wagen nu volledig geserviced, we kunnen er weer tegen aan. Het weer is niet best, het regent zo nu en dan en er komt nog meer regen aan vandaag. We rijden eerst naar Chipiona, een kustplaatsje 12 km noordwaarts, maar dat stelt niet veel voor en we gaan verder naar Sanlucar de Barameda. Het lukt niet om op loopafstand van het oude centrum te parkeren en ook al omdat het inmiddels regent staken we enige verdere poging. Jammer want deze stad heeft een interessante historie. Bovendien is het één van de drie steden die de sherry-driehoek vormen. De andere steden zijn Jerez de la Frontera, waar we vandaag gaan stoppen en El Puerto de Santa Maria, vlakbij Cadiz.

Chipiona

Wijnstokken Vino de Jerez (sherry) onderweg

Het is hier sherry wat de klok slaat.......

De geschiedenis van sherry is best opmerkelijk te noemen. Toen de Engelsman Francis Drake in 1587 Cadiz veroverde en o.a. 3000 vaten lokale Jerez-wijn buit maakte, viel deze versterkte wijn zeer goed in de smaak bij de Engelsen en zij wilden meer. Het werd de start van een totaal nieuwe industrie om aan deze vraag te voldoen. Overigens waren de handelshuizen ter plekke grotendeels in handen van de Britten. Zo bestaan vandaag nog onder andere bekende namen als Harvey's, Sandeman, Terry, Humbert en Osborne. De bekendste sherry-dynastie Gonzalez-Byass, makers van het fameuze merk Tio Pepe, is ontstaan uit een Spaans-Engelse alliantie. Zelfs de naam voor het drankje is Brits, sherry is een Engelse verbastering van Jerez. Sanlucar staat bekend om zijn sherry-variant Manzanilla. Als we uit de stad rijden, passeren we de oudste Spaanse bodega van de stad, namelijk Zuleta anno 1744. Natuurlijk een stop gemaakt om te proeven en behalve de Manzanilla ook de Pedro Ximenez van dit wijnhuis in te slaan.

Bodega Delgado Zuleta in Sanlucar

Begin van de middag arriveren we op een betaalde CP, die bij een groot outlet-centrum ligt, net buiten Jerez. Van hieruit willen we morgen met de bus de stad in; vandaag blijven we hier, het weer is te slecht. Wel nog even door het outlet-gebeuren gelopen, maar dat stelt teleur. Net voor de hoosbui losbarst zijn we terug in de camper.

CP N36.69177 W6.159601 € 14 p/n service + elektra