Deel 3 - Zuid Italie najaar 2018 

Alberobello  * vrijdag 14 september

Zo, we lassen vandaag een rustdag in, Marjos moet eerst wat recupereren. Ze heeft toch de nodige pijn en moet paracetamol gebruiken om het dragelijk te maken. Onze Hymerburen gaan er vandoor en wat later draait er op die plek een Limburgse buscamper voor in de plaats. Ik haal de scooter uit de garage en ga boodschappen doen bij de Conad en ook tank ik meteen af. Bij terugkomst vraag ik hoe de goegemeente op het accident heeft gereageerd. Riëtte stuurt de nodige app-tjes en ook de kidz en fam tonen continue belangstelling.

In de loop van de middag draait er een Saab cabrio met een gloednieuwe Knauscaravan aan de haak het terrein op en gaat zo'n 30 meter verderop staan. Marjos raakt ermee aan de praat en ik neem ook polshoogte. Het zijn vers-gepensioneerde Henk en Lineke uit Ede, wonende zeg maar om de hoek bij onze dochter. Leuke mensen en omdat vooral Henk benieuwd is hoe het met een camper aan toe gaat, nodigen we ze uit op de koffie vanavond.

Vandaag kunnen we de plaat gebruiken, amperage meer dan genoeg op de camping. Vlees hadden we nog in de vriezer en dat vullen we aan met meloen, brood en sausjes. Glaasje wijn erbij en smullen maar. 's Avonds na het nieuws schuiven Henk en Lineke aan en wederom gezellig met elkaar gekletst. Na een uurtje nog wat tv gekeken en dan is de koek op.


Alberobello - Villanova  * zaterdag 15 september

Alberobello

We gaan het vanmorgen toch weer proberen op d'n scooter om Alberobello te bekijken. En dat gaat goed, Marjos heeft geen pijn achterop. Onze "lachende muis" (zie uitleg -  Deel 2 - Frankrijk 2017 donderdag 14 september) is erg handig om op de Bèlvedère zijde te komen van het stadje en daar rond te lopen door alle prachtige Trulli-straatjes. Deze witgekalkte huisjes met hun stenen puntdaken, die kenmerkend zijn voor deze streek zien er in het ochtendlicht fantastisch uit. Op dit vroege uur, het is net 9 uur,  is het nog niet zo druk en bovendien kunnen we tot 10 uur gebruik maken van de scooter, daarna wordt alles "zona pedonale". Nochtans wordt al menig toeristengroepje rondgeleid. Terug op de camping kletsen we nog even, onder het genot van een bak koffie, met Henk en Lineke en daarna breken we op.  

 

Binnen een half uur is het gepiept en rijden we af-geserviced en wel richting Locorotondo. Daar parkeren we de camper op een marktplein net buiten de oude stad. Via een stadspoort lopen we de prachtige oude

                              Locorotondo

Middeleeuwse straatjes in van de rustige binnenstad. In één van die kleine straatjes vinden we tussen huizen ingelegen een knetteroud minikerkje (VIIIe eeuw)  en daar bewonderen we de wonderschone oude fresco's.

Centraal maar ingesloten gebouwd op een klein plein ligt de kathedraal. De inrichting daarvan is niet zo bijzonder. Toch kijk ik altijd even naar boven en dat doet deugd, want het plafond ziet er fantastisch uit.

We rijden verder, houden een lunchstop en vlak na het middaguur bereiken we Ostuni. We parkeren op een (betaalde) CP mixparking en in de hitte, het is inmiddels 35 graden! , omhooggelopen naar het oude centrum op de heuvel. Veel toeristen en veel toeristenshopjes, en daardoor niet zo rustig als het vorige stadje, maar ook hier valt genoeg te zien.

Onder de boogpoort van het eeuwenoude seminarie bij de kathedraal komen we op een terrasje onder het genot van een koud biertje even op adem. We bewonderen vervolgens nog het uitzicht wat je hier vandaan hebt over de kust en gaan terug.

Voor de overnachting kiezen we een plek uit op het strand nabij Specchiolla. Dit stukje kust is zeer fraai; de scherpe fossielrijke kalkformaties met kleine baaitjes en zandstrandjes zien er uniek uit, het wordt hier crenelles genoemd. Er is zo aan het eind van de middag veel volk en vertier van onder andere gemotoriseerde parapenters en ULV's. 

 

 

CP Villanova N40.786765 E17.597928

Echter naarmate de schemering toeneemt, verlaat iedereen het strand. Bij Marjos gaat het toch kriebelen, het vooruitzicht van zo alleen in het pikkedonker te staan en na het eten gaan we op zoek naar een andere overnachtingsplaats. Via een niet meer bestaande CP bij een vuurtoren komen we terecht op een grote parking bij Villanova vlak achter het strand. In de hoek staat al een camper uit GB en niet veel later sluiten er nog 2 campers aan, ja dit voelt goed. We kijken tv, schrijven en internetten wat en gaan daarna op een oor, wir sind müde.


Villanova - Leuca  * zondag 16 september

Vanmorgen bijtijds opgestaan en onze gebruikelijke dingen gedaan. De andere campers vertoonden nog geen enkel teken van leven. Het strand loopt inmiddels goed vol met mensen; tja het is weer weekend. Om 10.00 uur steken we af en gaan richting Brindisi. Onderweg doen we wat boodschappen en daarna door naar Lecce, waar we rond het middaguur arriveren. Net buiten de stadsmuren geparkeerd en de stad via Porta Napoli ingelopen. Heerlijk weer en eerst op een terrasje een cappuccino en een pasticciotto, een plaatselijke lekkernij, genuttigd. 

 

Lecce, best wel weer een leuke oude stad. Verrassend zijn de modern-design-achtige winkeltjes. Dat geldt zowel voor mode als ook voor meubels en sieraden. Naar mijn gevoel gaan deze ontwikkelingen Lecce opstuwen tot een leuke en aantrekkelijke stad in een originele en authentieke setting. De kathedraal staat weer pompeus op een bijna afgesloten plein, het interieur oké, de kleine gebrandschilderde raampjes boven in het gewelf zijn mooi. We slenteren verder, kopen een gelato, het is in de stad inmiddels zo'n 35 graden, en vinden verderop gewoon tussen de bebouwing gepropt een compleet Romeins amfitheater! Via een andere route lopen we terug naar de camper, nu zien we wat traditionele winkeltjes. 

Impressies van Lecce

We verlaten Lecce en navigeren naar de kustroute. We rijden pal langs de steeds mooier wordende kustlijn verder zuidwaarts.  We proberen wat CP's aan te doen, de eerste bevalt ons niet en de volgende 

komen we absoluut niet bij (afgesloten in verband met festiviteiten) en voordat de volgende in de navigatie is gezet, zijn we die ook al gepasseerd. Keren hier op deze route is geen optie, dus verder gereden naar de onderste punt van de hak van Italië - Leuca. Bij het aanrijden een fraai uitzicht, eerst nog links voor de vuurtoren de Adriatico en dan voorbij de toren, rechts afslaand, de Baai van Leuca aan de Ionische zee.

 Het onbetaalde CPtje is absoluut niks, dus rijden we naar de betaalde Sosta camperplek, gelijk daar achter gelegen. Niet goedkoop, maar voldoet wel en alles is inclusief. Zo eerst eens even buiten borrelen en lekker eten dat wel 'heet 'uitpakt: huisgemaakte sugo arabiatica en daaraan nog twee chili's toegevoegd. De vlammen spoelen we weg met water & wijn & yoghurt. Dan kijken we nog even studio sport (Max Verstappe formule 1 - Maleisie) en what's appen nog wat met het thuisfront. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

CP Leuca - La Cornula 

N39.799470 E18.363980

 


Leuca - Matera  * maandag 17 september

Leuca van bovenaf

Na het ontbijt de camper volledig afgeserviced en alvast gereed gemaakt voor vertrek. Op ons scootertje in het  vroege ochtendzonnetje naar het uitzichtpunt gereden vlakbij de vuurtoren en genoten van het fraaie panorama. Daarna Leuca in langs de bakker en de farmaceria voor verbandmiddelen.  Teruggekomen op de CP scooter ingeladen en richting Gallipolli gaan rijden over de binnenroute. Naarmate we dichterbij Gallipolli komen treffen we steeds vaker afgestorven olijfboomgaarden aan langs onze weg.

 

Talloze afgestorven olijfboomgaarden, soms verdord, soms alleen nog knotten, nog vaker kale aarde.

Als we internet raadplegen vinden we de volgende informatie.

De eerste wegkwijnende olijfbomen doken op in de buurt van Gallipoli, in de Zuid-Italiaanse regio Apulië. Bladeren werden langs de randen bruin en verdord. Daarna begonnen hele olijfgaarden weg te kwijnen. Telers uit families die al generaties lang olijven verbouwden, moesten machteloos toezien hoe hun bomen verdorden en hun bedrijven te gronde gingen.

Aanvankelijk was niet duidelijk waardoor de uitdroging werd veroorzaakt. Na onderzoek werd duidelijk dat het om de plantenbacterie Xylella fastidiosa gaat een bacterie die de houten stam aantast. Het wordt overgebracht door het inheemse schuimbeestje, die de bacterie via het aangetaste boomsap op andere bomen overdraagt. Dat was geen goed nieuws. Xylella wordt door de Europese Commissie als een van de gevaarlijkste plantenbacteriën ter wereld beschouwd. Verschillende stammen van de microbe hebben huisgehouden in wijngaarden in Californië en onder citrusbomen in Brazilië, waarbij vele hectaren van deze economisch belangrijke gewassen werden verwoest en miljarden euro’s schade werd geleden.

Totdat de olijfbomen ziek werden, was Xylella nooit eerder in Europa opgedoken. Dat de bacterie nu in Italië verscheen, deed alarmbellen afgaan. Italiaanse olijventelers produceren vijftien procent van de virgin-olijfolie in de wereld, wat het land twee miljard euro per jaar oplevert. Spanje produceert nog meer. Als deze landbouwsector wordt bedreigd, betekent dat ook een bedreiging van de Europese economie.

De olijventeelt staat centraal in de identiteit van de regio Apulië, die tot voor kort circa veertig procent van de export van Italiaanse olijfolie voor haar rekening nam. In heel Apulië staan ruim zestig miljoen bomen in statige rijen opgesteld, waaronder bijna een half miljoen geliefde ‘ulivi secolari’: eeuwenoude bomen met verwrongen stammen die de enorme veranderingen die de regio in de loop der tijd heeft ondergaan, hebben overleefd.
Maar de aanval van Xylella ontwortelt deze traditionele orde en dreigt olijfgaarden te verwoesten die miljarden euro’s waard zijn. In plaats van zich neer te leggen bij enorme verliezen, hebben sommige telers in samenwerking met wetenschappers de strijd aangebonden met de bacterie. Zij willen weten wat er precies aan de hand is en wat ze kunnen doen om de schade te beperken.

Tegen deze plantenziekte is nog geen remedie gevonden. Wanneer de bacterie eenmaal in zijn gastheer is binnengedrongen, blijft de boom besmet totdat hij afsterft.

Triest om te zien, want de ooit liefelijke omgeving met zijn prachtige eeuwenoude olijfbomen verandert nu in een kale woestenij met verlaten boerderijtjes, vele familiebedrijfjes zijn aan de bedelstaf.

Aangekomen in Gallipolli wordt al snel duidelijk dat we de oude stad met de camper niet kunnen bezoeken. We parkeren ons gevaarte op een grote parkeerplaats aan de rand van de stad en laden opnieuw onze "lachende muis" uit de garage, wat een gemak is dat toch! In de warmte, het is nu zo'n 35 graden tuffen we, gewapend met onze zonnebril, de dik twee kilometer naar het historisch stadsdeel op het schiereiland, zo weg.

             Het fort van Gallipolli                                             Stadsstrand Gallipolli                                             Stadsstrand Gallipolli

We rijden langs het oude fort het schiereiland op en besluiten eerst op de scooter rondom te gaan. Na een jachthaven passeren we een leuk stadsstrand, maar dat is het dan ook wel zo'n beetje. Terug gekomen bij het fort wandelen we met de toeristenstroom mee door een lang winkelstraatje, naar het hart van het schiereiland. Zoals het goed toeristen betaamt, kopen we wat kleine dingetjes voor het thuisfront, slenteren nog even terloops een kerk in en rijden weer terug naar de camper. 

Impressies van Gallipolli

Tijdens de lunch wat ge-appt met Erik & Riëtte, die staan in Matera, wat verder noordelijk en op onze route. We geven aan na Tarente te hebben bekeken, we elkaar vanavond zien in Matera, gezellig. In Tarente lukt het mij aan de oude haven te parkeren direkt onder de oude stad. Die is aan de randen behoorlijk vervallen, maar dat geeft fantastische fotogenieke plaatjes.

Na een korte wandeling, een biertje en een praatje met een Nederlands stel, rijden we verder naar Matera. Tegen de avond bereiken we de betaalde CP die op een Masseria is gelegen, 3 kilometer buiten Matera. Hartelijk begroet door Erik en Riëtte en heerlijk zitten kletsen en borrelen. Erik vertoonde weer zijn kookkunsten en zette wraps voor met sla, gorgonzola truffelolie e.d, smullen, heerlijk gegeten. Daarna aan de koffie en de borrel. Erik en ik aan de Tobermory proof-flesjes die ik uit Schotland heb meegenomen; leuk en lekker! Wetenswaardigheden uitgewisseld over wat we de afgelopen dagen hadden beleefd en gedaan. In ieder geval begrijpen we dat Matera zeer de moeite waard moet zijn, maar dat zien we morgen. Rond elven gaat 't kaarsje uit en kruipen we in ons mandje.

Borrelen in de avondzon.

CP Masseria Radogna N40.672210 E16.629250


Matera  * dinsdag 18 september

Wakker geworden van het gezoem van de 'grote jongens' - de hoornaars die nestelen in de boom die over onze camper hangt en langs de dakluiken cirkelen. De horren houden ze overigens keurig tegen. Wel zijn er wat kleine steekbeestjes gisterenavond mee naar binnen geglipt en die hebben de nodige jeuksporen op mijn huid achtergelaten. Na ontbijt afscheid genomen van onze campermaatjes Riëtte en Erik, die gaan  vandaag verder naar een natuurpark. Wie weten komen we elkaar nogmaals tegen, onze voorgenomen routes kruisen elkaar en verschillen niet veel. Eerst rijden we op onze 'muis' naar de Bèlvedère, een weg die uitzicht biedt op het aan de overzijde van de grootste kloof gelegen Matera. Tja, wat moet je zeggen, fantastische view, indrukwekkend, sprakeloos makend. Talloze grotten en grotkerken (soms uit de VIe eeuw!) die in de klovencomplexen rondom liggen completteren de scenery. Op verschillende plaatsen gestopt en gaan lopen op de hellingen en genoten van al het fraais wat zich voor onze ogen ontvouwde.

 

Matera vanaf de Bèlvedère  met de kloof op de voorgrond

 

Matera ingezoomd

Daarna terug de berg af gereden en door het dal weer omhoog getufd (onze muis had het amechtig zwaar) Matera in. Deze stad is wel even een puzzel, hoe zit hij in elkaar? Ik volg op een gegeven moment de borden Sassi, zonder precies te weten wat de monumentaanduiding inhoudt. Dan zien we wat oudere gebouwen en kunnen we ook niet verder op de scooter. Deze wordt geparkeerd en we gaan te voet verder op stap. Na slechts 50 meter, het 1e uitzichtpunt over de Sassi Barisano, WoW ! De in een dalkom in de stad gelegen oude buurt met zijn gestapelde huizenbouw biedt een bijbelse-mooie aanblik. Aan de andere zijde torent de kathedraal boven alles uit. Al snel begrijpen we van infoborden dat deze stad talloze malen het decor heeft gevormd als filmsetting voor vele bekende films, veelal met een historische en/of bijbelse achtergrond, volkomen begrijpelijk wat een plek. Na een zalige cappuchino op een van de vele naburige terrasjes, dalen we over glibberig gesleten gladde stenen af in de nauwe straatjes en steegjes van de Sassi en blijven foto's 'schieten'. 

Aan de kathedraalzijde klimmen we omhoog en gaan daarachter wederom omlaag, nu de Sassi Caviseano in. Daar aan de rand zien we de kloof liggen met aan de andere zijde de Bèlvedère die we vanmorgen zijn op geweest. Het landschap maakt alles nietig en nederig, wat een machtsvertoon gaat ervan uit ! We dalen verder af naar een kerkje wat pal boven de steile kloof is gesitueerd en gaan naar binnen. 

Al dat klimmen en klauteren in de toenemende warmte, tis zo'n 35 graden, plus niet te vergeten alle indrukken laten hun sporen na en nadat we het interieur van de San Pietro Caveoso kerk hebben bewonderd, komen we bij op een naastgelegen terrasje. Het uitpuffen gaat natuurlijk een stuk beter met een aantal Spritz-en met bijbehorende hapjes. Voordat we echt vastroesten op dit verleidelijke beschaduwde rustpunt, stappen we enigszins wankelig terug de hitte in, om onze weg te vervolgen.Wat verderop bezoeken we een zeer oude grotwoning, met Nevière (sneeuwopslag om voedsel te koelen en een 9e eeuwse grotkerk, pfffff mooi. De uitleg via film over de bijzondere geschiedenis van Matera is boeiend. 

De Sassi's ooit bewoond door 15.000 mensen, werden op last van de Italiaanse regering in de vijftiger jaren van de afgelopen eeuw ontvolkt. Debet waren de in hun ogen slechte sociale en hygiënische omstandigheden. De volksbuurten werden echter nooit gesloopt. Nu zijn ze één van de authentieke hoogtepunten van Zuidelijk Italië. Teruggeklommen, alles gaat hier op en neer, onderweg nog wat fris en gelato naar ons startpunt. Midden op dat plein zien we de mogelijkheid om de oude wateropslag die een decennium terug werden herontdekt te bezoeken. We dalen af in een enorm complex van zalen die eeuwenlang de stad van schoon drinkwater moesten voorzien. De uitleg van de gids over de ontstaansgeschiedenis en de herontdekking van deze cisternen zijn zeer verbeeldend.

Voldaan maar moe de terugweg ingezet naar de CP. Daar onder andere een dagelijksterugkerend ritueel uitgevoerd, het verwisselen van het verband rond de knie van mijn eega. Ziet er schoon uit en de wond heelt goed, maar heeft nog wel even te gaan, Wat schrijven, internetten en een borreltje ronden de dag af.