Deel 10 najaar 2025
Klik op de afbeelding om te vergroten
Woensdag 22 oktober - Maribor
Klokotnica (BiH) - Maribor (Slo) 382 kilometer 🌤21°C
Eigenaar Srdjan loopt vanmorgen vroeg al naar onze camper en heet ons van harte welkom. Hij verontschuldigt zich dat hij er gisterenavond niet was. Hij legt uit dat de buurvrouw die wij gisteren spraken, de honneurs waarnam, een zeer hartelijk mens wat geen woord over de grens spreekt en dat klopt. Omdat Google Translate het door zwak internet liet afweten moesten handen en voetenwerk voor licht in de duisternis zorgen, een moeizame communicatie. Ik klop Srdjan op zijn schouders en stel hem gerust, we hebben voor hetere vuren gestaan 😄 en prima geslapen. We nemen afscheid en gaan onderweg, vandaag naar Maribor in Slovenië.
Na twee kilometer passeren we een oude metalen brug, duidelijk een relikwie uit de Joegoslavië-periode. Wel is de oude rijbaan vervangen door gloednieuwe houten balken die onder onze wielen een roffelend geluid voortbrengen.
Net als gisteren komen we door stadjes en dorpen die of een moslimachtergrond en dan weer een christelijke achtergrond hebben, duidelijk onderscheidelijk door moskeeën en kerken. Verderop maakt een bord met Republica Sprska duidelijk dat we het Bosnisch-Servisch deel van Bosnië inrijden, een meer welvarend deel. Een gloednieuwe tolweg transporteert ons van daaruit naar de Kroatische grens bij Gradiška.
We kunnen alleen maar raden waarom de Kroatische politie het nodig vindt onze camper grondig te inspecteren. Wij houden het op pure nieuwsgierigheid, als de opmerking wordt geplaatst 'you have got everything in here, it's like a home'. De tolweg in Kroatie is kaarsrecht, vlak en saai. Na een hapje in een wegrestaurant belanden we al snel in een file die ons zeker een half uur ophoudt. Net over de grens met Slovenië blijkt dat we ons DarsGo apparaat voor zware campers niet meer van tegoed kunnen voorzien, het is voortijdig overleden. Een nieuw exemplaar moet redding brengen en jawel met een vrolijk tingelend geluid zetten we de laatste kilometers in.
We belanden op een voor ons bekende plek achter restaurant Gostina Koblarjev Zaliv. Het terrein met alle facilteiten is gratis mits je de maaltijd in het restaurant gebruikt. Het is tjokvol, wel 15 campers maar we wurmen ons nog ergens tussen. In het restaurant delen we een heerlijke garnalencocktail en een wiener schnitzel met friet, met een fris wit wijntje en een biertje. Het is meer dan genoeg. Terug in de camper zakken we heerlijk onderuit.
CP N46.565413 E15.618557 gratis met voorz.
P4N # 42995 CC:23011 altitude 259m
Donderdag 23 oktober - Windorf
Maribor (Slo) - Windorf (Dld) 368 kilometer 🌧 15°C - 11°C
Gisteren vergeten in het verslag een bijzonder moment te noteren. Bij het passeren van de Kroatisch-Sloveense grens tikte de kilometerstand precies de 200.000 aan. Onze grote reizen beginnen aardig op te tellen, vier jaar geleden in juli 2021, bereikten we nog de 100.000. De temperatuur maakt ondertussen een duidelijke knik naar beneden. Vanmorgen is het buiten zelfs ronduit fris. Fijn dat we hier nog even rustig afservicen voordat we om half tien de plek verlaten. Via Maribor rijden we richting snelweg, waar onze DarsGo weer vrolijk begint te tingelen tot aan de grens met Oostenrijk. Daar moet de Gobox van Asfinag het stokje overnemen. Bij de eerste tolpaal klinken echter drie korte piepjes, geen goed teken.
We moeten op zoek naar een Mautstation om de Gobox bij te vullen. Op een parkeerplaats, met slecht mobiel bereik, zijn we een hele tijd zoet met online zoeken waar we moeten zijn. Uiteindelijk maar gebeld met Asfinag. Hun advies luidt om naar Gralla te rijden, bij het ENI tankstation kunnen we geholpen worden. Daar blijkt dat onze Gobox precies één dag te laat is geactiveerd om het oude tegoed aan te spreken. Twee jaar is de geldigheidsduur, en we zitten er nét overheen. We kunnen hem gelukkig omruilen voor een nieuwe en het resterende tegoed van 24 euro wordt overgezet. Wel moet er minimaal 150 euro bijgeladen worden, fors, maar er zit weinig anders op.
Eenmaal onderweg functioneert het nieuwe exemplaar perfect. Bij elke paal klinkt weer dat vertrouwde piepje en ktjingt er weer wat van ons saldo af. Een prettige bijkomstigheid is dat we voor de tunnelmaut niet meer hoeven te stoppen door gewoon de Gobox-rijstrook te volgen. Halverwege Oostenrijk, tussen de staccato van tunnels door, trekt de lucht dicht. De wind neemt toe en al snel volgt regen. Jammer, want het uitzicht biedt een indrukwekkend uitzicht over bossen in warme herfsttinten tegen de flanken van de bergen.
Rond half vier passeren we de Duitse grens en slaan we verderop af bij Passau-Noord. Van daaruit kronkelen we nog zo’n acht kilometer door lieflijk heuvelland, vol verzorgd ogende boerendorpjes. In een van die dorpen strijken we neer bij de boerderij annex stube van Johann Buchbauer, met de welluidende naam Bierstub’n zum Hansirglbauern. Een bekende plek voor ons — hier bivakkeerden we ook tijdens de terugreis uit de Balkan in 2023.
P 🚜 Bierstub'n zum Hansirglbauern N48.632482 E13.305549
P4N # 493224 CC:115640 altitude 461m
Aan het begin van de avond als het ophoudt met regenen, stappen we de Stube in. We worden begroet door der Johann, zeg maar Jonny, vertelt hij vrolijk, de uitbater van het gebeuren. We scannen het interieur van de dorpskroeg en herkennen de Stammtisch en de Jagertisch, maar ook de Sparkasse tegen de muur voor de leden van de plaatselijke ijscurlingclub. Er is weinig veranderd sinds ons laatste bezoek. Terwijl Jonny met wat kompanen aan een biertje zit, genieten wij van een lekkere gulaschsoep en een Schweine Lendchen in Rahm Schwammel soße mit Käsespätzel en salade. Biertje en fris wijntje erbij, heerlijk.
De schnapps van het huis komt op tafel, Blutwurtz, een zoet maar stevig drankje. Het glas wordt geheven en na het 'Zum Wohl" verdwijnt de glasinhoud met een knikbeweging achterover naar binnen. We maken kennis met Helmut uit Wesel die hier ook met de camper staat en hebben een zeer interessant gesprek met hem, leuk! Hij blijkt niet alleen een leeftijdsgenoot te zijn maar ook in grote lijnen dezelfde gedachten te hebben over de foute politieke ontwikkelingen van het nationaal-populisme, die overal de kop opsteken in Europa. Hij blijft optimistisch over de toekomst, dat het tij zal gaan keren. Dat hopen wij met hem en nemen afscheid. Tijd om te gaan slapen.
Vrijdag 24 oktober - Echzell
Windorf - Echzell 454 kilometer 🌦🌬11°C
De één na laatste reisdag is aangebroken. Na een rustige, regenachtige nacht bij de Stube van der Jonny lichten we rond half negen het anker. De dag begint gemoedelijk, met als eerste missie het vinden van een bakker voor vers brood. Enkele dorpjes verder stuiten we op Bäckerei Josef Markl, in het gehucht met de poëtische naam Aicha vorm Wald. Naast vier kakelverse Semmeln (broodjes) kan ik de verleiding niet weerstaan: twee gebakjes gaan ook mee, één met Blut Orange, de ander met Himmelbeere Schoko.
Met de buit veilig opgeborgen vervolgen we onze weg door een landschap dat baadt in herfstkleuren.
Wanneer we de A3 opdraaien en snelheid maken, laat de harde zijwind zich meteen gelden. De weerapps melden dat storm Joshua over Duitsland trekt met kou, regen en rukwinden, die de gouden herfst ten einde brengen. En inderdaad overal dwarrelen en dansen de bladeren als een kleurrijke regen over de weg. We minderen vaart tot zo’n 85 km per uur; veiligheid gaat immers voor alles.
Het verkeer is druk, vooral bij de Baustellen, maar we boeken gestaag vooruitgang. Na Nürnberg draait de wind op kop, wat het rijden merkbaar prettiger maakt. Tijdens een tankstop voel ik hoe guur en snijdend de wind is; zulke kou zijn we echt ontwend. De Semmeln smaken daarna des te beter bij de lunch die erop volgt. Vlak na Aschaffenburg verlaten we de weidse A3 en kiezen de kleinere A45. De bomenrijen langs deze weg vormen een natuurlijke windbreker, wat het rijden een stuk rustiger maakt.
Rond vier uur bereiken we de camperplaats aan de rand van Echzell, waar al meerdere campers zijn neergestreken. Toch vinden we moeiteloos een fijne plek voor de komende nacht. Straks een kop koffie met iets lekkers 🍰😋. Morgen wacht de laatste etappe huiswaarts.
CP N50.389966 E8.894417 gratis met voorzieningen
P4N # 109813 CC:57214 altitude 126m
Zaterdag 25 oktober Rheden
Echzell (Dld) - Rheden 337 kilometer 🌤🌬11°C
Er zijn reizen die je maakt en reizen die iets met je doen. Die zich vastzetten in je geheugen, niet alleen door wat je ziet, maar vooral door wat je voelt onderweg. Onze camperreis door Turkije behoort zonder twijfel tot die laatste categorie. Wat begon als, zij het onverwacht, een route vol plannen en stippen op de kaart, groeide uit tot een tocht vol verrassingen, ontmoetingen en onvergetelijke indrukken.
Maar aan alles komt een eind, onze laatste reisdag breekt aan en begint vroeg. Om kwart over zeven staan we op de stoep bij Bäckerei Löber, al sinds 1927 een begrip in de regio. Ik loop de winkel in waar de nostalgische geur hangt van versgebakken brood en mijn begroeting 'Morgen' wordt met een opgewekt 'Moi' 🤭 beantwoord door de dames achter de toonbank. Met een zak verse broodjes neem ik afscheid, een goed begin van onze thuisreis. Buiten trekken de naweeën van storm Joshua nog over met plotselinge windvlagen die ons scherp houden, vooral op de open gedeelten van de A45. Toch valt het verkeer mee op deze zaterdagochtend.
Een paar Baustellen zorgen voor wat oponthoud, maar boven Keulen voegen we moeiteloos in op de grotere A3 en rijden noordwaarts, het Ruhrgebied door. Na een korte koffiestop zetten we aan voor de laatste etappe. Rond half twaalf passeren we de grens en zijn terug in ons kikkerlandje. Bij het zinkgat bij de IJsselbrug op de A12, dat de afgelopen dagen volop in het nieuws was, wordt met man en macht gewerkt. Het veroorzaakt een kleine file in onze rijrichting, maar niemand lijkt zich daar echt aan te storen. Even na het middaguur bereiken we onze ark, ons thuis.
Zo eindigt een fantastische reis door Turkije, een land dat ons diep heeft geraakt en onder de huid is gekropen. De schitterende natuur in combinatie met overal zichtbare sporen van een rijk verleden heeft ons voortdurend verrast. Wat Turkije echter echt bijzonder maakt, is de gastvrijheid en vriendelijkheid van de mensen, oprecht, hartelijk, gul, met altijd dat klaarstaande kopje Çai. Voorbij Ankara, verder het oosten in, ontdekten we een authentieker Turkije. Plekken als Nemrut Dağı, Karahantepe en Şanlıurfa waren absolute hoogtepunten, met een sfeer die geschiedenis en mystiek ademt. Ook de bekende trekpleisters in het meer toeristische westen en zuidwesten van het land verdienen hun reputatie, Efeze, Aspendos en Pamukkale zijn terecht pareltjes. Na verloop van tijd treedt wel enige opgravingsmoeheid op. De rijkdom aan sites is overweldigend en de toegangsprijzen voor buitenlanders (vaak ruim boven de 30 euro per persoon) doen er nog een schepje bovenop. Gelukkig wordt dat enigszins gecompenseerd door de lagere kosten voor levensonderhoud, uit eten gaan of boodschappen doen is verrassend betaalbaar. Met de camper door Turkije reizen bleek een waar genoegen. De wegen zijn uitstekend, en voor overnachtingen is overal wel een plekje te vinden, van stille bergdorpen tot kustplaatsen waar je wakker wordt met uitzicht op zee. De diversiteit van het land maakte elke dag anders, elke route een nieuw avontuur.
In totaal duurde onze reis 67 dagen en voerde door 14 landen. We legden 11.995 kilometer af, waarvan een aanzienlijk deel over kleinere, soms bergachtige wegen. Met een verbruik van 1.650 liter diesel bleven de brandstofkosten, mede dankzij de lage literprijzen (in Turkije soms onder de euro) binnen de perken. Zelfs een paar pechgevallen onderweg, die snel en netjes werden verholpen, konden onze reisvreugde niet temperen. Wat blijft, zijn de herinneringen. Aan het rumoer van de grotere steden en de stilte bij Nemrut. Aan gesprekken met onbekenden. Aan geuren, kleuren, landschappen en dat gevoel van vrijheid dat alleen reizen kan geven. We zijn thuis, maar een deel van ons blijft onderweg. Turkije heeft ons iets meegegeven dat we niet snel zullen vergeten, een land vol contrasten, schoonheid en warmte. Herinneringen om te koesteren. We gaan zeker nog een keer terug.