Deel 10 Spanje voorjaar 2022
Routeoverzicht deel 10
Woensdag 20 april - Chinchilla de Monte-Aragón
La Guardia de Jaen - Chinchilla de Monte Aragón 298 km 🌧🌧 6°C !
Vannacht heeft het gekletterd, gehageld en hard gewaaid. En onvoorstelbaar, maar de gemiddelde temperatuur vandaag gaat niet boven de 6°C uitkomen, zeg maar een temperatuurval van 20 graden in één dag. Als we opstaan moet eerst de kachel aan, want met buiten 3°C is het best wel frisjes. Een paar kilometer verderop zien we een paar honderd meter hoger en tussen de laaghangende wolkenflarden sneeuw tegen de bergwanden liggen, die vannacht is gevallen. Vanochtend blijft het nog vrijwel droog en kan ik de camper servicen zonder regen in mijn nek. We rijden eerst naar de Coöperativo Senorio de Mesia om wat van die heerlijke plaatselijke olijfolie in te slaan en verzwaren de campergarage daardoor weer met een liter of drie 😄. Daarna pakken we de binnenroute naar Baeza.
In het door vocht glinsterend landschap worden de kleuren contrastrijk verdiept mede door het laaghangende wolkendek, zo fraai. En met de autoverwarming aan kunnen we daar met genoegen naar kijken. In Baeza arriveren we op de mooie CP (N37.996114 W3.459769 gratis met voorzieningen), met prima plekken. Het is 12 uur en als we de camper neerzetten is het buiten 6°C, het waait en het gaat het regenen.
We doen onze truien en zeiljekkers aan en gaan toch kijken of we er iets van kunnen maken, we willen de stad zien. Nadat we een half uur later in het centrum zijn aangeland hebben we het steenkoud en zijn goed nat door het gure weer en 'vluchten' we van arremoe een restaurant in om op te warmen.
Het voorgeschotelde dagmenu krijgt bij ons nauwelijks een voldoende. Weliswaar is het voorgerecht Setas con queso y jamon uit de oven smakelijk, maar het hoofdgerecht, een vette hap vlees met koude aardappels is niet te pruimen, dat laten we staan. Het kant-en-klare bij de pasteleria-buren ingekochte crematoetje verzacht het leed, want dat smaakt goed. Maar voor een prijs van € 15 pp is dit menu inclusief drinken ondermaats.
We zijn in ieder geval opgewarmd. Vol goede moed duiken we nogmaals het pet-weer in en doen een poging de kathedraal te bezoeken. Als we daar aankomen bij de kassa, wordt ons door een verveeld kijkend iemand medegedeeld, dat de boel tot 16 uur gesloten is.
Inmiddels al weer koud en nat lopen we teleurgesteld terug naar de camper. Wat gaan we doen? Weerberichten bieden weinig hoop ook voor morgen ziet het er niet goed uit. We hadden ons al voorgenomen de thuisreis kalm aan via binnenroutes te doen. En omdat we ons beter kunnen verplaatsen tijdens slecht weer, gaan we vandaag nog maar wat verder rijden. Via Ubeda, waar we gas en diesel tanken zetten we koers richting Albacete over de N322. Halverwege verlaten we Andalusië en rijden we Castilia La Mancha in. Niet lang daarna verdwijnen de eindeloze rijen olijfbomen en komt er andersoortige teelt en wat meer natuurgebied voor terug. Het blijft overigens door het af en toe intense licht genieten van de omgeving die we doorkruisen, ondanks de regen. De verschillende groenschakeringen in het geaccidenteerde landschap met daarin vele gele bloemen en soms hele dotten felrode klaprozen bieden eindeloos kijkgenot.
Verkeer is er niet of nauwelijks en met de cruise control erop rijden we de 230 kilometer vlotjes weg. De uitgekozen CP in Chinchilla de Monte Aragon is goed en ruim en is direct gelegen onder het op de heuvel liggende oude stadje . Er staan ongeveer 10 andere campers op het grote en met split verharde parkeerterrein. We zetten de camper neer en doen de kachel aan, het is buiten 3°C.
CP N38.920848 W1.72231 gratis met voorzieningen
Donderdag 21 april - Teruel
Chinchilla de Monte-Aragón - Teruel 241 km ☁️ 5-14°C
Zo vanochtend vanwege de kou nog maar een keer omgedraaid in bed 😁. Als we om half negen uit bed glippen is het buiten 5 graden en dan blijft zo tot halverwege de ochtend, wel is het droog.
Buiten zo te horen is er al volop beweging van vertrekkende campers, maar wij doen het echter kalm aan. Als we na ontbijt en douche de blindering opentrekken bevinden we ons tussen marktwagens en geparkeerde auto's van marktbezoekers. Blijkbaar hebben we een bord gemist met een aankondiging. Ik moet ook eerlijk bekennen, dat we gisteren daar niet echt naar hebben gekeken in dat flutweer.
Vanwege deze situatie en de eerder genoemde buitentemperatuur besluiten we een stadsbezoek te skippen en maar te vertrekken. De navi's staan op 'snelwegen vermijden' en als bestemming wordt Teruel ingevoerd. Het eerste gedeelte voert ons over een prachtige provinciale weg en we rijden er vrijwel alleen op, we voelen ons 'the King (and Queen 😄) of the road'.
De omgeving is wederom verbazingwekkend mooi, versgeploegde akkers met dieprood gekleurde aarde. Steeds vaker staan er in die rode grond inktzwarte teruggesnoeide wijnstokken nog zonder blad. We rijden door leuke dorpjes en langs kleine stadjes. In een iets grotere Requena doen we boodschappen en laten ons het nog warme brood bij de lunch prima smaken.
Het volgende gedeelte van onze route gaat over N-wegen, maar zijn toch overwegend een stuk smaller dan de eerder genomen provinciale weg. Dat heeft ook veel te maken met het terrein wat we nu doorkruisen. Op de bergwanden links en rechts van ons ligt wederom sneeuw. Soms duiken we vanaf de hoogvlakte via allerlei hairpins een breed dal in, waar gewassen het al beter doen door de beschutte en daardoor iets warmere ligging.
De steeds nauwere weg gaat langs het mooie besneeuwde natuurpark San Miguel waarop we zijdelings zicht hebben.En de route kronkelt zich door desfiladeros, ravijnen tussen hoge rotswanden, waar we soms na een bocht door een uitgestorven verstild minidorpje komen.
We bereiken de CP van Teruel om half vijf in de middag. Het staat al redelijk vol om dit ruime omheinde terrein, wat alleen voor campers is bedoeld. De ruime plaatsen op het keurige geasfalteerde terrein met aan de zijkant de serviceplek zijn niet helemaal vlak. We vinden een plekje waar we kunnen autolevellen zonder de oprijblokken te hoeven pakken. Morgen gaan we, ijs en weder dienende (hoe toepasselijk kunnen zegswijzen zijn 🤣) wellicht de stad met een bezoekje vereren.
CP N40.332989 W1.086001 gratis met voorzieningen
Vrijdag 22 april - Belchite
Teruel - Belchite 143 km ☁️ 🌦 5°C - 22°C
Tis koud deze ochtend 5°C dus de kachel aan om 8.30 uur. Om maar met de deur in huis te vallen, deze dag passeren meerdere weertypes en ook temperaturen de revue. We kleden ons goed aan en gaan later op de ochtend met de bus naar het oude centrum van Teruel. Deze stad staat bekend om zijn middeleeuwse bouwwerken, kerken, kathedraal en stadspoorten in de door Moorse overheersers geïnitieerde Mudejar bouwstijl, die allen op de werelderfgoed lijst zijn geplaatst.
Eind 19e en begin 20e eeuw zorgde een hernieuwde belangstelling voor een opleving in deze kenmerkende bouw, wat resulteerde in vele panden en objecten in wat nu bekend staat als Neomudejar-stijl. Het geeft het oude centrum zijn huidige kenmerkende uitstraling.
Plaza del Torico vormt het hart van deze stad, met zijn mix van middeleeuwse elementen en fantasierijke neomudejar panden. Het stiertje boven op de kolom van de fontein staat symbool voor het ontstaan van de stad, het dier vormt in allerlei bouwsels een terugkomend element.
Na een leuke wandeling in inmiddels een opgelopen temperatuur van 15°C en een kop koffie pakken we bus lijn A terug naar de CP. Als we in de camper geluncht hebben, breken we op. Omdat een viespeuk zijn zwart water heeft geloosd in de grijswatergoot en daardoor een smeerboel heeft achtergelaten servicen we hier niet af. Wel doen we eerst een tankstation aan. Binnendoor rijden is ontzettend leuk, maar kost wel extra brandstof door het vele dalen en stijgen en de tempo wisselingen in snelheid. Rond 2 uur gaan we op pad en we hebben de coördinaten van een CP in Muniesa ingevoerd, een goede 100 kilometer hier vandaan. Blijft vervelend om te herhalen, maar de weg is weer prima en vrijwel alleen voor ons zelf. De lege omgeving van eerst ruige zandsteen formaties, meestal kaal en in allerlei kleuren, rood, geel wit met op de achtergrond een hoger gelegen besneeuwde bergrug is weer spectaculair mooi. Verderop als we op de hoogvlakte rijden, tussen 1000 en 1300 meter, zien we zelfs sneeuw aan de kant van de weg liggen.
Rode aarde
IJs in april
Hoogvlakte
La Hoz de la vieja
Dan dalen we weer af in een onveranderlijk leeg aandoend landschap. De dorpjes die we tegenkomen zijn meestal geheel of gedeeltelijk verlaten. Ook de in het landschap liggende vervallen bouwsels als boerderijen en schuren tonen geen sporen van bewoning. Karkassen van eenzame stationsgebouwen naast een verdwenen spoorlijn en nutteloos geworden spoortunnels bevestigen de ontvolking van dit gebied.
Het waarom wordt duidelijk, als we de verroeste metalen mijntorens zien staan met verlaten mijngebouwen, we rijden door een opgedoekt mijngebied. Tja, als zo'n economische catastrofe niet kan worden omgebogen, dan ontstaat dit verval; feitelijk wordt alles langzaam weer aan de ruige natuur teruggegeven. Het mijnstadje Utrilla vertoont nog enigszins leven als we dat doorkruisen, al knabbelt het verval aan de rand van de stad.
We duiken weer in de grote leegte. Aan de horizon verschijnt Muniesa in beeld met twee kerktorens, met op één daarvan een groot Christusfiguur, apart. De CP in Muniesa ligt buiten de bebouwde kom in de middle of nowhere, er is of staat niets. Dus rijden we door, het kan ons niet bekoren. Volgende CP ligt in Belchite en de 35 km er naartoe rijden we in 25 minuten weg.
We zien vlak voor het dorp veel ruïnes van huizen maar ook van kerken. De schade lijkt verdacht veel op oorlogsschade en in een gedachteflits plaats het qua tijd in de Spaanse burgeroorlog. Verderop staan achter een omheining nog veel meer zwaar beschadigde huizen en een kerkruïne waarvan de toren in de steigers staat. Er staan ook wat borden die bevestigen wat ik al dacht, het is een oorlogsruïne uit 1937 en nu nationaal monument. Het naastgelegen 'nieuwe' Belchite heeft als zusterstad evenknie het Franse Oradour sur Glane.
De CP heeft 9 plekken op split, waarvan er 3 zijn bezet, de onze kan er prima bij. Het is inmiddels half 5 en 22°C en we lopen via een straat waar een grafitti-kunstenaar zich heeft uitgeleefd, naar het kapotgeschoten dorpsgedeelte van Belchite. Daar vernemen we van iemand dat begeleid bezoek morgenochtend pas mogelijk is.
CP N41.306394 W0.750144, gratis met voorzieningen
Terug in de camper zien we het staartje van de kwalificatie voor de sprintrace F1 op Imola, waar Verstappen in de regen polepositie pakt, ben benieuwd morgen.
Zaterdag 23 april - Valtierra
Belchite - Valtierra 172 km ☁️+🌧 7-14°C
Vanmorgen na heerlijk te hebben uitgeslapen fronsend de weerberichten doorgenomen. De voorgenomen thuisroute dwars door de Pyreneeën door de Bielsatunnel, hier recht naar boven, gaat het niet worden. Niet alleen vannacht is daar een pak sneeuw gevallen, zien we op live webcams, ook gaat daar vandaag en morgen nog het nodige bij vallen, oeps. Dat weertype geldt trouwens voor het hele berggebied, dus zijn we aangewezen op de meer logische traverses, Irun of La Jonquera. Voor beide opties geldt dat we wat meer kilometers zullen moeten maken, enig onderscheid is wel de komende weersverwachting. Die pakt met wat minder wind beter uit voor de Atlantische kant, dus de camperneus wordt vandaag naar die kant gericht. We voeren Pamplona in als ruwe richtwijzer, uiteraard nog steeds binnendoor en een afstand van 240 km, met in het achterhoofd dat we wel zien waar we belanden vandaag.
Voordat we echt de weg op steken, maken we nog wat foto's van de beschoten en zwaar beschadigde kerken in oud-Belchite. De door granaten getroffen gebouwen roepen onmiddellijk het drama in herinnering wat zich nu afspeelt in Oekraine, wat is oorlog toch een mensonterende verschrikking.
De binnenroute die we vervolgens nemen voldoet weer geheel aan onze verwachtingen, mooie scenery, goed te rijden en vrijwel in ons uppie op de weg. In het verlaten gebied stuiten we na 18 km geheel onverwachts op Fuendetodos met een bordje, dat dit het geboortedorp is van Francisco Goya, de wereldberoemde 18e eeuwse schilder.
Natuurlijk kunnen we de verleiding niet weerstaan, parkeren de Hymer en wandelen het eeuwenoude gehuchtje met zijn authentieke stenen huisjes in. Wat verderop treffen we het geboortehuis en het museumpje Grabado del Goya. Voor een luttele 2 € de man nemen we een kijkje. Het geboortehuis is weliswaar oud, maar kaal en alleen echte Goya die-hards zullen hier opgewonden van worden, wij niet. Het museum bezit veel originele etsen van Goya, die een goed beeld geven hoe Goya de rauwheid van het leven vastlegde, echt interessant!
In de plaatselijke Alimentacion, een heerlijk ouderwets dorpswinkeltje, kopen we brood, wat melk en water en een heerlijke longaniza fresco, vers gedroogde worst. Hoe vers moet nog blijken, het wordt verpakt in een mooie papierwikkel met de afbeelding van Goya erop 😄. Vlakbij de parkeerplaats duiken we het barretje in van het oude Hotel Restaurante El Caprichio de Goya, 1 ster.
Voor wat heerlijke glazen wijn, koffie en een heleboel lekkere plaatselijke tapas, bedraagt de schade uhhhhh €15 🤣, hahaha. Met een grote glimlach draaien we na dit geslaagde dorpsbezoekje, weer de weg op om nog wat kilometers te maken vandaag. De wind neemt steeds meer in kracht toe en de vlagen pushen en stoten tegen onze grote zijkant. De bollen dor struikgewas rollen over de weg en een enkele passerende auto poogt een aanrijding daarmee te voorkomen. Weerberichten spraken al over een toename op enig moment van kracht 8 en op deze kale hoogvlakte worden deze windstoten door niets getemperd of tegengehouden. Overigens is dat de reden dat hier talloze windmolens zijn geplaats, een effectieve omgeving en niemand tot last. We verlagen onze snelheid naar 60 km/u om nog enigszins normaal rechtdoor te kunnen sporen. Zestig kilometer verderop als de wind wat afneemt en we daardoor in rustiger vaarwater belanden, komen we in een ander landschap terecht. De Ruta del vino Garnacha met zijn vele wijnstokken, boerderijen, bodegas, dorpjes en stadjes stralen veel meer levendigheid uit.
Ruta del vino Garnacha
We kruisen de AP-68, de tolweg tussen Zaragoza en Tudela en rijden een stuk op de naastgelegen N-route. Vlak na Arguedas, wat we kennen van het NP Bardenas Reales komen we om 16 uur aan op een gloednieuwe CP in Valtierra. Het is een mooi vlak geasfalteerd terrein, vlak boven het stadje met een ver uitzicht over de omgeving. De 'normale' servicevoorzieningen zijn al voorhanden en gratis. Of dat ook geldt voor het in aanbouw zijnde sanitairgebouw weet ik niet, wel dat elektra middels fiches moet worden betrokken.
CP N42.19319 W1.62836 gratis met voorzieningen
We laten het anker zakken tussen een paar andere campers en zien onderuitgezakt Verstappen op het laatste moment de winst in de sprintrace veiligstellen. Dat belooft wat voor morgen.
Zondag 24 april - Ansoain/Pamplona
Valtierra - Ansoain/Pamplona 85 km ☁️ 18°C
Na wat fotootjes te hebben geschoten van de CP met in de verte verse sneeuw op de bergtoppen gaan we op 9.30 uur onderweg. Vandaag is de bedoeling zo'n 150 kilometer Frankrijk in te geraken en we willen over 75 km bij Pamplona de tolweg op. We starten de camper en rijden langs de rand van Valtierra het stadje uit langs een aantal nog in gebruik zijnde grotwoningen.
Grotwoningen Valtierra
Het weer ziet er veelbelovend uit en de wind is stukken minder als gisteren, fijn. Het is een rustige zondag en op de in het landschap golvende weg is bijna geen ander verkeer te bekennen. Dan zo'n 50 kilometer verderop geven de navi's aan geen voeding meer te krijgen en gaan na een paar kilometer niet alleen hun beelden maar ook die van de achteruitrijcamera op zwart, oeps.
Pas in de middag op een CP in Pamplona weet ik tot mijn opluchting het euvel op te sporen. Een kapotte zekering die op een totaal andere plek zit dan waar handleiding en of internet adviezen naar wijzen, was de boosdoener.
We besluiten vandaag maar hier te overnachten, morgen halen we de schade wel in. En Verstappen, die doet goede zaken door de GP van Imola op zijn naam te zetten, waar concurrent Leclerc door een schuiver slechts 6e wordt.
CP N42.834 W1.63636 gratis met voorzieningen
Maandag 25 april - St. Jean-de-Cole
Ansoain/Pamplona - St. Jean-de-Cole (Fr) 459 km ⛅ 20°C
Vandaag gaan we na 10 mooie weken Spanje verlaten, we moeten eind april thuis zijn. Na wat boodschappen en een tankbeurt pakken we de bergroute naar Irun. Er wordt hard getimmerd aan deze ietwat kortere doorgang naar de grens en we schieten uitstekend op. Vlak voor de grens duiken we de tolweg op en is het Adios Espana! En rijden via de A10 het Frankrijk van alles-beter-dan-Le Pen- dus Macron in. Na 75 kilometer op de A10 slaan we af richting Dax en ook hier gaat alles voortvarend; voordat we het weten zijn we Dax en Mont-de-Marsan voorbij. Het weer is prima en we zoeven te midden van vele wijngaarden richting Bergerac.
Bij het wijndorp Monbazillac stoppen we bij een grote degustation en keuren diverse zoetere varianten van de plaatselijke dessertwijn en slaan er wat van in.
Cave de Montbazillac
Na Bergerac voert onze route via de N21 naar Perigueux en vanwege de keuze van de CP rijden we dwars door deze stad. Onderweg wordt ons keurig met een bordje aan de kant van de weg verteld dat we de 45e noorder breedtegraad passeren, wat ze vergeten is dat we ook over de nulmeridiaan van West naar Oost gaan. Over allerlei smalle boerenweggetjes in het fraaie landschap van de Perigord bereiken we laat in de middag een bescheiden CP bij het dorpje St Jean de Cole en we slaan hier voor de nacht ons kamp op.
CP N45.4198 O0.840591 gratis met voorzieningen
Dinsdag 26 april - Saint Florentin
St. Jean-de-Cole - Saint Florentin 423 km ⛅ 20°C
Het is een dag als alle anderen, alleen vandaag blaas ik 67 kaarsjes uit. Natuurlijk rollen de felicitaties van alle kanten binnen, altijd leuk! Maar het prettige van onderweg zijn is dat er geen verdere poespas bij komt kijken, of zoals later zal blijken, beperkt blijft. We mikken vandaag om Auxerre te bereiken en na Limoges te hebben bereikt gaat het hard op de snelweg. Met het oppeuzelen van het heerlijke frambozen gebakje, wat we bij de bakker hebben aangeschaft, sta ik voor wat mij betreft voldoende stil bij mijn verjaardag.
Tijdens onze lunch op één van de grote stopplaatsen, hebben we videocontact met onze vrienden Noor en Vali die onderweg zijn naar Spanje en daar voor werk langere tijd gaan wonen. Onze wegen kruisen elkaar zowaar en we spreken af elkaar te treffen in St. Florentin, bij de jachthaven, een voormalige CP. Bij Vierzon duiken we het bosgebied in om over kleinere weggetjes door te steken naar Auxerre. Het rijdt best redelijk vlot ondanks dat de route door alle dorpjes met tegenwoordig 30km-zones heen gaat.
Fel groene bomen en gele koolzaadvelden onderweg
Na een Tomtom-route die aan dwars door Auxerre voert en een piepkleine weg binnendoor naar het 30 km verderop gelegen St. Florentin, arriveren we rond 17 uur op de parkeerplaats van de jachthaven waar onze vrienden staan. Nadat Bobby de hond die dol enthousiast als een malloot heen en weer springt, weer wat gekalmeerd is, zetten we ons neer met wijntje en drankje. We hebben het nodige bij te kletsen na onze laatste ontmoeting 9 weken geleden in Los Alcazares, Spanje. Vanavond gaan we gezellig uit eten en in het hooggelegen oude centrum van St. Florentin ploffen neer in een Koerdisch restaurant met de verrassende naam 'Batman' 😄. De Doner- en kipbrochet-schotel smaken uitstekend. Begeleid door een voortreffelijke rode Bourgogne, dessert en koffie is de rekening van totaal € 80 zeker voor Franse begrippen aan de belachelijk laag. Voldaan praten we bij terugkomst in de camper nog na over het komende Spanje-avontuur van onze vrienden. Het was heel fijn om ze nog te zien en spreken.
N47.996193 O3.733400 gratis geen voorzieningen
Jachthaven Saint Florentin
Restaurant Batman
Woensdag 27 april - Blégny
Saint Florentin - Blégny Mine (B) 430 km ☀️22°C
Vanmorgen om 8.30 uur afscheid genomen van onze vrienden Noor en Vali, we gaan elkaar misschien een hele tijd niet zien. De N77 naar Troyes rijdt prima en voordat we het weten zijn we al op de route naar Chalon de Champagne. Met een rustig vaartje voert de D977 ons door een prachtig golvend landschap, waar felgeel bloeiende koolzaadvelden de aandacht opeisen, werkelijk schitterend. Overigens wordt de vanmorgen zorgvuldig gecleande voorruit weer dichtgetimmerd met een volgende lading insecten.
We passeren het indrukwekkende WOI-monument Ferme de Naverin (zie onze herfstreis 2017) die met een duidelijke 'nooit weer'- boodschap ver staat van de huidige realiteit en het drama wat zich in Oekraïne afspeelt.
Het verbeeldt voor wat mij betreft het menselijk onvermogen om zonder geweld in harmonie met elkaar te leven. En het relativeert ook de rust in dit gebied, waar in het verleden zoveel strijd is geweest en waar nu vele roofvogels boven het lege landschap zweven als een macabere symboliek.
In de buurt van Suippes rijden we naar een servicepunt in La Cheppe (N49.049 O4.4936) en servicen daar de camper af. Het ligt pal tegen een unieke Keltische fortificatie uit de 1e eeuw BC van de Gallische stam der Catalaunes en is de grootst bekende in zijn soort.
Historici uit de 18e eeuw schreven de plek toe (onbewezen) als beslissend slagveld tegen de Hunnen van Attila. Sinds die tijd staat het grote door wallen omringde terrein bekend als het Camp d'Attila. Ik pluk wat bloemetjes voor het reisboekje en we zetten onze reis voort op de D977. Het is voor ons een bekende route, we hebben deze meermalen in het verleden genomen. Het is nog vroeg en we skippen Sedan en Bouillon in België als mogelijke overnachtigsplekken. In de navi's voeren we het museum bij Bastenaken in. De wegen in Frankrijk rijden perfect en zien er goed uit, maar dat eindigt bij het opdoemen van het bord Belgique, waar de grens meteen fysiek ingrijpt en de kwaliteit van het wegdek zwaar negatief beïnvloedt. De rustig glijdende vaart door het landschap verandert in een hotsen-botsen-knotsen-gebonk die door de hele camper heendreunt. Belgen kunnen heel veel, ik onderschat ze niet, maar ze kunnen absoluut geen wegen aanleggen, wat een drama. Met de kiezen op elkaar bereiken we Bastogne en zien dat het museum met zijn kostbare toegangsprijs voor pensionado's van €13 niet lang meer open is, dus rijden we verder. .
In Blegny Mine, 100 km verderop parkeren we de camper op de prima CP, hier gaan we overnachten.
CP N50.686499 O5.722576 gratis met voorzieningen
