Deel 3 zomer 2021
Dinsdag 6 juli Morella
Morella ☀️ 30°C
We volgen het nieuws over Covid op de voet, het heeft ons toch bijna anderhalf jaar in de greep gehad. Vandaag werd bekend dat in Spanje en ook in deze regio het virus weer de kop opsteekt. Voldoende reden om ontwikkelingen met verscherpte aandacht in de gaten te houden. Vanmorgen brengen we een bezoek aan de 'overkant', Morella.
Via Portal de Sant Miquel, één van de stadspoorten lopen we de oude stad in. Oude straten voeren allen omhoog en trappen brengen ons langs het klooster de Sant Francesc de Morella bij de ruïne van het Castell bovenop de heuvel. Jammer is dat alle bezienswaardigheden vanwege het virus nog niet zijn opengesteld dus we zullen het met de buitenkant moeten doen. Morella wordt al bewoond sinds de bronstijd, heeft de Romeinen meegemaakt en de Moren en is uiteindelijk veroverd door de christenen. De funderingen van dit fort dateren al van 300 voor Christus en de ligging op de heuveltop is altijd aantrekkelijk geweest om het te veroveren. Nadat de christenen het in de 13e eeuw als laatsten veroverden op de Moren, braken er rustigere tijden aan. Morella ver gelegen in het bergachtige binnenland verviel tot een slaperig gehucht. Het heeft momenteel dan ook slechts 2500 inwoners. Omdat alles redelijk intact is gebleven en er weinig veranderingen hebben plaatsgevonden, is het nu herontdekt door toeristen.
Met zijn vele bezienswaardigheden wordt het gerekend tot één van de mooiste dorpen van Spanje : los pueblos más bonitos de España. Zelfs de kerk Iglesia de Santa Maria is gesloten, maar dat heeft meer te maken met het tijdstip dat we het aandoen. Jammer het interieur schijnt schitterend te zijn.
Tijd voor de lunch en die doen we bij een restaurant met een Michelin-ster Daluan. Een fantastisch menu met een uitstekende prijs-kwaliteit verhouding, top!
We banjeren nog wat verder door het dorpje. Voordat we teruggaan naar de camper doen we de plaatselijke bakker aan en kopen daar naast een stokbrood ook de specialiteit van hier een tweetal meringue-gebakjes, die er lekker uitzien. Eenmaal teruggekeerd in de camper gaan we in de relax-stand en kijken verwonderd toe hoe de ondergaande zon speelt met ons uitzicht over het prachtige Morella.
Woensdag 7 juli - Valderrobres
Morella - Vinaròs - Valderrobres 181 kilometer ☀️ 30°C
Tureluurs worden we ervan. Als we de camper starten doemt er een weer waarschuwinglampje van het remsysteem op het dashboard op, 😱. We nemen nochthans geen enkel risico en gaan op internet op zoek naar een bedrijf die het euvel kan duiden en aanpakken. Na ampel beraad worden de navi's opnieuw geprogrammeerd. Het eerdere doel Valderrobres wordt nu Vinaròs, een stadje aan de kust met een Fiat Professional garage. De zestig kilometer wordt een grote afdaling naar zee, van bijna 1100 meter hoogte naar zeeniveau. In de garage aangekomen leggen wij het probleem uit en een monteur gaat onmiddelijk aan de slag. Vooraleer wil de waarschuwing in eerste instantie niet oplichten, maar als de monteur een testrondje maakt gloeit het lampje wel. Alles wordt nagekeken, remblokken en remschijven zijn in perfecte staat. Ook het digitaal uitlezen levert geen rare dingen op. Uiteindelijk worden de waarschijnlijke boosdoeners, de sensoren, gepoetst en nagezien en wordt ons verteld dat alles helemaal in orde is, we kunnen weer op pad.
Rekening €20,- 🤭 en als ik vraag waarom, dan wordt aangegeven dat ze toch niets hebben gerepareerd. Zulke garages zoek ik ook thuis zullen we maar zeggen 😄. Enfin men wenst ons een Buen Viaje en zwaait ons vriendelijk uit, toplui! Alvorens en route te gaan, wordt van de nood een deugd gemaakt door onze proviand voorraad aan te vullen bij een grote Lidl, met onder andere een heerlijke zeevruchten aanbieding.
Nu onderweg naar ons oorspronkelijk doel Valderrobres, bekend om onder andere zijn gieren observatiecentrum. De route voert ons nu via de kust en Tortusa en Xerta naar de overnachtingsplek gelegen aan de rivier Matarraña recht tegenover de oud stad.
Met de benenwagen lopen we over de brug zo het kleine Plaza España op, waar een winkel reclame maakt voor excursie naar het observatorium voor de gieren. We kopen binnen toegangstickets €15,- pp voor morgenvroeg met een uitleg van hoe we daar moeten komen. Het beste is een taxi te nemen die weet precies waar hij ons moet afzetten.
Valderrobres
Schuin tegenover het ticketbureau ploffen we op een terrasje neer in de schaduw voor een lekker wijntje.
Terug in de camper doen we ons te goed aan de zeevruchten met zwarte rijst, een heerlijke combinatie. Het wordt vandaag geen latertje, we klimmen op tijd is ons mandje.
P N40.874303 E0.151633 gratis geen voorz.
P4N # 361622
Donderdag 8 juli - La Seu d'Urgell
Valderrobres - La Seu d'Urgell 263 kilometer ☀️ 32°C
Om half negen staan we klaar bij Talleres Segurana, een garage 100 meter van onze camper om te worden opgepikt door de taxi. Deze brengt ons naar het startpunt waar een groep mensen zich verzamelt om te voet de berg op te gaan om het Observatorio de Aves Mas de Bunyol, het gieren observatorium. Eenmaal boven aangekomen expliceert José Ramon en zijn vrouw Lolí, die dit centrum zijn gestart, wat zij doen om het gierenbestand in deze regio van Spanje te preserveren. Een spectaculair onderdeel daarvan is het voederen van gieren die in grote getale hun weg inmiddels naar deze plek weten te vinden. Vanachter een muur en glas op ooghoogte met het dringend verzoek om zo stil mogelijk te zijn, zien wij steeds meer gieren arriveren, het zijn er naar schatting wel zo'n 500 vertelt Lolí ons.
José is intussen in volledig beschermde kledij en helm een gebouwtje op het terrein ingegaan met een kruiwagen. De vogels weten instinctief wat er gaat komen want die komen gezamelijk zenuwachtig hippend in beweging.
Als José met de kruiwagen gevuld met slachtafval terugkomt, wordt hij onmiddellijk al lopend belaagd door wel 10 gieren, Wow 😱! Na het leeggooien van de kruiwagen storten grote groepen gieren zich op de slachtresten. Het geeft de mogelijkheid om nogmaals slachtafval op te halen met de kruiwagen. Een proces wat zich meerdere keren herhaalt.
Als een groot hek gesloten wordt weten de gieren dat voedertijd voorbij is en kiezen ze één voor één het luchtruim. De locatie is zorgvuldig door José gekozen omdat gieren niet uit stand kunnen opstijgen. Zo is er voor de aanloop een kleine verhoging en een schuinte nodig om los te komen van de grond. Bovendien moet er voldoende thermiek aanwezig kunnen zijn anders gaat hoog opstijgen moeilijk worden. Deze plek voldoet aan alle aspecten. De gieren nemen vanaf verschillende plekken hun aanloop, zeilen voor ons langs naar beneden en als ze vaart hebben, zien we ze honderden meters verder opstijgen. De thermiek stuwt ze snel hoog de lucht in. Fantastische ervaring, ofschoon de uitleg grotendeels in het Spaans was.
Terug in Valderrobres lopen we de eeuwenoude brug Puente de San Roque over met zijn stenen bogen, door de gelijknamige poort het middeleeuwse stadje in. We hadden net al vernomen dat de Covid zijn vleugels echt aan het uitslaan is en dat er in Noord Spanje vanaf morgen weer code rood geldt. Het nieuws is de mensen hier niet ontgaan, de weinige mensen die hier nog rondlopen dragen zonder uitzondering mondkapjes. We hebben al besloten een korte sightseeing te doen en na de lunch te vertrekken richting Frankrijk.
Jammer, want Valderrobres heeft zoveel moois te bieden en we hadden graag langer willen blijven.

De oude stad is nog volledig intact met haar oude huizen en vele Levantijns gotische bouwwerken. Het middeleeuwse stratenplan, smal en kronkelig voert ons met steeds meer trappen naar het hoogste punt van het stadje. De warmte van de zon kan nauwelijks doordringen op straatniveau want de overstek van de daken van huizen raken elkaar bijna.
Soms biedt een opening tussen huizen een verrassende blik en uitzicht over de mediterrane daken naar de bergen in de verte. Op het hoogste punt, bij de muren van het kasteel en de Iglesia de Santa Maria La Mayor maken we rechtsomkeert.
De 13e eeuwse brug, Puente de Hierro de Valderrobres brengt ons over de Matarraña weer naar de andere oever, waar we voor de lunch neerstrijken op het buitenterras van Bar Pipins.
Met uitzicht op de mooie oude stad genieten wij van heerlijke tapas en een wijn en biertje. Time to go.
De Navi's worden ingesteld op La Seu d'Urgell, een stadje in de Pyreneeën, net onder de Franse grens. Binnenwegen voeren ons door het fantastische mooie berggebied naar Lleida. Na deze stad wordt het zo mogelijk nog mooier als we de uitlopers van de Pyreneeën bereiken.
Voordat we ons eindpunt voor vandaag bereiken, vindt er nog een memorabel moment plaats. We zien namelijk de kilometerstand op een totaal van 100.000 draaien, jaja. Aan het begin van de avond bereiken we de grote parkeerplaats in La Seu en vinden daar een plekje. Morgen een klein stukje naar de Franse grens.
P N42.35886 E1.464373 gratis geen voorzieningen
P4N # 480412