Deel 6 najaar 2025

Woensdag 24 september - Silifke/Akdere

Silifke/Akdere    ☀️33°C

 

Aan de nachtrust en kalm ontwaken hier, kunnen we wel wennen. Gebeden van moskeeën ontbreken hier volledig en uitslapen is voor iedereen blijkbaar de norm. De paar oude zwerfhonden zoeken met een schokkerig loopje gewoontegetrouw hun schaduwplekje op achter onze camper. Wij genieten na een ochtendduik in het heerlijke zeewater onder de luifel van het ontluiken van de nieuwe dag. Na ontbijt en koffie druppelen de eerste auto's al weer binnen met dagjesmensen. Vissers gooien hun eerste hengeltjes uit, overigens zonder dat zulks tot waarneembare vangstresultaten leidt. De eerste kinderen gaan onder luid gejoel, gespat en soms gejemmer te water, niet veel later gevolgd door de vaste kampeer-clientèle.

Brigitte brengt een vers brood en Patrick bekijkt nog onze kapotte draad van de hordeur, maar ziet ook niet hoe het frame kan worden losgemaakt. Een klusje voor thuis dus. Vroeg in de middag staat ineens Wim Bakker voor onze neus, die net is gearriveerd. Hij is met zijn echtgenote enige dagen na ons aan de reis naar Turkije begonnen en zegt veel aan onze bevindingen op Polarsteps en website te hebben gehad. Altijd leuk om te horen. Er volgt een geanimeerd gesprek over onze reiservaringen in het algemeen. Die wordt onderbroken omdat er op de eerste rij een leuke plek vrijkomt waar hij kan gaan staan. Bovendien dwingt de warmte eenieder tot de onvermijdelijke plons.

Onze buren, twee Turkse mannen maken intussen een fles whisky soldaat en hebben de enorme beatbox met open volumeknop aangezet. Nu doe ik toch een vriendelijk verzoek of de geluidsknop omlaag kan worden bijgesteld. Gelukkig, zij het met donkere blik voldoen ze daaraan. We besluiten de dag met een bakblik vol goodies, waaronder kip, groenten, aardappel, gedroogde vruchten en ingelegde citroenen. Het vallen van de nacht vieren we met koffie, een likeurtje en een kaartspelletje.

Donderdag 25 september - Anamur

Silifke/Akdere - Anamur    105 kilometer ☀️33°C

 

Vandaag weer een reisdag. Weliswaar was het fijn vertoeven op deze leuke vrije stek, maar de nieuwsgierigheid naar het volgende steekt toch weer de kop op. We ruimen alles aan kant en nemen afscheid van Patrick en Brigitte en Wim en Dickie, die hier nog een nachtje gaan doorbrengen. De vrijwel lege snelweg slingert zich door het fraaie kustgebergte. De verplaatsing westwaarts naar Anamur bedraagt maar zo'n 100 kilometer, dus haast hebben we niet. Vaak hebben we zicht op de mooie blauwe zee onder ons of bevinden we ons er direct naast.

Steeds vaker doemt tuinkasbouw op, eerst nog van glas, wat later van plastic. Het roept herinnering op aan de Mar Plastico van Spanje. Het is voornamelijk bananenteelt zien we. Overal zijn wegenbouwers bezig met de aanleg van een nieuwe snelweg die met tunnels een snellere verbinding moet creëren met het verderop gelegen Alanya. Het zal deze kust vermoedelijk ook verder opengooien voor toerisme. De kleine kustplaatsjes waardoor we heen rijden zijn nu al voorzien van talloze winkeltjes, hotelletjes en supermarkten.

In één van die supermarkten vullen we onze voorraad aan en niet ver voor Anamur duiken we in een restaurantje voor de lunch. Niets bijzonders, wat vlees, salade en patatjes. 

Dragon Motel en camping N36.082101 E32.891475 TL1200      P4N # 217016 CC:21470 altitude 10m

Vlak naast de van origine 11e eeuwse kruisvaardersburcht Mamure vinden we op een camping een mooie schaduwplek onder eucalyptusbomen. Het brede strand ligt in de blakerende zon en de zee zelf is vandaag door de wind heel ruw. Die wind en schaduw nodigen uit om vandaag niet al te veel meer uit te voeren en daaraan geven we graag gehoor. We werken onder andere de website volledig bij onder het genot van de laatste Rose en dan hebben we de belangrijkste wapenfeiten wel weer benoemd. 

Oh nee, de verbinding door mobiele telefoon toetstoontjes met de megafoon van de minaret komt tot stand. Het niet te volgen onbeschrijfelijke gejemmer van deze muezzin kan Allah toch moeilijk tevreden stellen, denken we zo. Enfin, wij buigen ons hoofd en wachten af, hèhè rust, Inshallah.

Vrijdag 26 september - Side

Anamur - Side    202 kilometer ☀️34°C

 

Na wat aarzeling gaat de kogel gaat door de kerk, we gaan toch weer verder vandaag. Maar niet voordat we eerst een frisse plons hebben genomen in zee. Op het stille strand markeren korven de nesten van zeeschildpadden; de meeste zijn al uitgekomen, slechts een paar wachten nog op hun moment. Het water is zalig, helder en uitnodigend, geen enkele moeite met doorkomen. Terug op de camping nemen we een douche en even later zwaait de eigenaresse ons uit. Bij de steile oprit de weg op laat de camper even van zich horen met een schampend geluid, alleen klinkt het te licht om verontrust te worden.

Ook hier overal tekenen dat men hard aan het werk is om de nu prachtige kronkelige maar zware bergroute te vervangen door een weg die zich via tunnels meer vlak door het landschap scheert. 

In plastic tuinkasbouw tegen berghellingen aangeplakt worden vooral bananen gekweekt. En soms als het microklimaat zich daarvoor leent zijn er grote bananenplantage die de valleien vullen.

Snel verloopt de route niet, maar mooie uitzichten vergoelijken veel. In Gazipaşa hebben we een camperplek op het oog, maar die blijkt volledig ingepikt door langkampeerders, er is geen centimeter meer over. Ook de volledig in de blakerende zon gelegen parkeerstroken verderop zitten propvol. Dan maar door. Wel lunchen we eerst in restaurant Bello Beach, een tafel vol mezze en warme gözleme, precies wat we nodig hebben.

We zetten onze reis voort, passeren een echte politiefuik, waar we worden doorgewuifd en worstelen ons door de immense kuststrook van Alanya. Eindeloze rijen hotels en gigantische resorts vormen kilometers lang samen met outlets en winkelcentra het straatbeeld, ongelooflijk het houdt niet op. Het loopt zelfs door tot Manavgat en Side.

De geplande parkeerplaats bij oud-Side is momenteel geblokkeerd, dus kiezen we uiteindelijk voor Istanbul Pansiyon, een kleine camping. Enigszins bevangen door de klamme hitte parkeren we onszelf ook in de schaduw van een boom, weinig puf om nog wat te doen. Pas veel later op de avond als het nog steeds 26 graden is zoeken we ons bed op.

 

 

Istanbul Pansiyon & Camping N36.77299 E31.39438 TL1000
P4N # 351238 CC:22204 altitude 18m

Zaterdag 27 september - Side

Side    ☀️32°C

 

Pas tegen de vroege ochtend ebt de zwoelte van de nacht langzaam weg. Lang kunnen we hiervan niet genieten. We hebben gisterenavond al besloten vandaag op tijd het oude Side te voet te gaan verkennen om de hitte voor te blijven. Side is een wonderbaarlijke combinatie van oud en nieuw. 

Men passeert eerst het grote Romeinse fonteincomplex en de oude hoofdweg met zuilen en loopt vervolgens door een oude stadspoort langs het Romeinse amfitheater die nu weinig zichtbaar achter doeken een grote restauratie ondergaat. Daar tussen marmeren zuilen en restanten van muren liggen winkels, restaurants en terrasjes. Toeristen flaneren, soms over glasplaten met daaronder gelegen kwetsbare Romeinse straten en mozaïeken, met alleen interesse voor alle uitgestalde koopwaar. 

De resten van Griekse tempel van Apollo aan zee worden door toeristen veelal als decor voor een fantasieloos familiekiekje gebruikt, waarbij marmeren sokkels respectloos worden beklommen door jong en oud als podium voor rare poses. Nee, de gemiddelde toerist heeft weinig oog voor de bijzondere gelaagdheid van Side, waarbij eeuwen vloeiend in elkaar overgaan.

Op een terras aan zee drinken we een glas vers geperste granaatappel sap, heerlijk koel en friszurig. De vrucht, symbool voor vruchtbaarheid, leven en overvloed, heeft hier al eeuwenlang zijn bakermat en bezorgde de stad in de 7e eeuw BC zelfs haar naam. In de Luwische taal (oud-Anatolisch verwant aan Hettitisch) betekent het woord Side letterlijk granaatappel. Op zee zien we de eerste grote 'piraten'-schepen met een volle toeristenlading al voorbij komen. In de verte scheuren speedboten met parasailers langs de skyline van grote resorts over het water. In een restaurant tanken we wat energie met een eenvoudige lunch van soep en omelet.

Langzaam kuieren we terug, nogmaals met een rondje langs zee vanwege de schaduw aan die zijde. Met een kop thee op een terras naast het amfitheater verzamelen we moed om het laatste gedeelte door de zon af te leggen.

Tijdens een adempauze op de camping worden verrast door de buurvrouw uit het naastgelegen vakantiehuisje. Zij komt met een boord heerlijk gegrilde kipstukjes en gerookte aubergine en paprika, wat lief 🙏. Na dit korte intermezzo slenteren we door de naastgelegen straat, richting strand. Winkels, restaurantjes maar ook kappers doen een appèl bij langslopende toeristen om gebruik te maken van hun diensten. Bij Café Easy Rider zwichten we en ploffen neer voor een koud biertje, heerlijk.

Op zee gaat de zon inmiddels al onder en zijn eindeloze rijen parasols opgeklapt. Terug bovenaan de straat stillen we de trek bij een goed restaurant. Marjos gaat voor de gebakken mosselen met friet en ik voor een Fettucini Alfredo. Voor de camper is het goed toeven. Geleidelijk aan zakt de temperatuur naar aangenamere waarden.

Zondag 28 september - Antalya

Side - Antalya       89 kilometer    🌤29°C

'Sla rechtsaf' beveelt de Navi rond 10 uur en dat volgen we braaf op en verlaten de grote dubbelbaans weg. Het onopvallende dertien-in-een-dozijn-binnenweggetje geeft niet prijs waar het naartoe leidt, het voert door een landelijke omgeving. Een bruin bord in het dorp Belsik waar we doorheen tuffen licht met het opschrift Aspendos een tipje van de sluier op. Na een bocht in de weg met wat bomen staat daar ineens een enorme façade van een oud bouwwerk, maar nog steeds blijf je in het ongewisse waar je naar kijkt. Wel iets belangrijks, zo maakt de entreeprijs van €15,- pp helder. De laatste paar honderd meter hebben al verraden dat het meest intacte oude Romeinse amfitheater ter wereld nog steeds ingezet wordt voor ballet, opera en dans spektakels.

Door een ingang bereiken wij de immense halve cirkel aan de rijen marmeren zitplaatsen, tribunes die steeds hoger rijzen en vol zicht hebben op de grote muur met kleedkamers en het daarvoor gelegen podium. Wauw! Op de tussenring halverwege bevinden zich tal van rekwisieten zoals lampen en andere plekken voor tecnici, die opvoeringen beneden moeten ondersteunen. Geluid behoeft geen versterking, de akoestiek hier functioneert perfect! Ik klim hoger en hoger, neem foto's in alle hoeken en standen. 

Waar we eerst nog met enkele bezoekers in deze antieke toneelsetting rondliepen, loopt het nu snel vol. Een grote groep Koreanen testen met een liedje, wat verdacht veel weg heeft van een bekende Sinterklaas-song, de geroemde akoestische eigenschappen van het amfitheater. Na voor zichzelf te hebben geapplaudisseerd verspreiden ze zich als sprinkhanen over alle zitplaatsen en trappen omhoog. Hun versterkte gekwetter neemt bezit van de ruimte en onderbreekt abrupt vluchtige mijmeringen en fantasieën over lang vervlogen tijden.

Weer eenmaal buiten verwijzen bordjes naar andere Romeinse restanten. Agora's, aquaducten, stadium, basilica, en wat dies meer zij. Het pad omhoog laat nog niets zien, al het moois bevindt zich verder naar boven, zo blijkt.

De beloning wacht daar. Over een groot oppervlak strekken zich de resten van een stad uit. Straten met rioleringssyteem, huizen, tempels, een forum, een immense fonteinfaçade en zelfs een later gebouwde basiliek. Grote ondergrondse ruimten worden nog steeds uitgegraven en onderzocht. De grootte verrast maar is eigenlijk best begrijpelijk, als je het amfitheater in ogenschouw neemt. Dat was niet zomaar gebouwd in het luchtledige.

 Turkije blijft ons toch keer op keer verbazen met de zichtbare binding met de geschiedenis, er is zoveel te zien. Maar het lopen in de hitte is wel een uitputtingsslag, we komen volledig vloeibaar weer bij de camper. De rijwind brengt uitkomst, evenals een kop koffie uit de thermoskan. Het vizier gaat nu op Antalya, de miljoenenstad 50 kilometer verderop. 

Via de grote ringweg bereiken we een mooie betaalde CP, waar we een prachtig plekje vinden in de schaduw van een boom. Eerdere plannen om vandaag nog het oude centrum te bezoeken zetten we on hold. We laten ons zakken in een stoel buiten, recupereren, later in de middag met behulp van een koud wit wijntje. Morgen is op tijd genoeg voor verdere verkenning.

Belediyesi Karavan Park N36.877661 E30.656443 TL750     P4N # 451272 CC:161100 altitude 7m

Maandag 29 september - Antalya

Antalya    ☀️30°C

 

Op de CP hier is het goed toeven, althans dat valt op te maken uit de volle bezetting. Nou moet ook worden gezegd dat ze het goed voor elkaar hebben. Campers en caravans kunnen op royale en duidelijk gemarkeerde plaatsen rekenen, met water en elektra. Brede verbindingspaden zijn met kunstgras belegd om opwaaiend stof tegen te gaan. Sanitaire voorzieningen zijn uitstekend en 24-uurs bewaking maakt het plaatje compleet. Het merendeel van de gasten hier is Turks, er zijn slechts enkele buitenlanders. De dag wordt onvermijdelijk op gang gebracht door de eerste gebedsoproep van de dag, het zangerige aanhoudende geluid verdrijft abrupt de nachtelijke stilte.

Halverwege de ochtend nemen we een taxi naar de oude stad, om preciezer te zijn naar de triomfboog van keizer Hadrianus uit de 2e eeuw AD. Onze chauffeur bestuurt zijn gammele voertuig met een achteloze roekeloosheid door het drukke verkeer, een hand aan het stuur en met de ander zijn gsm bedienend. Tussen de mobiele gesprekken door vindt hij ook nog tijd om met veel misbaar andere weggebruikers de huid vol te schelden, als iets hem niet zint. Ons gunt hij geen blik waardig. Overigens wordt er altijd op de meter gereden (ingebouwd en afleesbaar in de binnenspiegel), er hoeft geen discussie over de prijs te worden gevoerd. 'Hadrians Gate' mompelt onze driver bij aankomst en verdwijnt weer snel uit ons zicht. De Romeinse poort ligt ineengeklemd tussen gebouwen maar is wel de moeite waard.

Achter deze doorgang ligt de Kaleiçi, het oude centrum waar alles is opgetuigd om de verwende toerist te behagen en financieel uit te kleden. Winkeltjes met de bekende prullaria, tapijtenverkopers, juweliers, keramiek en natuurlijk tentjes voor de inwendige mens, liggen langs straatjes met scheve keitjes en oude Ottomaanse houten huizen. Soms geeft een open poort een glimp van een luxueus boetiekhotel met mooie tuinen en een zwembad. We dwalen wat rond eigenlijk niet echt geïnteresseerd in het aanbod.

Na de oude geribbelde minaret, vinden we een straatje die ons naar de haven brengt. Zij aan zij liggen hier de boten al dan of niet in piratenuitvoering die toeristen een onvergetelijke dag moeten bezorgen. 

Onze knorrende magen doen we een groter plezier door ze een mooie visschotel voor te zetten, Marjos een koud wit wijntje en ik een groot glas Efes, koud bier. Na deze lunch houden we het voor gezien, niet alleen de hitte neemt toe, maar ook zijn we wel klaar met de stad. Terug bij de camper wacht ons nog een edele taak, namelijk de opmaak en verzending van de kwartaal-facturen voor liggeld van onze coöperatieve vereniging, die ik als penningmeester moet verrichten. Als laatste daad voor het spelletje kaart, verleng ik nog de esim's met data van onze mobieltjes, we kunnen weer voort.

Dinsdag 30 september - Antalya

Antalya      ☀️30°C

 

Je hebt van die dagen. Ze zijn voor een reisverslag irrelevant, maar voor de voortzetting van een reis wel essentieel. Vandaag een grote wasdag. Drie wasmachineladingen, wat handw⁰asjes en twee maal inzet van een droger nihiliseren de berg wasgoed. De aan drie waslijnen aan de droger ontsnapte was fladdert vrolijk in een briesje en de altijd schijnende zon in een zucht droog. Opgevouwen verdwijnt al het fris geurige goed weer in de kastjes van de camper. Er volgen nog wat andere noodzakelijke klusjes, het things-to-do-lijstje wordt steeds kleiner. Nog wat boodschapjes en we vinden het welletjes. Tussendoor arriveren Wim en Dickie en kletsen we even bij met een bakkie koffie. 's Middags gaan de voetjes omhoog en wordt er wat gelezen en relaxed. Zo vliegt een ogenschijnlijk weinig vermeldenswaardige reisdag voorbij. Morgen lichten we het anker en kan de exploratiedrang weer ruimte krijgen.