Deel 7  winter - voorjaar 2025

Zondag 9 februari - Tafraout

Tafraout    ☀️22°C

Waar je mee omgaat word je mee besmet. Is er een causaal verband tussen de lengte van je verblijf in een land en het in je hart sluiten van die omgeving? Ik vermoed van wel, zeker als ik in de spiegel kijk. Daar staart mij inmiddels een ver-Marokkaanst gezicht terug, behoorlijk gebruind met daarboven een woeste piekerige haardos die een gemiddelde Berber niet zou misstaan. Yep, ik voel me hier zeer thuis. Maar die coiffure moet misschien toch wat gefatsoeneerd worden, overpeins ik. Wellicht een bezoek aan de barbier het in het dorp, immers ambulant knipper Mustafa heeft zich nog niet gemeld aan deze kant van het Keteldal. Deze ochtend tuf ik weer gehuld in 's lands laatste bromfietsmode in de kou naar de bakker. Dit keer naar een andere om uit te proberen of we de versheid van het brood nog verder omhoog kunnen krikken. Voortschrijdend inzicht levert intussen op dat er zeker een rechtstreeks connectie is tussen de versheid van het brood en het tijdstip van aankoop. De verandering van bakker leidt niet tot betere resultaten.

Als wat later de eerste zonnestralen het dal oplichten, start dit ook het proces naar meer aangename temperaturen. Nog steeds staar je verbaasd om je heen naar die wonderbaarlijke rotsformaties die ons dal omringen, nu met een strakblauwe lucht erboven getooid. Nee Tafraout gaat niet snel vervelen. Aan het eind van de ochtend gaan we voor de lunch op de Muis het dorp in, richting restaurant Harbaz. De Avocado Farcie smaakt toch net iets anders als verleden jaar. Nu met wat minder tonijn en peer die vervangen is door appel is het nog steeds mooie voorgerecht wat minder verfijnd. Als vervolg gaan we voor de Poulet Roti Moyen, waarvan we gelukkig maar 1 portie nemen. Niet vanwege de smaak die is prima, maar gezien de royale grootte met allerlei bijgerechtjes, meer dan voldoende.

We stappen weer op de scooter en gaan op weg naar het werkterrein van Petit MoMo, om Jan en Pieta op te zoeken. We moeten even goed rondkijken en herkennen wel de aanhanger, maar nauwelijks de camper. Zij staan al bijna een week hier voor wat spuitwerk en aanpassingen aan de aanhanger. Het weerzien is hartelijk en we worden snel bijgepraat over hun avonturen hier bij kleine MoMo. De eerst witte cabine is nu prachtig chic grijs gespoten en de dissel van de aanhanger is keurig verlengd. Ze zijn er happy mee en kunnen morgen weer naar het grote terrein. We gaan elkaar zeker nog zien een dezer dagen.

De Keek op de Dag borrel wordt door Henk opgeleukt met paling met toast, heerlijk. Ondanks dat we weinig uitvoeren, althans die indruk heb ik, zijn er voldoende verhalen uit te wisselen, altijd weer leuk. Zonsondergang maakt zoals steeds snel een eind aan ons samenzijn. Onze broodmaaltijd wordt door Marjos aangekleed met vers gemaakte gehaktballen, ook zo lekker. Daarna voetjes omhoog. By the way op de Algemene Vergadering van de Keek op de Dag is unaniem besloten bakker Ahmed weer een kans te bieden en de eigen broodservice te staken.

Maandag 10 februari - Tafraout

Tafraout    ☀️22°C

Stofuitdrukking, het woord is gevallen. Uiteraard gebezigd in een totaal andere context als waarmee ik het momenteel mee associeer. In een aflevering van De Gezonken Schepen gisterenavond op TV kwam de term voorbij in verband met de sublieme schildertechniek van Gerard ter Borch. Deze 17e eeuwse schilder is vooral bekend om zijn genrestukken waarop zijn penseelstreken met licht en kleurcontrasten satijnen kledij tot leven brengen. 

Midden in de steenwoestijn met zijn voor deze omgeving kenmerkende rotspartijen met afgeronde vormen heeft de Belg Jean Verame in 1984 met 20 ton verf hele rotsformaties van een kleurig jasje voorzien (zie ook Deel 4 Marokko voorjaar 2023).

Met detonerende kleuren als blauw, roze, geel en rood kun je eigenlijk wel stellen dat de stofuitdrukking van de rotsen daardoor een totale verandering heeft ondergaan. Wat resteert is een surrealistisch schouwspel midden in de woestijn waarover meningen verschillen, wonderbaarlijk is het wel.

We bereiken de belangrijkste en grootste blauwe rotsberg over een uiterst hobbelig steenslagpad gevolgd door een stofwolkend zandpad. Wel staan we precies aan de andere zijde als fietsend AR+. Dat lossen we op door ons nogmaals in een stofwolk naar die plek te begeven. In een hoekje met wat lage blauw beschilderde rotsen vindt het picknick-onderonsje plaats.

We keren om en beproeven een andere route, die ons dit keer via een superstoffig pad naar het dorpje Agerd Oudad brengt. AR+ verzamelt zich intussen in kippenrestaurant Espace Harbaz en daar snorren we nu over glad asfalt ook naartoe. De kipschotels al dan niet voorzien van een salade vooraf vinden gretig aftrek en de joghurt met vermalen gedroogd fruit is zacht en romig van smaak.

Terug bij de campers zetten we ons nog voor een uurtje Keek op de Dag in het zonnetje. Daar drinken we onder andere met een goed glas wijn het laatste stof weg. Trui verklaart dat erover haar huid zelfs een soort stoflaagje ligt. Bij mij knispert ook het nodige stof in gezicht en kledij. De gedaantewisseling door al die stofwolken die de arme Muis heeft ondergaan is het meest in het oog springend. Haar stofuitdrukking is door de bruine waas alarmerend veranderd. Morgen wellicht een poetsdag.

Dinsdag 11 februari - Tafraout

Tafraout

Je hebt soms van die dagen die inspiratieloos voorbij glijden. Natuurlijk zou ik het kunnen hebben over de idiote politieke ontwikkelingen in Nederland of Amerika, maar daar wordt mijn humeur bepaald niet beter van. Ze zijn in mijn ogen allemaal knotsgek aan het worden. Wel maakt belofte schuld en die moet worden inlost.

In de middag lopen Marjos en ik over het grote terrein van het Keteldal en maken ook kennis met Nelleke en Henk, die we alleen virtueel kennen van Polarsteps. Daarna weer in de ruststand in afwachting van de kapper, die de gardien zou doorsturen. Alle diensten schuiven voorbij behalve een barbier, dat gaat dus ook op het to-do-lijstje van morgen. Natuurlijk sluiten we de dag weer goed af met de Keek op de Dag met AR+ en komt een relaxte dag ten einde.

Woensdag 12 februari - Tafraout

Tafraout    ☀️ 24°C

De wekelijkse gebeurtenis van het dorp is natuurlijk de marktdag op woensdag. Niet alleen de plaatselijke bevolking van de hele omgeving komt hier dan buurten, maar ook de meeste camperaars, waaronder AR+, uiteraard ieder voor zich. Ook wij storten ons in het gewoel, nadat we onze Muis op de gebruikelijke plek aan het begin van de markt hebben gestald. We hebben het al eerder vermeld, hier doen vrouwen de boodschappen en die schuifelen bepakt en bezakt in grote getale voorbij in hun zwarte habijt afgezet met gekleurde bies. 

Overigens vertelt de kleurstelling en motief van bies precies, met welke familieclan en uit welk gehucht de vrouw stamt. Natuurlijk alleen voor ingewijden, als buitenstaander kunnen we hier geen chocola van bakken. Aan de gekleurde schoentjes, babouches is af te lezen wat hun huwelijkse status is. Wij schuifelen met de massa mee.

Een stukje verderop treffen we eerst Wobbie, waarvan de knie goed aan het genezen is, elke dag een stukje meer en vervolgens Jan en Pieta. De laatste wil graag een klein zilver Moors schoentje kopen, bij een verkoper die van alles op de grond heeft uitgestald. Ze komt er echter qua prijs niet uit en vraagt of ik namens haar kan onderhandelen. En zowaar na enig heen en weer gemarchandeer en wat grappen en grollen met de verkoper kletsen we minstens de helft ervan af. Verkoper blij, Pieta blij, mooi toch 😃.

Daarna duiken we groentesouk in en verlaten die met de nodige voorraad. Bij notenman vullen we ons rantsoen gesuikerde en gewone nootjes aan en bij de buurman een flinke zak rozijnen. We puffen uit op het terras van café Tanger en ploffen voor een nos-nos naast Kees en Trui neer. Voordat we terugrijden kopen we bij de bakker nog een kakelverse baguette en die overheerlijke Mille Feuilles 😋. Genoeg arbeid verricht voor today. Tevergeefs wachten we daarna op de waterwagenmijnheer die om 2 uur zou aanrijden om de camper te wassen. Misschien familie van de kapper want ook nu is het een noshow. Afin, we maken ons er niet sappel over. De Keek op de Dag als dagafsluiting is wederom een eclatant succes, we zitten nooit zonder geanimeerde verhalen en vermaken ons uitstekend.

Afsluitend krijgen we nog een telefoontje uit Nederland dat een van onze kleinzonen mogelijk zijn duim heeft gebroken bij de voetbaltraining, oeps. Afwachten wat de verdere nieuwsberichten morgen zijn daarover.

Donderdag 13 februari - Tafraout

Tafraout       ☀️22°C

Je hebt van die dagen dan loopt ervan alles in de soep, in het honderd zo u wil, een pechdagje. Eigenlijk een dag eerder dan stereotiep zou moeten zijn voor deze datum. Afin, de ochtend ving zo mooi aan. Redelijk uitgeslapen en laat op, zo bij negenen. We krijgen een app-je binnen van Pieta, of we zaterdagmiddag bij hun met de vrienden daar een hapje komen eten. Natuurlijk doen we dat, leuk! Buiten mooi weer om solo wat boodschappen te doen en te kijken waar de barbier voor mannen en vrouwen is gesitueerd, op de plek die Wim en Wobbie hebben aangewezen. Bingo, gevonden, die gaan we straks aandoen. De flappentapper doet het vandaag wel, dus kan ook weer worden afgestreept van het to-do-lijstje. Ons bezoekje samen aan kapper Abdeljalil verloopt uitstekend. Zijn ritmische knip- en kap-vaardigheden en werk met het mes transformeren onze enigszins verwilderde kapsels in a more stylish coiffure 💆💇👍.

Bij de lunch in de camper kantelt de dag. Onze zoon bericht ons dat kleinzoon Aiden de duim op meerdere plekken in de lengte heeft gebroken en dat zijn arm voor de komende week tot aan de elleboog in het gips verdwijnt, och èrm. We houden contact. Om drie uur exact, komt zoals gevraagd de waterman langs om de camper te wassen, op een andere plek om modder te voorkomen. Echter het verplaatsen van ons rijdend huis wil niet lukken, de startaccu werkt niet mee. Bereidwilligheid alom van de waterman en de Nederlandse buurman, gracias, om het vehikel weer te starten en dat lukt.

Ik besluit niet de camper te laten wassen maar om eerst wat te gaan rijden om de accu bij te vullen. Overigens heb ik wel een vermoeden wat er mis gaat in het circuit. Eenmaal terug zetten we ons met ons nieuw kapsel aan de Keek op de Dag. Als we opbreken en naar binnen gaan stoot ik binnen de camper het wijnglas met een restantje rode wijn 🍷 om. Gevolg behalve wijn op tafel, wand en vloer , het creme hefbedgordijn rood bespikkeld en de bestuurdersstoel met grote rode wijnvlekken 😱. Poetsen dan maar en van Marita de tupperware-emmer geleend voor het gordijn. De stoel vooralsnog met zout bestrooid. We zien morgen wel hoe het ervoor staat.

Vrijdag 14 februari - Tafraout

Tafraout    ☀️23°C

's Morgens denkt de kachel bij de opstart aju paraplu, ik heb gas nodig  en staakt zijn warme lucht toevoer. Omgekoppeld naar de LPG-tank, want een warm begin van de dag is wel zo lekker. Straks de Marokkaanse tank omwisselen in het dorp. First things first, hoe vergaat het met ons gordijn in de fameuze tupperware-emmer. Marjos kan het niet geloven maar het gordijn komt fris creme en niet fruitig uit de emmer, geen vlek te bekennen. Die kan op de lijn om te drogen. Rond half elf fiets Jan aan om te vertellen dat het etentje vanmiddag al plaats vindt, vanwege de mindere weersverwachting voor morgenmiddag. No problemo,  natuurlijk zijn we van de partij. Marjos wil nog wat kopen voor Pieta en gaat dus mee op de Muis 🛵 inclusief gastank die achterop het rek ligt, ziet er waarschijnlijk niet uit 😂. Ik zet Marjos af, die gaat na haar inkopen zelf weer teruglopen en ruil eerst de gasfles om. Vervolgens haal ik bij de bakker kakelvers brood, heerlijk.

Na de lunch ga ik met Pieter aan de slag om de zekeringen na te lopen, immers gisteren bespeurde ik al dat een en ander niet goed functioneerde. Zo werkte naast het opladen van de voertuigaccu (zonnepanelen) ook het alarm van het trapje niet en ook de automatische omschakeling van de TEC-tower faalde. Vrij snel vinden we het euvel en vervangen we de kapotte 7,5 A zekering voor een nieuwe. Dan is het tijd om de bestuurdersstoel onder handen te nemen met textielreiniger. Ik schuim de zitting vol, borstel het na een paar minuten in en neem alles af met een vochtige doek. Het lijkt goed te komen ook al is dat in dit natte stadium nog moeilijk echt goed te beoordelen, we'll see. Dan is het al tijd om ons op te maken voor het feestje bij Jan en Pieta. We laden de stoelen op de scooter en snorren naar hun plek, waar de 10 anderen al aan een lange tafel gezeten zijn. Naast onze gastheer en gastvrouw zijn daar Wim & Wobbie en Gerard & Margot en maken we kennis met Frank & Ria en Elly & Egbert. We nestelen ons aan de eettafel die prachtig is opgemaakt, hoe krijgen ze het voor elkaar. Uiteraard wel in de huisstijl van het 60-jarig! bruidsstel, in de kleur blauw. De eerste amuse-hapjes verschijnen naast een glaasje wijn, een hapje van heerlijke bieten met zalm. Daarna passeren nog veel meer heerlijke gerechtjes de revue, het houdt maar niet op. Tussentijds rijdt wasvrouw Nezha langs, ziet het feestje en komt niet veel later gebakjes brengen, wat een lief gebaar.

Tussentijds vliegen geanimeerde gesprekjes over de tafel, erg gezellig. Na zelfgebakken frietjes, pizza en nog veel meer zaken komen de toetjes. Eerst een stoofpeertje met mooie portsaus, dan roomyogyurt met frambozencoulis en als laatste panna cotta met roze valentijntjeshartjes van chocola. Tja hoe deze 82-plussers dat in het woestijnige Keteldal van Tafraout voor elkaar hebben gekregen is mij een raadsel. Om 8 uur breken we op want de zon is al weer een tijdje onder, het is al donker en de kou krijgt de overhand. Dikke pluim voor Jan en Pieta, lieverds. Weer terug in camper kijken we verbaasd naar de bestuurdersstoel, de bekleding is als nieuw 👍. Dan lonkt snel het bed.

Zaterdag 15 februari - Tafraout

Tafraout    ☀️/ 🌬️ 23°C

We hebben een rommelige nacht achter de rug en voelen ons wat gammel. Ik haal later op de ochtend de stoelen op bij Jan en Pieta en bedank hun nogmaals voor het gezellige etentje. 

 Waar eerst een strakblauwe lucht was, zijn nu banden wolken te zien en het waait flink. Terug op het 'eiland' in het Keteldal nog een Keek op de Dag op een windluw plekje bij de camper van Henk en Marita. Trui showt haar nieuwe emaille theepotje en Henk levert de hier gekochte kruidenthee voor een proefrondje. Ik hou het bij de Mucho Mas. Voordat we naar binnen gaan, ruim ik buiten stoelen en kleed op, er wordt wat regen verwacht. Met een spelletje SkipBo besluiten we deze 'produktieve' dag.